Liszha's scrappy world

Ik heb heel wat voetstappen liggen in Breda. Jaren heb ik er gewerkt, gestapt en gewinkeld. Toen ik weer terugging richting Randstad ben ik er nooit meer teruggeweest. Wel in de buitenwijken, het ziekenhuis waar familie lag etc. maar nooit meer het centrum. De echte stad. Gister had ik er met mijn moeder afgesproken. Ik had verwacht dat er veel veranderd zou zijn maar dat viel reuze mee. Er is weliswaar een leuk winkelcentrum "De Barones" bijgekomen maar de Grote Markt is nog de Grote Markt met de Grote Kerk eraan. Enkele kroegen zijn weg, heetten anders maar even zo veel staan er nog steeds alsof de tijd stil gestaan heeft. Gek hoor, je loopt door een stad waar je eens zo bekend mee was en waar je nu ondanks de herkenning geen band mee voelt.
Volgende week heb ik afgesproken met een oude vriendin om carnaval in Etten-Leur te gaan vieren. Een groot deel van mijn jeugd heb ik in Etten-Leur doorgebracht. En heel wat jaartjes heb ik er met heel veel enthousiasme carnaval gevierd. Zes avonden achter elkaar. Van donderdag- tot dinsdagavond. Ware uitputtingsslagen.
Zou ik het nog kunnen, carnaval vieren? Of zal het een beetje zijn zoals Breda. Ik herken het wel maar voel er geen connectie meer mee. Eerlijk gezegd kan ik me moeilijk voorstellen dat ik weer verkleed loop rond te hossen en te dansen, net als vroeger.
Maar goed, beloofd is beloofd! En ik ben ook wel benieuwd of ik nog oude bekenden tegenkom.
Anyway, na Breda, ben ik nog even langs Elma gegaan en hebben we foto's van elkaar gebrand en natuurlijk gekeken en nagenoten. Foto's van Bonaire natuurlijk maar dat hadden jullie natuurlijk al begrepen. Ik kreeg nog een souveniertje van Elma. Lief!
Nog even met de jongens gebeld die net waren geland en als sardientjes in blik in de trein naar huis stonden. Tegelijkertijd chatten we met Eric, de eigenaar van Caribbean Chillout en regel ik alvast onderdak voor mijn vakantie in Maart.
Zo, en nu zal ik tot Maart het woord Bonaire niet meer noemen. Jullie zijn het vast spuugzat!