Niet helemaal fit, gezien de laatste twee ochtendvluchten en de minimale rust en het gebrek aan genoten nachtrust ging ik me in alle vroegte (03.30) melden voor een Las Palmas die zou eindigen in Maastricht.
Ik zag er gezien mijn lichamelijke conditie als een blok tegenop. En totdat de zon opkwam heb ik dan ook gevochten tegen de slaap.

Twee van de vier crewleden kwamen recht van de ini af en waren natuurlijk hartstikke blij dat ze samen op stop gingen. Lekker om weer eens met van die frisse enthousiastelingen te werken.

Aan het einde van de middag gingen we in Maastricht het hotel in. De cockpit nam een vlucht met de City Hopper naar huis. Onze werk- en rusttijdenregelingen komen niet overeen.

De twee nieuwelingen zagen het al helemaal voor zich. Lekker uit eten en dan eens flink stappen. Ik had graag mee gewild maar mijn lichaam werkte niet mee, die wilde alleen nog maar slapen. Rond half 9 's avonds werd ik wakker en heb ik lekker Japanse kipsate op mijn kamer laten komen. Heerlijk! Nog een beetje t.v. gekeken en weer eens ouderwets een gat in de nacht geslapen. Daar was ik aan toe.

De volgende dag gingen we aan het einde van de middag met de Cityhopper terug naar Schiphol.


De drie feestvierders gefotografeerd bij gate 1 van de luchthaven Maastricht.


Mychael kreeg stoel 11 f. Blijkbaar is ook bij de Cityhopper wel eens wat kapot. Ra,ra, wat ontbreekt hier?


Een winters plaatje.

Vandaag heb ik Mieke voor het eerst "live" gezien. Toch grappig dat je iemand al hebt ontmoet via het net en elkaar dan pas echt ziet. Het was een hele gezellige ontmoeting. Natuurlijk hebben we even samen een bakkie in de pantry gedaan.


Even snel naar Pisa op en neer. Dacht ik! Hier hangen we ergens boven de Alpen. Volgens mij zie je hier de Matterhorn nog op.


Halverwege kreeg ik al van de gezagvoerder te horen dat het zicht dusdanig was dat er misschien niet geland zou kunnen worden. Bijna altijd trekt dat op tijd weer bij. Vlak boven de baan voelde ik de kist weer omhoog getrokken worden. Een doorstart dus. Enfin, nog een keer geprobeerd maar helaas................ Het werd uitwijken naar Genua.




De passagiers waren fantastisch. Veel vragen van de passagiers uiteraard en veel regelen. Tussendoor nog een service op de grond gedaan dus wel een soort van druk maar toch, als passagiers het zo makkelijk opnemen scheelt het een slok op een borrel. 9 mensen verlieten ons in Genua.
De rest ging weer mee terug naar Pisa toen de laaghangende bewolking weer was verdwenen.
Op onderstaande foto zie je de toren! Het is even zoeken. Met dank aan de co!


Drie uur te laat gingen we terug naar Amsterdam en ook dit keer waren de passagiers er vrij relaxed onder. Geen onvertogen woord terwijl bij navraag bleek dat ze helemaal niet zo goed geïnformeerd waren door de afhandeling op Pisa. Wat een toppertjes hé?

Net nog even snel het nieuws op internet doorgekeken en gelezen dat wij twee nieuwe bestemmingen hebben gekregen, met ingang van vandaag. Reus en....................u raadt het al..............Genua!

En nu snel slapen om 03.30 melden morgen en moet echt proberen wat uurtjes slaap te maken. Ik dacht eigenlijk dat ik van de vlucht afgehaald zou worden maar ik mag hem blijkbaar nog doen en wordt hier later voor gecompenseerd.
Welterusten!

