Stessen leek wel een reünie. Al voor het stoplicht bij afslag RAI zien we collega's. En dat gaat zo de hele avond door. Voor de voorstelling, tijdens de pauze en na de voorstelling. Een echt stessen-onderonsje.





De avond erna een zeer geslaagde India party.



En dan is eigenlijk mijn weekend alweer om en wordt het weer mooi weer. Gelukkig hebben mijn katten wel tijd om er van te genieten.




Maar ik moet weer aan het werk.
Via Heraklion en Groningen eindigen we onze werkdag op luchthaven Eindhoven om vervolgens in Geldrop het hotel in te gaan.
Op Groningen vraag ik naar Wiendeld, een ATC-box lid die ook regelmatig mijn blog leest en op GRQ werkt. Af en toe mailen we elkaar wat luchtvaartgrapjes maar een ontmoeting had nog niet plaatsgevonden.
Hij is bij een andere kist bezig hoor ik. Dat is jammer dan, denk ik, maar net als ik klaar ben met tellen staat er een (jonge)man in de deuropening die me 3 zoenen geeft. Dat moet Wiendeld dus wel zijn. Helaas moeten we het kort houden, het werk roept ons weer.

's Avonds gaan we met de hele crew eten bij de Chinees aan de overkant. Dat klinkt trouwens goedkoper dan het was. Heerlijk Thais gegeten. Of was het nu Kantonees? Ik weet niet meer, in ieder geval was het heerlijk.
De volgende dag uitgebreid ontbeten en heerlijk lang nagetafeld met 2 meiden van de crew.

Als we om 13.10 ons weer melden voor de taxi die ons naar de luchthaven gaat brengen concludeer ik dat ik in ieder geval lekker uitgerust ben.
In een hotel heb je je eigen spullen niet om je heen en hoef je dus niet te koken, niet op te ruimen. Alles wordt voor je gedaan. Je hoeft alleen maar een beetje te chillen. En ook al was het dan geen geweldig opwindende omgeving het was toch wel weer eens lekker.

Zaterdag vrij omdat ik zondag heel vroeg moest melden. En wie staat er buiten een sigaretje te roken. Juist ja, Mieke, ook al iemand die ik via het bloggen heb leren kennen. Zij is grondstess en heeft haar blog ondergebracht bij ATC-box. Helaas ook hier even snel elkaar gedag zeggen en weer gehoor geven aan het werk dat roept.

Medeblogger Peter ga ik volgende week voor het eerst ontmoeten. Ik krijg dan een rondleiding in de bagagekelder. Iets wat ik altijd al eens heb willen zien.

Dat maakt dus dat ik in korte tijd drie mensen ontmoet heb die ik anders straal voorbij zou zijn gelopen. En zij mij natuurlijk.
Zo associaal is computeren dus niet!

Mijn weekend is weer voorbij. Heb wat leuke foto's gemaakt die ik zeker nog met jullie ga delen maar moet nu mijn bedje in omdat ik morgen om 02.10 er uit moet om via Heraklion en Groningen uiteindelijk in Eindhoven te belanden en vervolgens vervoerd zal worden naar een hotel in Geldrop.
Ben benieuwd of ze daar een goed restaurant hebben.

Een uur of 11 's avonds, de vlucht net afgerond en bijna bij het gebouw aangekomen. Ik mis iets.........maar wat........oh shit.........mijn handtas staat nog op de kist.
Dan zit er maar één ding op. Teruggaan. Wel weer een rottig end lopen op je hakken maar gelukkig stonden we op de C-pier, die is niet zo lang.
De C-pier is helemaal leeg. Ik ben de enige die er loopt. De loopbanden springen aan nadat ik mijn eerste stap er op zet. Spooky hoor!
Ik moet terugdenken aan lang geleden toen ik samen met mijn moeder in een verder helemaal lege Kuip stond. Ook zo raar.
Sommige gelegenheden zie je eigenlijk nooit leeg. Als dat dan perongeluk wel een keer gebeurt geeft dat zo'n bizar gevoel.

Mijn weekend is weer begonnen. 3 hele dagen vrij. En nu ga ik daar alvast over dromen. Welterusten.

