Liszha's scrappy world

Balen! De cd-rom in mijn koffer is niet de goede. Mijn foto's staan er niet op. Geen probleem verder want als het goed is heeft Elma die wel maar voorlopig kan ik niet al te veel foto's laten zien.
HIeronder nog een foto van flamingo's. Ze staan vaak midden in een meer en zijn dus moeilijk dichtbij te halen. Bovendien zijn ze ook een beetje schuw.


Op mijn laatste dag vloog er een zwerm flamingo's recht over de auto van Eric. Ik had het idee dat ik ze bijna aan kon raken. Zelfs Eric had dat nog niet meegemaakt. En wat denk je? Batterij van mijn camera op. Ziek was ik ervan! Ik geef de schuld aan de alcohol. De avond ervoor had ik namelijk de camera vergeten uit te zetten. En daar kom je dan op zo'n moment achter! Grrrrrrrrrrrrr!
Eric liet me ook nog even de zoutwinning zien die ik helaas dus ook niet heb kunnen fotograferen. Bizar hoor, die grote bergen zout. Het lijkt wel sneeuw. Even een plaatje van het net gerukt.


Even verder liep de weg heel dicht langs de pekelmeren en dwarrelde er zoutschuim over de weg. Een zo vaak gebruikt produkt en nooit geweten hoe dat precies gemaakt wordt. Nu wel dus!
Bij de zoutwinning tref je ook de slavenhuisjes aan. In de eerste helft van de 17e eeuw hebben de Nederlanders slaven uit Afrika gehaald om in de zoutwinning te werken. De huisjes lijken op deze foto misschien groot maar waren tot mijn verbazing erg klein. Zeker omdat Eric wist te vertellen dat ze met zijn vieren in een huisje sliepen.
In het weekend liepen ze naar hun familie in Rincon. Daar hadden ze een stukje grond gekregen dat nu veelal nog in de handen is van de nakomelingen van die slaven.

Eerder reden we nog langs het nieuwe huis van Hennie Huisman. Vlakbij woonde Lex Harding. Leuke huizen maar niet echt in de stijl van het eiland.
Al met al was ook mijn laatste dag een mooie. Nog met de honden op het strand van Sorobon gelopen met onze voeten door laag water. That's life!
Ook nog Happy Hour op het strand van Bongos meegepikt. Daar zagen we de zon in razend snel tempo onder gaan.



Eric stelde voor om mijn laatste avond bij Jos te eten. Jos heeft een tent in de knoek (als ik het goed schrijf). Dat staat volgens mij voor iets als bush bush.
Alleen de rit in het donker ernaar toe was al de moeite waard. Steeds verder weg van de bewoonde wereld over de brede zandpaden met nogal wat hobbels.
Zoals ik al eerder zei, kosten nog moeite waren gespaard zoals er gekscherend werd gezegd. Je ziet dan ook wel aan de luxe inrichting dat dit een kostbaar uitje was. Toch tof van de gang!



Let vooral op de desinglamp die in de palmtakken hangt. Gemaakt van een lege sherrycan. Heel trendy!



Had ik al verteld dat we daar Polar bier dronken? En niet te weinig ook?



Helaas waren we te laat en was al het eten al op. Ergens uit de keuken diepten ze voor ons nog stokbrood met kruidenboter en satesaus (pittig!) op.
En dat was dan mijn laatste avondmaal in Bonaire. En een 5 sterren restaurant had er niet tegenop gekund. Dit was een topavond!
Een paar uur later werd ik midden in de nacht door Elma en Erik naar het vliegveld gebracht. Snik!

Gisteren heb ik onwijs veel geslapen. Vandaag een Madrid gedaan en vanmiddag weer in slaap gevallen. Ben toch nog een beetje uit mijn ritme.
En ik heb heimwee! Naar Bonaire!