Om 8 uur 's avonds zaten wij met de (heavy) crew in een uitgestorven hoek op de C-pier te wachten op binnenkomst van de kist met onze passagiers.
Trompetgeschal over heel Schiphol en 2 minuten lang waren wij met zijn negenen stil. Rare gewaarwording hoor maar wel apart. Buiten ging het leven op het platform gewoon door. Bagage- en andere karretjes reden af en aan.
Even later kwam eindelijk onze kist. Aan boord van het toestel passagiers uit Maastricht en Rotterdam en een crew die er al een paar uur op had zitten en dus qua uren niet meer naar Las Palmas op en neer mocht vliegen. Daarom waren wij dus opgeroepen.
De passagiers waren er vrij laconiek onder en we hadden dan ook een gezellige vlucht.
Op de terugweg ben ik verliefd geworden. Op Kevin!
Helaas was collega B. ook verliefd op hem en moesten we er om vechten wie hem op schoot mocht hebben.
We hebben hem ook nog glaasjes water gevoerd en daar kwijlde hij een beetje bij. Zo lief! En als je liedjes voor hem zong ging hij lachen! Echt een droomvent!
Om 10 over half 8 deze ochtend startte ik mijn auto en bedacht me dat er eigenlijk gewoon een Londen Stansted op mijn rooster had gestaan voordat ik ziek werd. Maar ja, dan had ik dit allemaal moeten missen!
Thursday, May 05, 2005
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment