Ik kreeg een paar foto's opgestuurd van collega Inge. Ze dacht even een vluchtje Sophia te doen en 's avonds weer thuis te zijn. In plaats daarvan sliep ze in een hotel in Sophia. Er lag te veel sneeuw en de baan was niet meer veilig te krijgen.
Hartstikke leuke foto's. Zo te zien vonden jullie het niet echt een ramp om daar te stranden, Inge.








Als andere collega's nog leuke foto's hebben.....................ik hou me aanbevolen!

Half 10 vanochtend stond ik al in de sportschool. En dat voor de 4e keer deze week. Ik vond het wel een aardige prestatie maar mijn lichaam denk ik ook. Die werkte niet echt mee en protesteerde af en toe een beetje.
Vanmiddag zijn we dus mensen uit Geneve op gaan halen. Het was vrij druk boven Geneve en we mochten niet op tijd vertrekken vanaf Schiphol.


Om de verveling te verdrijven hebben we de film "Terminal" met Tom Hanks en Catherina Zeta Jones gekeken. Ik had er meer van verwacht. Een beetje langdradig. De film duurt maar liefst 128 minuten maar had volgens ons ook wel in 90 minuten gekund.
In Geneve was het echt wel koud. Er lag ook sneeuw. Leuk voor onze passagiers want die gingen om te skiën bleek later.
We hadden maar 68 passagiers die we moesten voorzien van een broodje en een drankje. Ik kan dus niet zeggen dat we erg hard gewerkt hebben. Piece of cake! Ach, ook wel eens lekker, toch? Met heel de crew nog een drankje in de crewroom gedaan. Beetje nakletsen enzo maar toen de rokers nog een tweede keer naar het rookhok gingen vond ik het wel weer welletjes en ben huiswaarts gegaan.

Om 5 uur 's ochtends loop ik naar mijn auto. Bij het bushokje zitten een stel dronken jongens. Oh ja, het is weekend! Normaal ben je rond deze tijd de enige op straat. Als je 2 auto's bent tegengekomen voordat je op de A4 zit is het erg druk. Vannacht dus weer veel auto's tegengekomen. Is toch een heel ander gevoel dan wanneer je zo maar alleen op de snelweg rijdt.
De vlucht ging dus naar Faro. Ik ben begonnen met een stel koppen koffie. Geen gezicht toch, een gapende stess!
De captain had een heerlijk appeltaartje meegenomen. Gelukkig had ik gisteren getraind, dan mag je best wel wat fouts eten vind ik.



Op Faro was het koud! Voor mijn gevoel nog kouder dan in Nederland.


Op de terugweg hadden we een collega en zijn moeder aan boord. Het is bij ons een gewoonte om wat lekkers voor de crew mee te nemen als je IPBt. (indien plaats beschikbaar, gereduceerd tarief). Altijd lekker natuurlijk.
Maar wat we nu kregen gaat het woord lekker te boven. Pasta de Natas, ook wel afgekort tot Natas. Het hield het midden tussen een gebakje en een cakeje. Het was nog een heel klein beetje warm. Zo vers! Het kwam van een verse bakker. Niet even een snel gekocht zakje snoep. Kijk, dat soort collega's moet je te vriend houden.
Iedereen die naar Portugal gaat raad ik aan om minimaal één keer Natas te proeven. Dan wel bij een verse bakker. Ik garandeer je...............alsof er een engeltje over je tong pist.
Morgen dus maar weer naar de sportschool!

Een kwartier geleden is mijn standby afgelopen. Je ziet het! Ik ben er nog. Niet opgeroepen dus. Wat een luxe. Morgenochtend vanaf 04.00 weer standby. Op zaterdag wil iedereen vrij en zijn er blijkbaar altijd net wat meer zieken dus is de kans dat ik opgeroepen word veel groter. Zondag heb ik een vlucht. Leeg naar Geneve. Vandaar zijn we ingehuurd door een bedrijf om ze terug te brengen naar Nederland. Dit soort vluchtjes zijn altijd weer net wat anders en daarom heel leuk om te doen.
En nu lekker richting sportschool en zonnebank!