Meestal denk ik er elk jaar rond half mei weer even aan. Dit jaar heeft het tot vandaag geduurd tot ik het me realiseerde. Weer een jaar voorbij! Ik rook al 6 jaar niet meer! En ik ben daar trots op!
Ik denk dat van iedereen die ik ken ik de meest verstokte roker was. Tot grote wanhoop van mijn moeder die natuurlijk het beste wil voor haar dochter en roken hoort daar niet bij.
Niemand in mijn omgeving dacht dat ik, off all smokers, het zou kunnen.
En hoewel ik ook heel vaak gestopt was zonder resultaat wist ik deze keer dat ik nooit meer zou gaan roken. Ik was er gewoon van overtuigd. Ik vond het ook veel makkelijker dan alle andere keren. Had er bijna geen moeite mee.
Ik denk dat ik er gewoon (eindelijk!) aan toe was.
En nu kan ik het zeggen: "Ik rook al 6 jaar niet meer". Goed hé ma?

Ik heb eindelijk weer eens een stopje op mijn nieuwe rooster. Een stopje Geldrop wel te verstaan. Off all places!
Eindhoven is de luchthaven van aankomst en vertrek. Daar zit echter zo'n 24 uur tussen en in die tijd mogen wij ons gaan vermaken in een 5 sterrenhotel in Geldrop.
Nou, dat wordt feesten!

Maandagavond het langverwachte theaterbezoek. Stessen!
Dinsdagavond geef ik bij mij thuis een india party. Een soort tupperware maar dan met leuke dingen uit India.
Van sieraden tot kussensloopjes, van slippers tot spreien en van tasjes tot .......... etc, etc.

En dan woensdag even bijkomen want donderdag wordt er weer vroeg begonnen en mag ik me om 04.10 melden voor een stopje Geldrop.

Ik ben er nog steeds niet uit. Het schijnt allemaal wel los te lopen. Ik kreeg van een collega een email met wat meer uitleg over de achtergrond van het stukje en klaarblijkelijk kan mijn blog weinig kwaad.
Gisteren heb ik ook nog even met Didimon, op de gang, staan praten. Ik kan het eventueel bij ATC-box onderbrengen.
Toch twijfel ik nog.

Het is niet toegestaan werkervaringen of andere vertrouwelijke informatie over ********** openbaar te maken, noch via internet, noch op andere wijze, bijvoorbeeld radio, televisie en gedrukte media. Dit verbod geldt eveneens voor internetsites die al (enige tijd) actief zijn. Overtreding van dit verbod heeft (rechtspositionele) consequenties.

Dit is het stuk wat me zorgen baart. En echt.....de fun is er een beetje af.........

Dat was alvast een creatief dagje. Vandaag deze ketting gemaakt. Ga hem verkopen voor 12,50 (voor geïnteresseerden ;-)).
Zo, nu even snel naar de supermarkt want ik zorg voor het toetje vanavond. Klaarblijkerlijk wordt er eerst gegeten voor de Monopoly. Gezellig!

Ik ga ermee stoppen. Op het intranet van mijn werkgever stond weer een stukje over het hebben van een weblog. Ik weet niet goed hoe ik het moet lezen. Het is voor velerlei uitleg vatbaar maar ik heb er gewoon geen zin meer in. Mijn baan is me te belangrijk om een risico te nemen.
Aangezien ik nooit de naam van mijn werkgever gebruik zal het wel loslopen denk ik maar toch.............je weet maar nooit.
Misschien dat ik hier nog zal verhalen over zaken buiten mijn werk om maar ik moet het even aankijken. Vind ik dat wel leuk? Ik weet het (nog) niet.
In ieder geval vanaf nu hier geen luchtvaartverhalen meer.


In ieder geval vanavond een Monopoly-avondje bij een vriendin en oud-collega in Amstelveen.
Vriend en collega Gerben komt ook maar weet nu al dat hij verliest omdat hij een gat in zijn handen heeft. Heb ik trouwens ook! Ik kan me dan ook niet herinneren ooit met Monopoly gewonnen te hebben.
Dat wordt dus straks een heel spannend verhaal hier! Hou het in de gaten!

Op weg naar Milaan. Boven de zwitserse Alpen ter hoogte van Innsbrück kom ik toevallig in de cockpit en zie dit mooie plaatje. Ik kan hier nog steeds van genieten na al die jaren vliegen. Zal het ooit wennen?




Gisteren stond ik standby en ben opgeroepen voor Dalaman. Alles verliep zoals een leuke vlucht hoort te verlopen.
Op Dalaman was het 27 graden. Heerlijk zeg.


Ik vind het een mooie luchthaven. Erg verzorgd ook. Tenminste dat wat ik kan zien. Ik ben nog nooit in het luchthavengebouw geweest.


Je staat zo dichtbij die prachtige bergen.


De bagage is uitgeladen en wacht op vervoer naar de bagageband.


Bekende en minder bekende luchtvaartmaatschappijen.


De bagage wordt opgehaald. Even inhaken.

