Liszha's scrappy world

Zaterdagavond. Scheveningen is vol! En als ik vol zeg, bedoel ik ook vol. Je mag er zelfs niet meer in met de auto. Laat de buurman nou een hele grote bus hebben waar onze 5 fietsen met gemak in passen. Eventjes in een buitenwijkje parkeren en de fietsen uitladen dus. Perfect geregeld weer!
Heerlijk zeg, zo'n stukje fietsen. We zijn erg ingemomen met onszelf. Zeker als we al die mensen zien die al die kilometers nog moeten lopen.
Aangekomen op de boulevard moeten we ons een weg banen door de mensenmassa. Ook de pier is afgeladen vol. We gaan op het strand zitten zoals honderden andere mensen. Erg gezellig allemaal. Om 10 uur begint Nederland en we zijn onder de indruk. Tja, moeilijk om met woorden te omschrijven hoe mooi het was en ook de foto's doen het geen recht. Toch laat ik er hier een paar zien.










Na een ongeveer 12 minuten durende show, een korte plaspauze en China begint om kwart voor elf. Ik was er vast van overtuigd dat het nog grootser en mooier zou worden dan de show van Nederland. Het is tenslotte toch HET land van het vuurwerk maar eerlijk gezegd vond ik Nederland veel beter.
De show van Italië hebben we niet meer afgewacht. Het werd koud en zolang met je kont in het zand zitten blijft niet leuk.

De volgende dag maar weer eens richting Bloemendaal gegaan waar ze op zondag de prijzen voor het parkeren verhogen van 5 naar 7 euro. Vonden we natuurlijk belachelijk maar vooruit dan maar.
Enfin, we betalen, rijden het parkeerterrein op en vinden geen plekje. Wat is dat nou weer? Aan het einde staat een man die ons verwijst naar een volgend parkeerterrein. "Hoe weten ze daar dan dat ik betaald heb?" Volgens die man moeten we een bonnetje hebben gekregen. Niet dus!
Wij weer terugrijden en zien een net vrijgekomen plekje dat wij uiteraard gelijk innemen. Ondertussen komen we er ook achter dat we te weinig geld terug hebben gekregen. We hebben alles bij elkaar 10 euro betaald.
Ach, dat lossen we zo wel even op bij die mevrouw die ons ook vergeten was een kaartje te geven.
Netjes leggen wij het aan haar uit. Naief als wij zijn verwachten we ook een net antwoord terug. Maar nee............een scheldkannonade en een stel vuurspuwende ogen kunnen we krijgen............... Ik probeer nog redelijk te redeneren maar vriendin Mo kan niet zo goed tegen ongerechtigheid en begint aardig terug te keer te gaan. Ze wenst zo niet te woord te worden gestaan. Goh, ik wist niet dat ze zo giftig kon worden.
De vrouw wordt agressiever en agressiever en dan knapt er ook wat bij mij en neem ik het even van Mo over en geef haar een koekje van eigen deeg. Buurmeisje N. en vriendin L. staan er ook enigszins ongelovig bij.
De baas komt erbij en loopt met ons naar de auto want misschien hebben wij wel niet gezien dat ze het bonnetje op mijn dashboard legde.
Ik maak de deur open en zeg hem dat hij wat mij betreft mijn hele auto kan doorzoeken. Nou, dat is niet nodig, vindt hij, maar kijkt toch even snel onder mijn stoel.
We lopen met hem terug en krijgen een bonnetje én 3 euro terug. Nou, dat is dan wel weer fideel van hem.
Later op het strand rekenen we het nog eens na en blijken we wel genoeg terug te hebben gekregen. Ha,ha, we liggen in een stuip maar zijn ook enigszins beschaamd. Desondanks zijn we niet van plan het terug te geven. Moet dat mens maar niet gelijk als een furie ons te lijf gaan. Lekker puh!