21:05
Ben al gebeld voor mijn standby morgen en ik werd uitgenodigd om een Faro te doen. Morgenochtend om 6 uur melden. Ga dus nu lekker slapen.

Ik heb heel wat voetstappen liggen in Breda. Jaren heb ik er gewerkt, gestapt en gewinkeld. Toen ik weer terugging richting Randstad ben ik er nooit meer teruggeweest. Wel in de buitenwijken, het ziekenhuis waar familie lag etc. maar nooit meer het centrum. De echte stad. Gister had ik er met mijn moeder afgesproken. Ik had verwacht dat er veel veranderd zou zijn maar dat viel reuze mee. Er is weliswaar een leuk winkelcentrum "De Barones" bijgekomen maar de Grote Markt is nog de Grote Markt met de Grote Kerk eraan. Enkele kroegen zijn weg, heetten anders maar even zo veel staan er nog steeds alsof de tijd stil gestaan heeft. Gek hoor, je loopt door een stad waar je eens zo bekend mee was en waar je nu ondanks de herkenning geen band mee voelt.
Volgende week heb ik afgesproken met een oude vriendin om carnaval in Etten-Leur te gaan vieren. Een groot deel van mijn jeugd heb ik in Etten-Leur doorgebracht. En heel wat jaartjes heb ik er met heel veel enthousiasme carnaval gevierd. Zes avonden achter elkaar. Van donderdag- tot dinsdagavond. Ware uitputtingsslagen.
Zou ik het nog kunnen, carnaval vieren? Of zal het een beetje zijn zoals Breda. Ik herken het wel maar voel er geen connectie meer mee. Eerlijk gezegd kan ik me moeilijk voorstellen dat ik weer verkleed loop rond te hossen en te dansen, net als vroeger.
Maar goed, beloofd is beloofd! En ik ben ook wel benieuwd of ik nog oude bekenden tegenkom.
Anyway, na Breda, ben ik nog even langs Elma gegaan en hebben we foto's van elkaar gebrand en natuurlijk gekeken en nagenoten. Foto's van Bonaire natuurlijk maar dat hadden jullie natuurlijk al begrepen. Ik kreeg nog een souveniertje van Elma. Lief!
Nog even met de jongens gebeld die net waren geland en als sardientjes in blik in de trein naar huis stonden. Tegelijkertijd chatten we met Eric, de eigenaar van Caribbean Chillout en regel ik alvast onderdak voor mijn vakantie in Maart.
Zo, en nu zal ik tot Maart het woord Bonaire niet meer noemen. Jullie zijn het vast spuugzat!

Morgen crew resource management. De hele dag in de schoolbanken dus. En dat is niks voor een stess. Die wil lekker op pad met de passagiers. Maar ja.......het hoort er nu eenmaal bij.

Je zal vandaag maar zijn teruggekomen uit Bonaire. Van 30 graden naar een snijdende kou. Autsj! Dat is niet fijn!
Welkom terug Elma, warm je nog maar even aan deze foto's.

Het sneeuwt! Gelukkig is het niet zo koud dat het blijft liggen. Gister heb ik de tijd genomen om bij te komen van mijn Banjul. Vandaag moet ik maar weer eens in aktie komen. Ik ga zo lekker naar de sportschool. Een paar foto's van Bonaire ophalen die ik via de computer bij het Kruidvat besteld heb. Niet veel bijzonders dus.

