Liszha's scrappy world

Heerlijk om weer eens een ouderwets goede service te mogen verlenen.
De heren voetballers gedroegen zich zoals ik het zou verwachten van zulke professionals, dronken netjes appelsap, sliepen wat, keken film of zaten rustig te kletsen.
We hadden nog geen 50 passagiers dus dat was appeltje eitje voor ons.
Bij aankomst op Samara wilden we snel onze passagiers laten uitstappen. Helaas was snel een woord dat de Samariaanse afhandeling niet begreep.
Ten eerste wilde ze een General Declaration. Die hadden we echter niet. Dus snel één ingevuld door onze gezagvoerder.
Vervolgens moest dit Gen Dec voorzien worden van een stempel van iemand van passport control. Heel gewichtig allemaal.
Overigens stond er een heel legertje aan personeel onder aan de trap. Slechts één dame sprak 3 woorden engels en 5 woorden Duits.
Ging allemaal lekker vlot dus maar uiteindelijk konden we onze passagiers uit hun lijden dat wachten heet verlossen en ze loslaten in het Russische.

Het tanken voor de inbound ging op dezelfde vlotte manier. Om ons zelf bezig te houden zijn we russisch gaan praten.
Hoe bestel je bijvoorbeeld een drankje aan de bar?
Je slaat jezelf op de borst en roept hard "Nikita, Vodka!".
Nou ja................je moest erbij zijn zullen we maar zeggen.

Op de terugweg lekker de benen omhoog en een filmpje kijken.

In de crewroom veel te veel bekenden. Ouderwets gezellig! Het werd dus twee uur 's nachts voordat ik richting huis vertrok.
Overigens voor de eerste maal van uit de garage voor de deur. Wat een luxe!