Ik ben niet op mijn best met vroege vluchten en met dat in gedachten besloot ik gisteravond heel wijs vroeg naar bed te gaan. Rond een uur of 8 naar bed en vermoedelijk rond half 9, 9 uur in slaap gevallen. Om 00.00 word ik wakker en hoop heel hard weer in slaap te vallen. No such luck! Als om 03.15 de wekker gaat ben ik nog steeds wakker.
Om 5.15 melden en om 5.30 in de taxi richting Rotterdam om vandaar uit een vluchtje Stansted te doen. In de vertrekhal zie ik tot mijn grote verbazing Gerben staan. Ik dacht dat hij morgen naar Londen zou gaan maar hij heeft zijn vertrek een dag vervroegd. Gezellig dus!
Het is koud met instappen. Ik sta bij de open deur en heb het idee dat mijn tenen er af gaan vriezen. Het is winter! Dat wordt dus de-icen.
We hebben maar 67 passagiers en een vliegtijd van 30 minuten. Voordat je het weet wordt de daling alweer ingezet en zit je weer op je crewseat voor de landing.
Op Londen Stansted Gerben uitgezwaaid en veel plezier in Londen toegewenst.


Londen is niet veel warmer dan Rotterdam en zoals je ziet sneeuwt het ook hier een beetje. Weer gaan we de-icen.


Wat een prijsvechters hier. Toevallig hoorde ik net nog op het journaal dat Ryan Air er een heel stel vliegtuigen bij gaat kopen.

Vanmiddag het gevecht tegen de slaap niet gewonnen en werd rond 18.30 weer wakker. De wekker die ik op 17.00 gezet had werkt zeker niet meer ;-).
Snel wat gekookt en nu is het weer tijd om te gaan slapen want morgenochtend gaat de wekker om 3.30 voor een Pisa.

De spierpijn is nog erger geworden. Ik wist niet dat het zo slecht gesteld was met me. Ik ga toch elke week aan de cardio. Toch maar vaker deze les volgen. Volgdende week dinsdagavond afgesproken met M.

Morgenochtend om 05.15 melden voor een taxi naar Rotterdam en vervolgens naar Stansted.
Deze week veel vroege vluchten. Puf!

Vluchtje Barcelona afgelopen zondag verliep zoals alle andere vluchten. Behalve dan dat we een heuse prins en een bekende presentator aan boord hadden. Toch leuk om iemand van het koningshuis aan boord te hebben die dan heel normaal in het midden van de cabine gaat zitten (veel "belangrijke" mensen regelen rij 1). Hij bestelde een flesje wijn met borrelnootjes en gedroeg zich als de perfecte passagier. Gewoon vriendelijk!

Om een uur of 2 kon ik mijn hoofd op mijn kussen leggen maar kon de slaap niet vatten. Dat heb ik wel vaker na een avondvlucht. Dan heb ik energie over. Nooit na een ochtendvlucht, dan val ik 's middags op de bank in slaap.
Desondanks de wekker op vroeg gezet want ik had met A. afgesproken in de sportschool. We gingen naar de Total Body les. Het was mijn eerste keer op deze les. Hartstikke leuke les maar vanochtend stond ik op en kreeg mijn benen niet gestrekt door de spierpijn. Dus half kreupel, als een oud wijf, naar de keuken gelopen waardoor de spieren weer wat soepel werden en ik me weer kon strekken.
Onnodig misschien om te zeggen dat de spierpijn in de loop van de dag alleen maar erger is geworden.

Anyway, na de les even samen een bakkie gedaan en vervolgens naar de supermarkt waar ik naast de boodschappen een lekker flesje rode wijn uitzocht.
Ik werd om een uur 15.00 verwacht bij vriendin (en ex-collega) Monique die voor mij en Gerben ging koken.
Ze had weer heerlijk gekookt en ik had buikpijn van het lachen.

Na het eten en een kop koffie even door gereden naar zuslief in Almere omdat ik daar mijn make-up tasje had laten liggen samen met mijn digitale camera. En beiden zijn voor mij onmisbare items.

Bij zus ook nog lekker wat gedronken en gekletst en even de lucht vervuild in de huiskamer vanwege de 6 tenen knoflook die Monique in de pastasaus had geprakt.
Trouwens, ook nog een heerlijke dip bij de chips gehad daar. Heel makkelijk te maken van een rauwe avocado, zout, peper, knoflook en wat olijfolie.