In Bonaire zei ik tegen Elma dat ik nog nooit een Banjul heb gedaan in al die jaren dat ik nu bij de toko werk. Dat werd gelijk afgestraft. Mijn 3e vlucht na mijn vakantie was, je raadt het al, een Banjul!
Banjul is de hoofdprijs der hoofdprijzen. Alles bij elkaar werk je zo'n 16 uur. Ik kan je vertellen, dat is killing!
Zou vandaag eigenlijk naar de verjaardag van mijn moeder gaan maar heb afgebeld. Het zombiegevoel heeft weer toegeslagen.
En toch leek het niet zo lang. Ik had dan ook een gigantisch gezellige crew bij. Dat scheelt stukken!
De passagiers waren ook weer okay! Aardig wat Gambianen aan boord. Veel uitbundiger gekleed dan de Nederlandse passagiers en ook een uitbundiger gedrag. Leuk om te zien die verschillen. En wat een sjansballen zijn die mannen zeg!
Collega C. en ik werden aan het eind van de vlucht zo melig als ik weet niet wat en moesten om alles lachen. Vooral om onze eigen flauwe grappen. Puur vermoeidheid maar toch leuk.
Maar het blijft een ontzettend lange dag!

Vandaag alweer mijn tweede vlucht gedaan. Lekkere tijden, midden op de dag. Niet te vroeg op en niet te laat thuis. Net een kantoordag!
Achterin zat een groep mannen die op het laatste moment aan kwamen kakken. Je kent dat wel. Heel belangrijke mensen! Vooral één man.
Zijn (te grote) koffer zette hij in het gangpad zodat deze tijdens het tellen mijn weg blokkeert.
Luidruchtig verkondigt hij aan zijn vrienden dat er geen plek is voor zijn koffer. Ik zet even de koffer opzij en maak mijn telling af.
Dan vraag ik aan de man of ik de koffer voor hem naar het vrachtruim zal laten brengen.
Nee, hij heeft hem liever in de cabine (wist ik wel).
"Dan zal u er toch een plekje voor moeten zoeken mijnheer."
Zo, ook weer opgelost.

Ach, verder viel het nouveau riche gehalte erg mee en hadden we gezellige passagiers. Bij nadering en start vanaf Nice aardige turbulentie. De flessen water vielen uit het niet gelockte kastje. Op het werkblad stond een glas met M&M's. Tuurlijk! Die gingen ook om.
Het was weer een leuk dagje met de stichting.

Balen! De cd-rom in mijn koffer is niet de goede. Mijn foto's staan er niet op. Geen probleem verder want als het goed is heeft Elma die wel maar voorlopig kan ik niet al te veel foto's laten zien.
HIeronder nog een foto van flamingo's. Ze staan vaak midden in een meer en zijn dus moeilijk dichtbij te halen. Bovendien zijn ze ook een beetje schuw.


Op mijn laatste dag vloog er een zwerm flamingo's recht over de auto van Eric. Ik had het idee dat ik ze bijna aan kon raken. Zelfs Eric had dat nog niet meegemaakt. En wat denk je? Batterij van mijn camera op. Ziek was ik ervan! Ik geef de schuld aan de alcohol. De avond ervoor had ik namelijk de camera vergeten uit te zetten. En daar kom je dan op zo'n moment achter! Grrrrrrrrrrrrr!
Eric liet me ook nog even de zoutwinning zien die ik helaas dus ook niet heb kunnen fotograferen. Bizar hoor, die grote bergen zout. Het lijkt wel sneeuw. Even een plaatje van het net gerukt.


Even verder liep de weg heel dicht langs de pekelmeren en dwarrelde er zoutschuim over de weg. Een zo vaak gebruikt produkt en nooit geweten hoe dat precies gemaakt wordt. Nu wel dus!
Bij de zoutwinning tref je ook de slavenhuisjes aan. In de eerste helft van de 17e eeuw hebben de Nederlanders slaven uit Afrika gehaald om in de zoutwinning te werken. De huisjes lijken op deze foto misschien groot maar waren tot mijn verbazing erg klein. Zeker omdat Eric wist te vertellen dat ze met zijn vieren in een huisje sliepen.
In het weekend liepen ze naar hun familie in Rincon. Daar hadden ze een stukje grond gekregen dat nu veelal nog in de handen is van de nakomelingen van die slaven.