Een klein half uur later beginnen we weer met instappen. We wisten dat er 41 kinderen zouden komen. Dan zet je je stiekem wel een beetje schrap.
Het ene mooie vlechtenkapsel na het andere komt aan boord. Het lijkt wel of alle meisjes hun haar in turkije hebben laten doen.
Ook nu weer geweldig leuke passagiers.
Na mijn "welkom op Schiphol speech" krijgen we een applausje. Nergens voor nodig natuurlijk maar toch geeft het me altijd wel het gevoel dat we het weer goed gedaan hebben.
Bij het uitstappen allemaal bedankjes. En dan sluit je je vlucht toch lekker af.

Ik durf het bijna niet te zeggen maar ik ben wéér niet opgeroepen! Wat een leven hé? Gelukkig hebben ze me al wel gebeld om een vlucht voor morgen door te geven en mag ik om 05.25 gaan melden voor een Bergamo, Milaan.


Anders zouden jullie nog gaan denken dat ik het kado krijg! Ha,ha, dat denk ik zelf op het moment ook maar ik weet dat dit echt wel weer overgaat.

Ontzettend veel tips van jullie gekregen over het unlocken van een mobieltje. Blijkbaar is het niet (meer?) strafbaar. Het is me alleen nog niet duidelijk of dat pas na één jaar is of niet. Nog even een beetje verder uitzoeken.
Ik kreeg van Peter een link naar een website waar jezelf de unlockcode kon vinden maar helaas is mijn door Vodafone gesponsorde mobieltje waarschijnlijk door een tweede simcode beveiligd. Slimme jongens bij Vodafone. Alleen een unlock-kabel kan volgens de website nog hulp bieden. Nou heb ik dankzij jullie genoeg adressen dus dat gaat me wel lukken. Leuke uitdaging!

Even een snelle update want ik zie in het tagboard dat mijn koelvriescombinatie de gemoederen wel bezig houdt.
Hij zou dus voor 12-en bezorgd worden. Je voelt de bui al hangen natuurlijk.
Om 12 uur ben ik maar eens gaan bellen waar ze bleven. Beetje vertraging, file onderweg etc. Nu zou het vóór 13.00 uur worden. Dat werd uiteindelijk 14.00 maar een kniesoor die daar oplet.
Vanavond is er iemand gekomen om hem te installeren. Dus hij staat (is ingebouwd moet ik eigenlijk zeggen) maar is nog wel een beetje leeg. Een paar flessen rosé, cola en 2 kuipjes smeerkaas. Lekker opgeruimd staat het. Ik ben bang dat dat niet lang zo blijft.

Oh ja, nog even een heel ander onderwerp. Een vraag eigenlijk. Weet iemand waar ik een sim-lock kan laten verwijderen. Ik weet zelf alleen de zwarte markt in Beverwijk maar vind dat wel een eind rijden voor zo'n klein klusje.

Zie hierboven een foto van de vrachtwagen waar ik op wacht. Misschien niet helemaal dezelfde maar wel van de firma Gordijn in ieder geval.
Na de eerdere blamage van vorige week waarbij ik een hele dag voor niks thuis heb gezeten heeft de verkopende partij mij verzekerd dat ik vandaag vóór 12 uur mijn koelvriescombi in huis op. Ze wilden me niet weer een hele dag laten wachten, vandaar dat ze nu vóór twaalven zouden komen. "Komt dik in orde" stond in een email die ik later nog kreeg.
Op dit moment hebben ze nog 45 minuten om het dik in orde te laten komen maar ik ga alweer twijfelen.