Al met al de hele dag flink op sjouw geweest en vandaag een lekker dagje voor mezelf gehouden op een kop koffie bij de buurman na.
En ook nog even naar de copy shop geweest om een foldertje dat ik voor Caribbean Chillout heb gemaakt te laten kopieren.


Klik hier om naar de website van Caribbean Chillout te gaan.
Via de msn hoorde ik van de eigenaar dat twee van mijn Balivrienden er nu zitten na een rondreis door Peru. Ik hoop dat ze er een leuke tijd zullen hebben.

Er zijn van die dagen dat alles chaotisch verloopt. De gate agent was te laat, catering komt aangerend op het tijdstip dat we eigenlijk in moeten stappen. Schoonmaak komt schoonmaken maar laat rotzooi achter! Chaos alom dus! Maar we blijven lachen.

Bij het instappen geeft een passagier het toestel een handkus en klopt liefkozend op het vliegtuig.
"Braaf is die hé" zegt collega V.
De man grijpt het contact gelijk aan om om een stoel achterin het vliegtuig te vragen. Die kunnen we hem ook geven. De man helemaal blij.
Nieuwsgierig als ik ben vraag ik waarom hij zo graag achterin wilt zitten.
"Dan heb je 24% meer kans om te overleven als we neerstorten" is zijn antwoord.

Ik ga snel het aantal passagiers tellen. Om me heen gaan mensen, al dan niet gevraagd verzitten en natuurlijk gaan ze dan ziten in andere secties en moet ik mijn telstaatje (PDC=passenger distribution card) weer aanpassen. Wonder boven wonder tel ik toch in een keer het juiste aantal passagiers. Ik moet de cockpit wel even helpen met het ontcijferen van mijn gekrabbel maar algauw is het loadsheet af. Deuren dicht en gaan jongens! Maar 7 minuten te laat. Valt best mee.

Na de vlucht komt de mijnheer die achterin zat dus ook als laatste bij de voordeur aan.
"Give me high five" roept hij.
Dat doe ik dan maar.
"We hebben het weer gered mijnheer" zeg ik.
"Nou, nou je het zegt, de zuurstofvoorziening achterin was niet helemaal goed hoor. We hadden achterin allemaal een beetje problemen met de ademhaling"
"Mijnheer, ik geef het gelijk door aan de gezagvoerder"
"Ja, dat moet je zeker doen"

Ook op de terugweg weer hele gezellige passagiers. Veel kinderen want het is vakantie maar er zaten weer een stel droppies tussen.
"Als het vliegtuig kapot gaat, dan mogen we van de glijbaan. Toch?"
"Mevrouw, als we gaan landen dan krijg ik altijd zo'n raar gevoel in mijn buik" Helaas kan ik jullie de grote bruine ogen van het jongetje niet laten zien, je zou zo'n ventje bijna adopteren. Het is dat hij zo'n lieve moeder had.

Nog even naar Barcelona en dan heb ik weer 3 dagen vakantie! Jippie!

Ja, het was weer raak met de handbagage. Ook weer wat ingenomen. Weinig weerstand na eerst wat boze gezichten.
De co-pilote werd voor de 4e keer 29 en de captain had ballonnen meegenomen om de cockpit te versieren. Jammer dat ik mijn camera nog steeds bij zuslief in Almere heb liggen. Heb nog nooit zo'n kleurige cockpit gezien.
De nieuwe schema's lagen in mijn postvak en er stond weer een stopje Maastricht op. Samen met een hele leuke collega van me. Ik wilde haar gelijk enthousiast gaan bellen maar ik was mijn mobieltje vergeten. Ik wordt echt seniel!

Roker
Mensen vinden mij een roker. Er zijn zelfs mensen, en dat zijn er echt niet weinig, die menen mij ooit te hebben zien roken. Nou hebben heel veel mensen mij heel veel zien roken maar iedereen die ik na mei 1999 heb leren kennen kan mij nog nooit met een brandend sigaretje in mijn handen hebben gezien.
Toch wordt het me nog heel vaak gevraagd:

"Rook jij niet meer?"
"Uh, hoe lang ken je me al?"
"Nou toch al zo'n jaar of vier"
"En heb je me ooit zien roken?"
"Ja, echt wel!"