Eerder reden we nog langs het nieuwe huis van Hennie Huisman. Vlakbij woonde Lex Harding. Leuke huizen maar niet echt in de stijl van het eiland.
Al met al was ook mijn laatste dag een mooie. Nog met de honden op het strand van Sorobon gelopen met onze voeten door laag water. That's life!
Ook nog Happy Hour op het strand van Bongos meegepikt. Daar zagen we de zon in razend snel tempo onder gaan.



Eric stelde voor om mijn laatste avond bij Jos te eten. Jos heeft een tent in de knoek (als ik het goed schrijf). Dat staat volgens mij voor iets als bush bush.
Alleen de rit in het donker ernaar toe was al de moeite waard. Steeds verder weg van de bewoonde wereld over de brede zandpaden met nogal wat hobbels.
Zoals ik al eerder zei, kosten nog moeite waren gespaard zoals er gekscherend werd gezegd. Je ziet dan ook wel aan de luxe inrichting dat dit een kostbaar uitje was. Toch tof van de gang!



Let vooral op de desinglamp die in de palmtakken hangt. Gemaakt van een lege sherrycan. Heel trendy!



Had ik al verteld dat we daar Polar bier dronken? En niet te weinig ook?



Helaas waren we te laat en was al het eten al op. Ergens uit de keuken diepten ze voor ons nog stokbrood met kruidenboter en satesaus (pittig!) op.
En dat was dan mijn laatste avondmaal in Bonaire. En een 5 sterren restaurant had er niet tegenop gekund. Dit was een topavond!
Een paar uur later werd ik midden in de nacht door Elma en Erik naar het vliegveld gebracht. Snik!

Gisteren heb ik onwijs veel geslapen. Vandaag een Madrid gedaan en vanmiddag weer in slaap gevallen. Ben toch nog een beetje uit mijn ritme.
En ik heb heimwee! Naar Bonaire!

Ik ben weer thuis! Na een leuke afscheidsavond, waarbij kosten nog moeite gespaard zijn (foto's volgen nog) zat ik enkele uurtjes later in het vliegtuig naar Amsterdam. Ik heb het grootste deel van de vlucht geslapen dus lang heeft het niet geduurd voor mijn gevoel. Thuisgekomen genoten van het gezelschap van mijn katten. T.v. aan, samen op de bank en gewoon weer in slaap vallen. Zuslief belde me wakker. Heb geprobeerd een fatsoenlijk gesprek met haar te voeren maar echt wakker worden lukte niet. Ik besloot dus maar snel te gaan slapen. Even nog moeders bellen om te zeggen dat ik er weer ben. En tja, dan ben je ineens weer klaarwakker!
Dus maar even mijn foto's gedownload en de filmpjes bekeken van mijn afscheidsavond. Je begrijpt misschien dat het niveau hoog was. Ik heb dan ook wat af zitten lachen hier in mijn eentje. Hier en daar ook een glimlach.
God, wat mis ik Bonaire!
Meestal ben ik wel weer blij om thuis te zijn na een vakantie. Alles lekker weer eigen enzo maar dit keer.........................nee.............ik baal! Het enige leuke is dat ik weer bij mijn monsters (katten) ben. Voor de rest was ik net zo lief weer terug.
Hier nog even een fotoimpressie. Er volgen er nog meer. De oudsten staan op een CD die ergens onder in mijn halfuitgepakte koffer ligt (hoop ik).


Elma en ik op het bootje naar Klein Bonaire

Snorkelen op Klein Bonaire

In de verte "Groot" Bonaire.

Door het bootje (watertaxi) weer afgezet op de kade van Kralendijk

Caribbean Chillout , het appartement.

Caribbean Chillout, de tuin met bar

Zondag gingen we onze brommers weer inleveren tot mijn grote spijt. Echt het ideale vervoermiddel. Je neemt veel meer op van je omgeving dan in een auto.

Bovendien is het verkeer er zo rustig dat de risico's klein zijn in vergelijking met bijvoorbeeld Griekenland

Kralendijk, evenals de volgende foto's





Het strand bij Bongos

Zucht!