Temptation Island, ik ben er aan verslaafd. Het is je reinste Pulp TV en ik smul ervan.
Ik keek altijd met een buurvrouw samen onder het genot van een wijntje maar helaas is ze verhuisd naar Hoogvliet en dat is een beetje ver rijden voor het samen kijken van een aflevering.
Nou kijk ik dus alleen en smul er nog steeds van.
Ik zit alleen met een brandende vraag. Wie is in godsnaam toch die Dennis? Ik ken hem. Ik weet het zeker. Ik zie mezelf zo met hem staan praten. De vraag is alleen wanneer en waar was dat?
Ik zit me nu al weken te ergeren dat ik er niet op kan komen. Wie kent hem ook? Wie helpt mijn gepijnigde hersens aan wat rust?
En weet je wat ook zo raar is? Toen ik een foto van hem aan het zoeken was stuitte ik op een weblog waarbij de blogger zich precies hetzelfde afvroeg.
Dennis is barman van beroep dus zal iedereen wel denken dat ik wel eens een drankje bij hem heb besteld maar ik weet zeker dat dat het niet was.
update:
Ahum................ik schaam me diep. Als ik iets verder had gekeken dan mijn neus lang is dan had ik gezien dat het antwoord ook gegeven wordt op die site. Hij heeft in Big Brother gezeten. Vandaar dus.
Eén van de belgische stelletjes heeft trouwens ook al in de vlaamse serie van Het Blok gezeten. Het gaat er op lijken dat de stelletjes een beetje gechartered moeten worden en uit de oude doos worden gehaald.
Alles over de smerige details rond het belgische stel lees je hier. Zij bleken al geen stel meer te zijn voordat ze begonnen aan Temptation Island.
Ik zou er niet van staan te kijken.
Enige jaren geleden hadden wij een collega die in het programma van Gijs Staverman, de Love Test deed met zijn (vrouwelijke) partner. Hij faalde jammerlijk en stond zelfs flink te tongen met een Brazilliaanse schoonheid waaruit maar weer bleek wat een goed acteur hij was. Hij viel namelijk helemaal niet op vrouwen!

Vanochtend lekker uitgeslapen, ik moest tenslotte nog laat gaan werken. Toen kwam er een telefoontje van crewcoördinatie. Vast vertraging, dacht ik nog, toen ik op mijn nummermelder keek.
Eerst maar eens vragen hoe het met ze ging. Het ging goed. Hoe het met mij ging?
"Ja ook goed, ik ga vanmiddag naar Faro."
"Nee hoor"
"Oh, ik werd gisteren gebeld dat ik vandaag moest melden voor een Faro"
"We zagen net dat we je eigenlijk niet nodig hebben, dus je bent vrij"
Wat een kado hé? Eigenlijk heb ik een werkweek van niks gehad. Heerlijk!
Dat gaf me mooi de gelegenheid om mijn moeder maar eens te verrassen. Het was tenslotte moederdag.
Ze was er heel blij mee en ik werd getrakteerd op een heerlijk diner. Is het moederdag word ik nog verwend. Geen slechte dag al met al!
Na het eten nog even bij een vriendin langs gegaan. Heerlijk zitten beppen!
Een onverwachts leuke dag dus! Soms zit het mee.............

Broertjelief vroeg mij een banner voor zijn website te fabriceren. Mijn creatieve brein sloeg gelijk op hol en maakte de meest flistende banners waarvan hieronder één voorbeeld.

Nou heeft broertjelief een wat behoudender smaak dan ik en weet bovendien altijd heel goed wat hij wil dus na enig overleg is het allemaal wat afgezwakt en gaat het deze kant op:

Ben benieuwd wat het uiteindelijk zal gaan worden.

Vandaag ben ik tot mijn grote blijdschap weer niet opgeroepen, wat een mazzel, in het weekend nog wel.
Ik voel me nog steeds niet top. Zal wel een staartje van de keelontsteking zijn en de nachtvlucht Las Palmas maar heb nog keel- en hoofdpijn.
Morgen in ieder geval nog even een Faro en dan ben ik weer klaar en heb weekend. Denk dat ik maar rustig aan doe dan.

Vandaag ben ik niet opgeroepen en dat kwam goed uit. Ik ben nog steeds gaar van de laatste (nacht)vlucht naar Las Palmas. Morgen weer standby! Standby in het weekend betekent over het algemeen opgeroepen worden dus daar ga ik maar vast van uit dan.
Niet veel spannends hier te melden dus. Of je moet bankhangen en Joey kijken spannend vinden?

PS
De koelvriescombi is nooit afgeleverd. De verkoper snapt er ook niks van. Dinsdag gaan ze weer een poging wagen. Wordt vervolgd.

Om 8 uur 's avonds zaten wij met de (heavy) crew in een uitgestorven hoek op de C-pier te wachten op binnenkomst van de kist met onze passagiers.
Trompetgeschal over heel Schiphol en 2 minuten lang waren wij met zijn negenen stil. Rare gewaarwording hoor maar wel apart. Buiten ging het leven op het platform gewoon door. Bagage- en andere karretjes reden af en aan.

Even later kwam eindelijk onze kist. Aan boord van het toestel passagiers uit Maastricht en Rotterdam en een crew die er al een paar uur op had zitten en dus qua uren niet meer naar Las Palmas op en neer mocht vliegen. Daarom waren wij dus opgeroepen.
De passagiers waren er vrij laconiek onder en we hadden dan ook een gezellige vlucht.
Op de terugweg ben ik verliefd geworden. Op Kevin!
Helaas was collega B. ook verliefd op hem en moesten we er om vechten wie hem op schoot mocht hebben.
We hebben hem ook nog glaasjes water gevoerd en daar kwijlde hij een beetje bij. Zo lief! En als je liedjes voor hem zong ging hij lachen! Echt een droomvent!