Raar hé?
Op mijn laatste Barcelona vroeg weer een collega het. Leuke meid waar ik graag mee werk maar die volgens mij niet langer dan 3, 4 jaar bij de toko werkt. Wat volgt is ongeveer een dialoog zoals hierboven omschreven.
Als we na dispatch in het rookhok een rokende collega gedag gaan zeggen wordt het me weer gevraagd. "Rook jij niet meer?"
Wat zou dat nou toch zijn?



Niet opgeroepen
Vandaag stond ik standby van 15.00 tot 23.00 en ben ik niet opgeroepen. Wel kreeg ik alvast de vluchten voor mijn volgende drie standby's door.
Madrid, Malaga en Barcelona. Spanje, ik kom eraan hoor!

We hebben er heel erg opgelet! De handbagage. En het frappante was dat bijna iedereen zich aan de regels had gehouden. De regels zijn 1 stuk handbage niet groter dan 115cm (hxbxl), 1 paraplu, 1 tax-free tasje. En ondanks dat zaten de hatracks bom en bomvol. Hatrack, oftewel hoedenplank. Was het maar waar!
Tijdens het taxiën vertelde ik aan de cockpit hoeveel handbagage we hadden en hoeveel tijd ons dat had gekost aan het vinden van ruimte en het opruimen van de bagage. Zij vertelden me dat er heel weinig vrachtruim was. De meeste bagage lag dus in de cabine. Tja, wat doe je eraan?
Eén van de passagiers die zich niet aan de regels had gehouden stond vlak voor de landing nog even op om naar een hatrack een paar rijen verder te lopen en iets uit zijn bagage te halen. Dat bleek later een mobieltje waar hij gelijk na de landing uitgebreid mee ging bellen. Zonder mij aan te kijken of gedag te zeggen liep hij al heel interessant bellend het vliegtuig uit. Gevalletje identiteitscrisis noemen wij dat dan.
Terug vanuit Barcelona liep er een man met een ontzettend groot pakket naar binnen, dat duidelijk ook héél erg zwaar was. Nog voordat wij wat konden zeggen kwam zijn vrouw al aan ons uitleggen dat het een gedenkteken of zo iets dergelijks was voor de overleden man van haar vriendin. De vriendin was er blijkbaar ook bij. Ze had wat namen van mensen op kantoor die ik inderdaad ken en die hadden gezegd dat het wel in orde was. Tja, dan zeg je uiteraard geen nee.

Barcelona en handbagage

Barcelona, een stad waar ik nog steeds niet geweest ben tot mijn grote schaamte. En toch staat die hoog op mijn lijstje. Niet in het minst om de werken van Gaudi.
Het grijze beton van het platform van de airport heb ik al ontelbare keren gezien echter. In de zomer gaat er best wel veel fout op deze luchthaven (laat ik het mild houden) en is het een wonder als je je on time performance haalt. Zelfs al heb je meer dan een uur omdraaitijd.
De handbagage is ook een groot probleem. Ze laten daar maar alles door! Tegenwoordig blijkt bij dit soort korte vluchten ook vanaf Schiphol dit probleem groot te worden. De reden heb ik in mijn vorige blog al besproken (of eigenlijk heeft Mieke dat gedaan!).
Vanavond heb ik me voorgenomen zelf eens flink aan de slag te gaan of één van de ca's te vragen dit te doen. Ik zal dan bij de briefing eerst maar eens goed uitleggen wat eigenlijk de reden hiervan is zodat er ook bij de ca's een groter begrip ontstaat voor de situatie.
Mijn conclusie is dat het hier weer een bezuiniging betreft. Twee gate-agents zou het hele probleem kunnen oplossen.