Gisteren zijn we met de watertaxi naar Klein Bonaire gegaan. Een onbewoond eilandje dat onder beschermd natuurgebied valt. Hier broeden ook schildpadden. Ook nog een beetje gesnorkeld maar ik was daar niet super van onder de indruk. Maar alleen de bootreis waa al de moeite waard en leverde mooie foto's op.
Vanochtend zijn we nog even langs het pekelmeer, waar zout wordt gewonnen, gereden. Ook nog Hennie Huismans nieuwe huis bekeken. Die man heeft het goed voor elkaar.
Ik baalde trouwens flink omdat de batterijen van mijn fototoestel op waren. Daar kwam ik pas achter toen we al een tijdje op weg waren.
En natuurlijk vliegt er net een zwerm flamingo's recht boven ons langs. Echt uniek! Verder waren de slavenhuisjes bij het pekelmeer ook wel leuk geweest om te fotograferen. Ze waren kleiner en lager dan ik had verwacht. Eric vertelde dat ze er met zijn vieren in sliepen. In het weekend gingen ze dan weer terug naar de familie in een naastgelegen dorpje waar ze een stukje grond hadden gekregen.
Daarna hebben we de honden nog even op een stukje strand bij Sorobon laten rennen. De meest prachtige, grote schelpen lagen daar voor het oprapen. Ongelooflijk!
Elma en ik zijn onze brommers net weer terug wezen brengen. Morgenochtend om 03.35 probeer ik mee te komen op de vlucht. De bezetting ziet er wederom goed uit.
Life goes on! Helaas! Dit eiland heeft indruk op me gemaakt. Ik voel me hier wel thuis.
Vanavond gaan we blijkbaar ergens in de bush bush barbecuen bij het kampvuur. Heb er nog niet echt een voorstelling van maar het klinkt goed voor een afscheidsavond.
Mijn volgende blog zal waarschijnlijk weer vanuit Nederland zijn. Balen!

Zwaar genieten hier! Nog maar 2 dagen en dan ben ik weer weg en eigenlijk wil ik Slagbaai Park nog zien en ook nog het Pekelmeer met de slavenhuisjes. Hopelijk lukt dat nog. En anders kom ik misschien wel terug in Maart. Dan heb ik weer vakantie en ik zit er heel sterk over te denken om terug te komen hier. Ik ben echt verliefd op dit eiland. De rust, de mensen, de woeste natuur en natuurlijk het klimaat.
Gisteren zijn we weer naar Sorobon geweest met de hele kliek. Wat een prachtig strandje is dat toch. Helaas waren we net te laat voor de surfles van 1 uur.
De les van 4 uur was weer te laat omdat we op tijd terug moesten zijn voor Happy Hour die Eric (eigenaar) elke vrijdagavond houdt. Een groot gedeelte van de buren komen dan altijd en ook een nederlandse carnaval vereniging. Ondanks dat er regelmatig een tropisch regenbuitje naar beneden kwam is het toch nog laat geworden. Zelf ben ik iets eerder naar bed gegaan.