Om 10 over half 8 deze ochtend startte ik mijn auto en bedacht me dat er eigenlijk gewoon een Londen Stansted op mijn rooster had gestaan voordat ik ziek werd. Maar ja, dan had ik dit allemaal moeten missen!

Als je de telefoon opneemt en crewcoördinatie begint met het woord "Sorry".............................dan weet je dat het niet mooi gaat worden. Ik moet om 18.30 gaan melden voor een zwaar vertraagd Las Palmas.
Ik zal dus zo morgenochtend rond een uur of 07.30 weer landen op Amsterdam. Mmmmmmmmmmmm........niet blij.................gotta go!

Vandaag is het dodenherdenking en houdt nederland om 20.00 uur 2 minuten stilte.
Dan worden burgers en militairen van het Koninkrijk der Nederlanden herdacht, die waar ook ter wereld zijn omgekomen sinds het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog en in oorlogssituaties en bij vredesoperaties.
Ik sta standby tot 22.00 uur en zit dus misschien om 20.00 uur wel in het vliegtuig. Als ik thuis ben kijk ik zoals altijd t.v. en ben stil. En zoals altijd denk ik dan voornamelijk aan mijn opa.
Maar het gaat natuurlijk om alle overledenen na de 2e wereldoorlog en het kan nooit kwaad om hier even bij stil te staan.

Tot die tijd denk ik aan meer "onbenullige" zaken. Mijn nieuwe koelvriescombi wordt vandaag afgeleverd.
En dat betekent dat je van 8 uur 's ochtends tot 6 uur 's avonds moet gaan zitten wachten.
Ik vind dat nog steeds een debiele situatie. Ik leg vele honderden euri bij zo'n bedrijf neer en die verplichten mij vervolgens om thuis te gaan zitten. Ze willen niet eens een indicatie geven of ze 's ochtends of 's avonds komen.
Eigenlijk wel idioot dat de nederlandse consument deze rare situatie nog steeds pikt. Zou het nou echt zo moeilijk zijn voor die piepeltjes om een schema in elkaar te draaien. Ze mogen van mij best een uurtje te vroeg of te laat komen. Dat moet toch te doen zijn?
Als ik opgeroepen wordt heeft het buurmeisje zich bereid verklaart bij mij thuis te gaan zitten wachten. Een goeie buur .......................
Het is nu bijna half 3 en nog steeds zijn ze niet geweest. Ik word dan altijd bang dat ze niet meer komen.
Of dat ze vanochtend om 5 voor 8 aan hebben staan bellen terwijl ik nog heerlijk in dromenland was en de bel wel hoorde gaan maar droomde dat ik opendeed en Tom Cruise met een bos bloemen voor de deur stond. Zucht.........

Gisteravond, na een goeie dag, heb ik me beter gemeld. Nu voel ik me weer stukken minder...........maar goed..........beetje paracetamol en dan zal het wel weer lukken toch?

Keelontsteking sucks! De eerste nacht had ik 40 graden koorts daarna werd het met behulp van de medicijnen gelukkig steeds minder. Vannacht heb ik voor het eerst doorgeslapen zonder wakker te worden van "de messen die door mijn keel sneden" bij het slikken.
Ik heb nog wel een opgezette klier en lichte keelpijn maar voel me al 10x beter.
Het is trouwens verschrikkelijk om je de avond voor koninginnedag ziek te moeten melden.
Ik had om 3 uur 's ochtends een vlucht en had zo'n medelijden met de collega die voor mij opgeroepen werd. Die hoopte natuurlijk juist die dag niet opgeroepen te worden en zich na afloop van de standby in het feestgedruis te kunnen storten. Dikke pech voor deze collega dus!
En natuurlijk was ik bang dat sommige collega's denken dat je lekker aan het feesten bent want dat zijn dingen die gebeuren.
De enige feestgangers in mijn huis waren echter de bacteriën in mijn keel. Die hielden een geweldig koninginnebal! Grote opkomst ook!
Maar goed, dat ligt weer achter me en ik hoop snel weer aan het werk te kunnen.
De 4e komt mijn nieuwe koelvriescombinatie dus ik hoop dat ik mijn late vlucht kan behouden als ik mij vanavond of morgen beter meld anders moet ik iets verzinnen. Het was allemaal net zo mooi gepland. Ziek zijn gooit altijd weer roet in het eten. Bah!