Loppies schreef een tijd geleden in haar weblog over het teveel aan handbagage dat je tegenwoordig op sommige vluchten hebt en hoe irritant dat voor ons is. Bagageman Peter schreef een commentje en vroeg zich af of het grondpersoneel hier niet verzaakte. Ik, zei de gek, antwoorde hier bevestigend op.
Op de weblog van Didimon zag ik een link naar de blog van Mieke, grondstess. Heel erg leuk blog die een beetje inzicht geeft in wat de dames en heren op de grond nou zo eigenlijk allemaal doen. Zij schreef hier het volgende over:
"Graag ga ik op deze plaats even in op het blog van Loppies zie haar blogspot van gisteren over de handbagage die de spuigaten uitloopt. Ook als grondpersoneel is dit ons een doorn in het oog. Sinds passagiers via internet kunnen in-checken en via de self-service machines in de hal hebben wij geen oog meer op de handbagage. Heeft iemand geen ruim-bagage om af te geven dan kan men zo doorlopen naar de gate. Aangezien wij daar sinds 2 jaar maar in ons “uppie” staan, hebben wij absoluut geen tijd om in dat half uur dat wij moeten boarden, om daar op te letten. Vaak hebben wij ook onnodige discussies aan de check-in omdat voornamelijk de Spanjaarden en de Italianen dit op de heenweg wél hebben mogen meenemen. Hoop dit de onduidelijkheid tussen grond- en cabinecrew wat wegneemt"
Nou, bij mij in ieder geval wel. Het geeft maar weer eens aan dat we af en toe te snel conclusies trekken.
Internet verbroedert! Of verzustert, whatever. Toch wel leuk om te zien dat we zo een heel clubje bloggers hebben die elkaar volgen en op elkaar reageren. Ik heb er hier een stelletje weggelaten maar die vind je terug in mijn lijstje met linken.

Klagers
Het aantal klachten over geluidsoverlast op Schiphol is het afgelopen jaar verdubbeld. Het gebruik van de Polderbaan blijkt daar aan bij te dragen. Nou, dat is makkelijk dan. Afschaffen die baan ;-).
Het aantal klagers was wel naar beneden gegaan. Eén man had zelfs 60.000 maal geklaagd. Dat komt op een gemiddeld van 200 telefoontjes per dag. Get a life! Waar betaalt die man dat van? Of is de klachtenlijn soms gratis? Misschien moet zo'n man een carriére in de telemarketing overwegen. Doet die nog wat nuttigs met zijn leven want eerlijk is eerlijk, zo'n man kan je toch niet serieus nemen?

Net thuisgekomen en de score staat nu op 3 valentijnskaarten. Ik denk dat ik weet van wie nummer 3 komt.
Met zuslief naar de film geweest in Almere. Wat een mooie nieuwe bioscoop met de grootste filmschermen van Nederland (of was het nu Europa?). Heerlijke stoelen ook en een geweldig leuke film waarin JLO eindelijk eens goed acteert. Of misschien speelt ze voor het eerst een rol waarin ze tot haar recht komt. Het is geen onwijs moeilijke film. Lekker ontspannend en komisch en ook nog eens romantisch. Best wel een gewaagde rol voor sexbom Richard Gere die hier echt wel zijn vrouwelijke kant naar voren laat komen.


Hier vindt je de trailer.

Daarna nog even een glaasje rosé bij Anno gedronken. Als je van trendy en clean houdt dan is dat de place to be. Zelf hou ik meer van gezellig en warm maar je moet alles een keer geprobeerd hebben. In ieder geval hebben de zusjes weer eens lekker bijgeklept. Volgende keer gaan we gewoon weer naar Le Baron.

Als ik om een uur of 11 wegrij lijkt het ineens van het ene op het andere moment winter te worden.
Ik rij al bij Aalmeerderzand een sneeuwbui in en na Diemen is de weg ineens helemaal wit en wordt er niet harder dan 80 gereden.
Thuis gauw de verwarming opgedraaid want het lijkt binne wel kouder dan buiten. Ik heb nog steeds ijskoude voeten en handen. Nog maar 5 weken, dan zoek ik de warmte weer op. Was het maar vast zover. Ik haat de winter.