Even een rectificatie. Ik had het in mijn laatste blog over pelikanen maar dat moet natuurlijk Flamingo's zijn.
Eergisteren zijn we in de pick up van Eric naar Sorobon beach geweest. Zo'n ontzettend mooi strandje met twee strandtentjes. Klein maar gezellig. Er wordt daar surfles gegeven en Elma en ik besloten ter plekke dat dat wel wat voor ons was.
Op weg daar naar toe kwamen we nog langs een meer waar ontzettend veel flamingo's (geen pelikanen dus) in stonden. Moeilijk om ze te fotograferen want de grond er om heen was drijfzand dus dicht bijkomen is geen optie. En mijn camera redde het niet om ze dichtbij genoeg te halen.
Eigenlijk zouden we gisteren terug gaan naar Sorobon om te gaan surfen maar op de één of andere manier was iedereen een beetje lui en zijn we blijven hangen bij het zwembad. 's Ochtends nog wel even op Eric zijn fiets een stukkie gereden maar dat was wel heel erg warm.
In de namiddag zijn we naar de managersborrel gegaan op het strand van Plaza van der Valk. Gezellig!
Daarna nog even het stadje ingegaan naar Karel's, sushi gegeten en toen nog even naar Little Havana. Je moet het meegemaakt hebben maar het nachtleven is hier niet echt bruisend. Het is wel heel gezellig om rond een uur of 5, 6 naar een Happy Hour te gaan, bijvoorbeeld bij Karel's. Dat is altijd wel druk maar daarna is het wel over zo'n beetje. Er zijn wel kroegen maar dat is allemaal een beetje bedaard.
Het is hier, ondanks dat het hoogseizoen is, erg rustig. Wel lekker eigenlijk. Heel erg relaxed.
Vanochtend zijn Elma en ik brommertjes gaan huren en zijn we richting Goto meer gereden. Wat is de natuur hier giga mooi op een manier die ik nog niet eerder gezien heb. Het is niet echt verfijnd te noemen. Ruig of woest zijn betere benamingen. Veel koraalgrint en rotsachtige lava en overal megagrote cactussen (of is het cactee?).
Het Gotomeer hoort vol flamingo's te staan maar het regende nogal en ik denk dat ze zijn gaan schuilen. Veel hebben we er niet gezien. Desondanks was het wel de moeite waard. Het meer is heel mooi. Op de weg ernaar toe kwamen we bijna niemand tegen. Heel gaaf om met zijn tweetjes door die woeste natuur te rijden. Elma was wel bang dat haar brommertje uit zou gaan en we deze niet meer aan de praat zouden krijgen. Sta je daar mooi in de middle of nowhere. Gelukkig is dat ons bespaard gebleven.
Onze volgende stop was het dorpje Rincon waar we wat gedronken hebben. Het is zo jammer dat ik geen foto's kan laten zien want dit is zo'n ontzettend leuk dorpje en zo moeilijk te beschrijven dat ik het nog maar even uitstel hopende binnenkort de foto's te kunnen laten zien.
Dit was echt een topdag!

Gister om half vijf 's ochtends zijn we geland, na 9 en een half uur vliegen. Flamingo Airport, Bonaire. De kist was tot op de laatste stoel gevuld. Er waren in totaal 16 IPB-ers. Flink mazzel gehad dus dat we met zijn 5-en meekwamen.
De KLM-crew was heel vriendelijk en heeft ons goed verwend. Er zat nog een ex-collega bij. Altijd leuk om weer even bij te kletsen.
Eric stond ons al op te wachten en in zijn pick-up reden we naar zijn appartementen Caribbean Chill Out.
Om half 6 's ochtends zaten we lekker aan het bier. Polar, geïmporteerd uit Venezuela. Smaakte erg goed moet ik zeggen, ondanks het (lokale) vroege tijdstip.
Ik kan dit appartementencomplex trouwens bij iedereen aanraden die gaat ipb-en of zelfstandig accomodatie boekt. Kleinschalig, relaxed en ontzettend mooi. Hieronder wat foto's uit Eric's bestand.


Ik slaap in het tweede huisje van links. Is een studiootje ingericht in Afrikaanse stijl.
Na een paar uurtjes slapen zijn we na het ontbijt met Eric boodschappen gaan doen. Hoewel het in niks lijkt op onze hightech supermarkten zijn wel alle nederlandse produkten verkrijgbaar zoals Bolletje beschuit, de Ruyter hagelslag etc. etc. Anderzijds zag ik ook weer veel amerikaanse produkten.
De rest van de dag hebben we lekker gechilled bij het zwembad. Acclimatiseren. 's Avonds de barbecue aangestoken, wat sla gemaakt en eten maar. Wat een leven!
Vanochtend was ik om half negen wakker en ben met de kinderen van Elma en René een stukje gaan lopen. Onderweg kwamen we wilde ezels tegen en uiteraard niks anders dan salamanders of hoe die beestjes ook mogen heten, die voor je voeten wegschieten de bosjes in. We liepen ook nog langs een meertje waar een stelletje Pelikanen stonden. Vlakbij het Plaza van der Valk hotel hebben we bij de Old-Inn een ijsje gegeten en toen op ons dooie akkertje in de brandende zon teruggelopen.
Leuke foto's gemaakt die ik helaas nu nog niet kan plaatsen. Tot nu toe is het me nog niet gelukt om hier foto's op te loaden maar donderdag arriveert Kurt (vriend van de gang hier) en die helpt me wel even. Dan dus waarschijnlijk wat meer foto's.
Ik word net geïnformeerd dat we zo naar het strand gaan dus ik zeg jullie van hieruit gedag.

