Liszha's scrappy world

God, wat zag ik op tegen die vlucht gisteren en wat viel die weer mee. Ik had een driehoek (twee bestemmingen) en die zijn altijd een stuk vermoeiender dan gewone vluchten.
Normaal tel je op een vlucht bijvoorbeeld 2x alle passagiers. Op een driehoek 4x. En laat ik nou net hartstikke dol zijn op tellen. Niet dus!
Je begint met tellen op Amsterdam. Het aantal passagiers moet dan overeen komen met het aantal dat je van de afhandeling doorkrijgt. Dit ter voorkoming van bijvoorbeeld ongewenste passagiers, passagiers die op een verkeerde vlucht zitten, etc.
Op bestemming 1, in dit geval Kavala, verlaten de eerste passagiers het vliegtuig. Je moet natuurlijk zeker weten dat je het juiste aantal passagiers voor bestemming 2 (Mitilini) over hebt, dus dat wordt weer tellen.
Dan gaan we de handbagage check doen. Deze is verplicht en ingesteld vlak na 11 september. Iedereen moet zijn eigen handbagage op schoot nemen en wij kijken dan of er geen ongeïdentificeerde handbagage achter is gebleven.
Pas dan mogen de passagiers aan boord komen die met ons mee gaan naar Amsterdam. En je raadt het al...............dan gaan we weer tellen! Hoera!
Maar goed, ik was ontzettend scherp gisteren. Ondanks dat er mensen naar het toilet gingen tijdens mijn "telprocedure", er mensen gingen verzitten en moeders baby's gingen verschonen, telde ik telkens in één keer goed.
Even voor de leken onder ons. Baby's tellen we apart want die hebben geen eigen stoel en gaan bij de ouders op schoot. Nou hebben ouders natuurlijk vaak de neiging om een baby even op een lege stoel neer te zetten en moet ik bij elk kind rond de 2 jaar vragen hoe oud hij/zij is. En dan helder proberen te blijven en niet vergeten op welke rij je nu ook al weer was,hoeveel je er op het toilet hebt en wie is gaan verzitten.
Ja, tellen is echt niet zo makkelijk als u denkt. Dus niet meer zo minachtend naar me kijken als ik tel hoor! (Geintje!).
Bij de vierde en laatste keer tellen ging het mis. Ik had er eentje te weinig. De captain wees me erop dat we bijna weg moesten wat de druk natuurlijk helemaal niet verhoogt. Okay, snel, snel, nog een keertje tellen.
Shoot! Eén te weinig.
De 3e keer had ik het juiste aantal (jippie!) en hadden we ons slot (toegewezen vertrektijd) nog net niet gemist. Wat een druk weer op mijn schouders ;-).
En dat allemaal op dag 7 van mijn schema. Puf, puf! Ik wil weekend!!!!!

Maar wat hadden we weer een aardige passagiers. En dat maakt zoveel goed.
De crew was ook weer erg gezellig (ik weet het, het wordt saai) en we hebben ontzettend gelachen, gezongen met Abba en een leuk dansje opgevoerd. Kortom: Melig dus!

De gezelligheid in de crewroom kende ook weer geen tijd en ik ben weer eens heel lang blijven hangen. Ouderwets! Lang geleden dat ik het zo lang vol hield.

Nu ga ik even bij een collegaatje van BBC 2 koffie doen en dan samen even richting werkgever om de formulieren voor Bali in te leveren. Dat moet namelijk voor woensdag en gisteren was ik vergeten ze mee te nemen. Dom, dom!
Waarschijnlijk mogen wij niet omdat diegenen die vorig jaar al geweest zijn onder aan de lijst komen maar niet geschoten is altijd mis.
In ieder geval ben ik blij voor degenen die straks wel mogen. Er hangt al weer een hele opgewonden sfeer in de crewroom en briefingkamers onder de pursers. Zou ik mogen? Wat denk je? Hoeveel gaan er in totaal? Weet jij dat?
Doet me denken aan vorig jaar.