Nu duik ik lekker mijn door de kruik voorverwarmde bedje in.

Happy Valentine! Ik heb al één ecard ontvangen. Wel van een vriendin maar toch..........
Ik probeerde haar er nog eentje terug te sturen met een man die met behulp van een afstandsbediening de badkamer voor je ging schoonmaken, schoudermassage gaf etc. De ideale man dus. Misschien toch een beetje saai? Zo'n man die geen tegengas geeft?
In ieder geval heb ik het 2x geprobeerd maar de server van Hallmark was van slag. Blijkbaar leeft Valentijnsdag toch wel in Nederland.
Zo even naar zuslief in Almere waar ze mijn haar een Matrixbehandeling gaat geven. De salon is natuurlijk dicht op maandag dus alle tijd voor mij en mijn kapsel.
Ik wens je veel liefde vandaag!


update 13.12
Ik heb nog een e-card ontvangen! Jippie! Van iemand@ergens.nl. Ik vermoed dat dat iemand was die ergens woont en daar mijn blog heeft gelezen en dus een leuk grapje uithaalt. Maar als vrouw zijnde ben je dan toch supernieuwsgierig wie dat dan wel was. Dat zit nu eenmaal in onze genen!
Anyway, moet nu echt rennen. Richting Almere.

Mijn dag begon gisteren al goed met een afgesloten N207. Braaf volgde ik de gele borden die mij richting Amsterdam moesten dirigeren. Dat bleek een aardige omweg naar de N11. Had ik dat geweten dan was ik binnendoor naar de N11 gereden. Op de A44 aangekomen toch maar even met crewcoördinatie gebeld dat ik waarschijnlijk een minuutje of 5 te laat zou zijn. En even Hennie gebeld dat ze wel op tijd van huis weg mag gaan of toch maar de binnenweggetjes via de verschillende rotdorpen te nemen.
Een half uur later stond ik in de kist die terwijl we nog aan de grond stonden al lekker heen en weer ging. Mijn collega riep me toen hij door het raam keek en bagagewagentjes uit zichzelf zag gaan rijden. De start was dan ook een klein beetje turbulent. Geen (zichtbaar) bange passagiers en de rest van de vlucht ging erg smooth.
Hard gewerkt en veel verkocht. De tijd ging lekker snel voorbij.
Ook terug weer van hetzelfde laken een pak maar er werd iets minder verkocht dus wat sneller terug in de pantry. Gezien het late tijdstip had ik de cabineverlichting wat gedimd zodat de passagiers die dat wilden even lekker hun luikjes konden sluiten.
Dan komt het moment dat jezelf ook slaperig wordt. Dat is onvermijdelijk.
De landing op Amsterdam was iets turbulenter dan de start was. Dit keer wel wat bange passagiers. Een meisje op 2D hield zich vast aan de stoel voor haar terwijl de tranen vrij uit liepen. Haar vriend keek stoïcijns voor zich uit. Dat snap ik dan weer niet. Dan kan ik het niet laten om tegen hem te zeggen dat hij haar hand vast moet houden. Dat deed hij dan ook lekker spontaan.
Bij het uitstappen kreeg ik van een groep passagiers nog te horen dat ze het erg gezellig met me hadden gehad. Wat mij betreft is mijn vlucht dan weer geslaagd!
In mijn postvak lag een briefje dat de weg via de rotdorpjes ondertussen een grote blubberpoel was geworden en dat ik maar beter weer de N11 kon nemen. Wat een omweg is dat zeg!
Toch maar even proberen te achterhalen of dit geintje tijdelijk is of nog even gaat duren.