Morgenavond gaan we het proberen. Meekomen op de vlucht KL753 die om 23.25 vertrekt naar Bonaire en Quito.
Er zijn 9 overboekingen in de economy class, en dat is inclusief 7 ipb-ers. In de business class zijn nog zo'n 22 stoelen vrij.
Volgens een bevriende collega die ook op de grond voor KLM werkt zijn er altijd veel no-shows op deze vlucht en zijn deze cijfers heel hoopvol.
Dus ga ik er maar even vanuit dat we meekomen.
Op mijn bed ligt al het een en ander wat meemoet. Ik ben wanhopig op zoek naar mijn legergroene bikini. Ik heb nog wel een rolse en een zwarte maar ik wil het allerliefst die legergroene mee. Wat een drama weer............je durft het nog steeds niet echt goed te doen..............genieten..........het lijkt nog steeds een beetje aso na al die rampen.
Ik weet ook dat die mensen er echt niet beter van worden dus ik ga het wel doen, genieten.
Ik ga nu maar echt ff verder met mijn koffer inpakken en oh ja, moet nog even snel de batterijen van mijn camera opladen en daarna de oplader in de koffer doen. En oh ja, ook de oplader van de telefoon meenemen en mijn Samsonite inpakken als handbagage en mijn boek niet vergeten en, en, en, en...........

Jullie kennen vast schoolbank.nl wel. Je kon daar contact opnemen met oude klasgenoten mits zij ook ingeschreven stonden natuurlijk. Je kon gratis lid worden en zoeken naar klasgenoten. Als je contact op wilde nemen moest je gaan betalen. 12,95 per jaar.
Nu moet je echter ook voor het zoeken naar oude klasgenoten betalen. Je kan dus helemaal geen gegevens meer bekijken zonder eerst te betalen.
Nu is er echter schoolpagina. Hier is echt alles gratis. Inschrijven, zoeken naar oude klasgenoten tot contact opnemen met ze. Ik zou dus zeggen. Allemaal inschrijven!
Het blijft trouwens ook gratis! En ze hebben er ook nog een spoetnik programmaatje aan bevestigd waardoor je gelijk kan zien wie je vrienden zijn en wie de vrienden van je vrienden zijn. Heel grappig.

Ik denk en adem Bonaire op het moment. Leve het internet. Er zijn oneindig veel foto's te bekijken. Deze hierboven leek me wel leuk voor dit blog.
Het betreft hier de eerste en enige crash op Bonaire ooit. De piloot, de enige ziel aan boord, haalde net de baan niet, raakte een hek en eindigde ondersteboven.
Hij was "shaken but not hurt".


En hier nog een foto van de vuurtoren in Slagbaai Park. Volgens mij ga ik me niet vervelen daar! Leuk hoor, die voorpret!

Schumi maakt 10 miljoen dollar over voor Azië. Misschien is hij toch niet zo arrogant als ik dacht. Blijkbaar is het één derde van zijn jaarinkomen. Toch leuk!

Update:
Een vriend van mijn broer (Konijn) laat bij de comments weten dat het jongetje inmiddels met zijn vader is herenigd. Heel goed nieuws dus!