Grote zonnebrillen, mobieltjes, drukke gebaren en opstaan zodra de wielen van het vliegtuig het beton van de landingsbaan raken. Ik had vandaag een Napels. Ontzettend leuke mensen die italianen maar ze missen nogal veel van wat er gezegd wordt, aangezien hun engels in de meeste gevallen slecht is.
En toch zijn het leuke mensen!

update:
Ik had met het komende Valentijnsdag in mind gisteren hartvormige snoepjes bij, verpakt in een papiertje met een lieve tekst. Er waren er nog een paar over dus die hadden we met een briefje voor de collega's die de volgende vlucht zouden doen achtergelaten. Echte valentijnsgedachte, toch?
Krijg ik 's avonds een sms-je van vriendin Hennie. "Bedankt voor de snoepjes" Wat een toeval weer!

Vorige week vertelde een collega mij over een passagier die tijdens het uitstappen ineens in de pantry begon te plassen. De trap stond er al aan dus ze duwde ze de jongen naar buiten. Ze sprak zijn moeder aan maar die voelde zich niet verantwoordelijk. Het was een volwassen knul. Ja, doei, zo ken ik er nog wel een paar.
Nou was ik gisteren even bij een vriendin op de koffie en die heeft het gewoon meegemaakt dat er een man in de achterpantry stond te plassen.
Bij het uitstappen hebben ze hem nog even apart genomen. Zijn excuus was dat hij slaapdronken was. Volgens mijn vriendin kom je meer in de buurt van de waarheid als je dat slaap vervangt door stom.
Ik hoop echt dat dit niet de nieuwste trend wordt!

Terwijl ik het dorp van mijn ouders inrij zie ik een kok op de fiets, een groep mijnwerkers met de lampen op hun helm aan, indianen en meer verklede mensen. Oh ja, zo voelde carnaval.
Ik haal een oude jas op bij mijn ouders. Neem nooit een goede jas mee als je carnaval gaat vieren en trek altijd je alleroudste schoenen aan die eigenlijk al verrot zijn want ze zullen ook verrot uit de strijd komen.
Na een bakkie koffie door naar vriendin Madelon die driftig op zoek is naar een pen. Ze moet het feest vanavond namelijk ook nog verslaan voor de krant waar ze als freelancer voor werkt.
In de kroeg het Witte Paard kom ik al de eerste oude bekenden tegen. Leuk! Een onwijs gave band, de Kinkels, speelt de hele avond en viert daarmee gelijk hun 10 jarig bestaan. Het is voor mij een eerste kennismaking.
Voordat ik het weet loop ik te dansen alsof ik vorig jaar nog carnaval gevierd heb in plaats van 15 jaar geleden.
Op naar het Muzenbal. Het Muzenbal heeft als thema sprookjes en de prachtigste prinsessen, feeën, elfjes en heksen lopen hier rond. Ik ben 2 prinsen op het witte paard tegengekomen. Ik wilde nog even achterop springen maar de paarden zagen er toch niet zo stevig uit. Ik heb ze dus maar voorbij laten gaan.
Een groep mannen liep in een soort van pyama en sjouwden een hemelbed mee. Ze waren op zoek naar de schone slaapster.
Wat een creativiteit je toch ziet op zo'n carnavalsavond. Ik had spijt dat ik mijn camera niet mee had genomen.
Een oud grijs dametje kende mij nog van vroeger. Shit, wie zat er toch achter die vermomming? Zelfs haar naam hielp me niet, ik ben niet zo goed in namen. Dit oude dametje had een mandje aan haar arm met allemaal lekkernijen zoals likkoekjes en droge marietjes en foto's van naakte mannen. Ondertussen weet ik weer wie ze is.
Vanavond zal mijn oude dorp nog één keer uit hun bol gaan. Carnaval zal weer traditioneel verbrand worden door middel van een pop die 4 dagen lang aan het stadhuis heeft gehangen nadat iedereen meegelopen heeft in de dodenmars. Tenminste zo ging het vroeger.
En ik? Ik ga nu even sporten. Gegroet!

Luchthaven Marakech


Misschien dat ik morgen na mijn vlucht nog wat over carnaval schrijf maar voel me nu erg brak en moet morgenochend om half 4 beginnen. Vluchtje naar Tenerife.