Update 2:
Ik heb me ontzettend geërgerd aan het gedrag van Remkes and that is putting it mildly. Het is echter niet bij me opgekomen daar wat over te schrijven. Maar dat hoeft ook niet meer. Klik hier om te lezen wat medeblogger Peter er over denkt. Ik zou het zelf niet beter kunnen omschrijven.
-0-0-0-0-0-0-0-0-0-

Wat is het soms oneerlijk. Al 2 dagen loop ik me ontzettend te verheugen op het onverwachtse tripje naar Bonaire.
Elma heeft gisteren de IPB tickets gehaald en belt me 's avonds nog even terwijl ik al in bed lig om te vertellen dat het er overdag een graad of 30, 31 is en 's avonds rond de 27. Het water is 30 graden. Het lijken heel belangrijke gegevens.
En dan krijg je een mailtje van je nichtje met deze foto.


The boy about 2 years, from Khoa Lak is missing his parents. Nobody knows what country he comes from. If anyboy knows him please contact us by phone
076-249400-4 ext. 1336, 1339
or e- mail: mailto:info@phuket-inter-hospital.co.th

En natuurlijk weet je dat het leven door moet gaan maar toch..........dat smoeltje....zo eenzaam........dan moet je toch heel even een brok wegslikken.

En dan ineens word je wakker en blijkt alles weer mee te vallen. Voor het eerst sinds anderhalve week voel ik me weer enigszins fit en zonder pijn. Ik had gelijk weer zin om gezellig te babbelen en belde goede vriendin Elma. Elma gaat de 10e naar Bonaire waar een vriend van hun een jaar geleden een appartementen complex is begonnen.
"Ik ga mee" riep ik voor de gein. Dat werd echter zo enthousiast ontvangen dat ik niet meer terug kan, laat staan dat ik terug zou willen. Ik heb dan toevallig ook vakantie dus dat komt echt mooi uit.
Ineens ziet alles er weer stukken beter uit. Ik voel me beter en heb ook nog iets onwijs leuks om naar uit te kijken.
Nu maar hopen dat er een beetje valt te ipb-en op Bonaire. De KLM gaat 2x per dag maar de vluchten zitten nog wel vaak vol hoorde ik.

Vanavond neem ik mijn laatste peniciline en dan mag ik morgen bij de huisarts laten controleren hoe het nu met mijn witte bloedlichaampjes is gesteld.

En dan nu iets heel anders. Collega en medeblogger Daan, beter bekend onder de meesten als Didimon heeft een zoon gekregen vannacht. Tjebbe. Gefeliciteerd Frouk en Daan!

Wat een prachtventje hé. Als je het hele verhaal wilt lezen en meer foto's wilt zien moet je even naar Daan zijn blog gaan. Je moet wel lid zijn van ATC-box maar daar kun je je gratis voor inschrijven en is zeker voor luchtvaartliefhebbers heel erg de moeite waard.

Vanochtend nog even gechat met M. Een collega waar ik mee samenwerkte bij Air Paradise. Harstikke leuke meid die nu in Abu Dhabi zit en daar voor Gulf Air werkt.
Dat was dan weer zo'n beetje het hoogtepunt van mijn dag. Voel me nog steeds brak hoewel al minder.
De 4e is mijn nieuwe kuur op en moet ik even terug naar de huisarts om te kijken hoe het er voor staat met de infecties.
En wat schrijf ik in de tussentijd hier op dit blog? Zoveel maak ik niet mee dus.
Misschien even terug gaan naar mijn laatste vlucht waarbij ik me voorstelde aan de captain met de woorden:"Ik ben alles".
Klinkt verwaander als het is hoor. Terwijl we elkaar een hand gaven wilde ik hem gaan vertellen waar ik nog op wachtte c.q. mee bezig was. En hij dacht slim te zijn en gelijk koffie met alles te bestellen.
Dus "Ik ben bezig om.......... en de herhaling van zijn woorden "Koffie alles" werden samengevoegd tot "Ik ben alles".

Diezelfde vlucht heb ik na de landing in Hurghada aan de passagiers die met ons meereden naar Amsterdam gevraagd nog even te blijven zitten.