Foto van het nieuwe uniform

Gisteren dus zoals gezegd een Marakech en Agadir gedaan. Aan boord een man waarvan ik zeker wist dat ik hem al eerder aan boord had gehad.
Al pratende kwamen we erachter dat dat zo'n 2 jaar geleden moest zijn. De man woont in Breda en kent ook mensen in Etten-Leur waar ik vanavond carnaval ga vieren. Wat een toeval toch weer. Ik moet zelfs de groeten doen aan die en gene. Lachen weer.

In Marakech loopt altijd zo'n afhandelaar rond in een lange blauwe jas. Hij loopt altijd heel belangrijk te doen en praat het liefste met de captain.
De purser vind hij heel erg onbelangrijk en omdat zijn job het nou eenmaal vereist antwoordt hij wel als ik wat aan hem vraag maar erg minzaam en het liefst zo kortaf mogelijk. Het feit dat ik een vrouw ben speelt hierbij volgens mij een hele grote rol. Helaas voor deze man is dit voor mij nou net een reden om hem extra vaak aan te spreken. En dat vindt hij vervelend, hihi!
Op Agadir werken wat meer jonge mensen en die hebben verder geen problemen met het feit dat ze met een vrouw moeten communiceren.

Verder mocht ik als testcase voor het nieuwe uniform dienen deze vlucht. Wat kan ik er van zeggen? De kleuren vin ik erg mooi! Lekker vrolijk!
Alleen de afwerking vond ik nogal benedenmaats. De hele pantryvloer lag vol met rolse veertjes.
Bovendien vind ik het ook weinig praktisch. Maar oordeel zelf maar.



En nu ga ik me voorbereiden op het carnaval!

Voor het eerst vernam ik over Schnappi op de blog van Didimon. Waar gaat dit over? Nog nooit van gehoord. Gister vertelde collega J. dat hij Schnappi al kotsbeu was. Hij hield niet zo van die hypes. En ik had er nog nooit van gehoord! Heb ik op een andere planeet geleefd ofzo? Hoe ziet Schnappi eruit? Hoe gaat het liedje?
Vanochtend las ik de blog van Peter. Gelukkig bleek deze ook een klein beetje achter te lopen maar hij had al wel een spelletje gevonden waar je Schnappi neer kan schieten. Misschien iets voor collega J. Hij heeft zelfs de tekst gepubliceerd dus kan je lekker meezingen!
Bij het zoeken naar een leuk plaatje van Schnappi om deze blog een beetje op te leuken bleek pas echt hoe ik achter loop. Echt duizenden hits. Je kan schnappi zelfs al bestellen als ringtone of wallpaper.
Terwijl ik dit schrijf luister ik naar het liedje via de site van warumdarum waar je ook gelijk mee kan bleren. Ook daar staat de tekst vermeld.
Het zit er in bij mij hoor............schni schna schnappi..........een echt carnavalsliedje trouwens!

Tja, wat kan ik schrijven over de vlucht naar Barcelona. Niet veel eigenlijk. Het was er eentje van 13 in een dozijn.
Vanavond gaan we nog even naar Nice. Lekker kort!
Morgen heb ik een driehoek naar zowel Marakech als Agadir.


Koninklijk paleis Marakech
Zaterdag ga ik carnaval vieren. Ik heb het beloofd maar heb daar nu toch een beetje spijt van. Wat moet ik daar? Wat moet ik aan? Moet ik daar een beetje gaan hossen?
Anderzijds ben ik erg benieuwd naar alle oude bekenden die ik denk tegen te komen.
Nou ja, we zien het wel weer. Voorlopg eerst nog twee vluchten afwerken.

Is het weekend nu alweer voorbij? Wat gaat dat toch snel. Je drinkt een keer koffie met Hennie, je eet wat met Elma, gaat koffiedrinken bij je broertje, onder de zonnebank, over de markt lopen en shit..............ik moet snel naar huis, uniform aantrekken. Om 17.05 melden voor een Barcelona. Niet echt mijn favoriete luchthaven. Er gaat daar nog wel eens wat fout zal ik maar zeggen.
We zullen zien wat het vandaag weer voor verassingen gaat brengen.