Klik hier om mijn nieuwe adres te bezoeken.

Dierenfilmpjes

Is deze hond cool of cool?
Deze kat is nog cooler.
Dit kattenfilmpje is al heel lang in mijn bezit en bekijk ik zo af en toe nog. Ik lig elke keer weer in een deuk.
Deze slang is misschien wat minder aaibaar maar van dit filmpje krijg ik echt een lachkick.
En nu we toch over dieren bezig zijn volgt hier een wel heel luguber krantenbericht. Klik er even op om het wat groter in beeld te krijgen en het dus wat beter te kunnen lezen.

Bovenstaande afbeelding kreeg ik via de mail. Ik vind hem geweldig. Sla hem op en stuur hem aan een goede vriend of vriendin.

Het heeft me een snipperdag en vakantie-eenheden gekost maar ik heb wel mooi 5 hele dagen weekend genoten.
Maar aan alles komt een eind en vrijdag ging ik me weer netjes melden in Rotterdam voor een Londen. Kort vluchtje. Lekker begin.
Collegapurser Danny had een bekende op de terugweg en had deze vlucht aangevraagd. Altijd gezellig om met een oude bekende te vliegen.
De kist zat ver vol. Op vrijdagavond gaan mensen natuurlijk of terug naar huis of beginnen aan een leuk weekendje Londen of Nederland. Veel werd er echter niet besteld dus echt hard werken konden we het ook niet noemen.
Zaterdag mocht ik na wel 12 uur rust beginnen aan een driehoek Calvy, Alghero. Respectievelijk Corsica en Sardinië.
Op de heenweg hadden wij wel 13 passagiers! Het seizoen loopt ten einde.
Prachtige luchthaven en een prachtige nadering op Calvy. Hier wil ik echt nog een keer naar toe om wat verder te kijken dan het grijze asfalt van de luchthaven.
Bovendien is Napoleon op dit eiland geboren dus ik neem aan dat er ook nog wel wat cultuur te snuiven valt.

Vervolgens met 103 passagiers door naar Alghero en vandaar uit met een volle bak terug naar het oude vertrouwde Schiphol.
Gate-agents Ciska en Vincent, ook een free-lance vliegende collega, stonden lekker buiten te roken. Tijd om te kleppen is er niet want de taxi staat al op ons te wachten om ons naar het gebouw te brengen.
Dus snel even wat wetenswaardigheden heen en weer gegild en als laatste de taxi ingesprongen.

Vanavond ga ik om 17.50 melden, weer op Rotterdam, voor een Dublin en dan is het alweer weekend.
Het is nu pas 10.25 en ik ga me nog even lekker in het zweet werken in de sportschool.

Het heeft me een snipperdag en vakantie-eenheden gekost maar ik heb wel mooi 5 hele dagen weekend genoten.
Maar aan alles komt een eind en vrijdag ging ik me weer netjes melden in Rotterdam voor een Londen. Kort vluchtje. Lekker begin.
Collegapurser Danny had een bekende op de terugweg en had deze vlucht aangevraagd. Altijd gezellig om met een oude bekende te vliegen.
De kist zat ver vol. Op vrijdagavond gaan mensen natuurlijk of terug naar huis of beginnen aan een leuk weekendje Londen of Nederland. Veel werd er echter niet besteld dus echt hard werken konden we het ook niet noemen.
Zaterdag mocht ik na wel 12 uur rust beginnen aan een driehoek Calvy, Alghero. Respectievelijk Corsica en Sardinië.
Op de heenweg hadden wij wel 13 passagiers! Het seizoen loopt ten einde.
Prachtige luchthaven en een prachtige nadering op Calvy. Hier wil ik echt nog een keer naar toe om wat verder te kijken dan het grijze asfalt van de luchthaven.
Bovendien is Napoleon op dit eiland geboren dus ik neem aan dat er ook nog wel wat cultuur te snuiven valt.
Vervolgens met 103 passagiers door naar Alghero en vandaar uit met een volle bak terug naar het oude vertrouwde Schiphol.
Vanavond ga ik om 17.50 melden, weer op Rotterdam voor een Dublin en dan is het alweer weekend.
maar het is nu pas 10.25 en ik ga me nog even lekker in het zweet werken in de sportschool.

Ruim voor openingstijd kwamen Suzan en ik al aan en reden we een zo goed als lege parkeerplaats op. Op 3 auto's na stonden we vooraan. Eerst maar aan de koffie en wachten op Gerben en Stefan.

Monique was verkeerd gereden dus gingen we alvast met zijn vieren naar de Fata Morgana. Wat een boel buggy's zeg!

Ik ben toch niet in Casablanca verzeild geraakt?

Oh shit, dat is waar, moet binnenkort mijn verstandskies laten trekken.

Tovenaar ofzo.

Monique was er nog steeds niet dus ook maar ff in de wildwaterbaan. Hoewel? Kalmwaterbaan had ik een betere naam gevonden.
Desondanks wel natte billen!

Monique arriveerde dus weer aan de koffie. Met een moorkop!
Daarna naar de python. De karretjes gingen gewoon vooruit.

Rechts: Gerben, Links: Lisette.
Op dit stuk zit ik altijd helemaal naar voren gebogen. Ik heb dan kriebels in mijn maag van de val. Pas als ik in de looping ga is dat over.
Foto's gemaakt door Mo die niet mee durfde.

Ik heb haar daarna wel meegetrokken de Pegasus in. Dat is een kinderachtbaantje dus dat moest ze maar durven. En inderdaad, ze vond het allemaal niet zo eng, zelfs wel leuk!

In de boot durf ik ook niet. Stefan wel, maar dan wel in het midden.

Suzan gaat gewoon bovenin.

Ze verveelt zich nog net niet en trekt gekke bekken naar de camera. R.E.S.P.E.C.T.
Daarna lekker wat eten. Patat met een hamburger. Ik heb al twee dagen als een gek gesport hiervoor en ik ga vandaag genieten. "Ik ga helemaal los" roep ik voordat ik me op de patat stort.

Carnaval Festival. Beetje saai maar Mo wilde er graag in en had net buiten in haar eentje staan wachten toen wij in de Vogelrock zaten dus ach...........

Worden we ook nog stilgezet. Er waren veel gehandicapten en regelmatig werd de boel stilgezet zodat deze in de wagentjes gezet konden worden.

Op weg naar Villa Volta komen we een depot tegen. Een soort museumpje. Even snel naar binnen.

Leuk!

Mooi!

Mo in een oud decor.

Land van Laaf

Lopen op water.

Na de droomvlucht bezoeken we ook nog het sprookjesbos met zijn trollenkoning.

De rode schoentjes. Heerlijke kitschfoto.

Nieuw was Raponsel.

De heks.

Geen idee wat die draak hier doet. Ken geen sprookje met een draak.

De dag loopt ten einde. We gaan nog een keer naar de Vogelrock en krijgen Mo zover dat ze ook meegaat.
Haar commentaar na de rit: "Zo moet de hel zijn." Ik denk niet dat ze het echt leuk vond.

De dag afgesloten in de Efteldingenwinkel.
Daarna zijn we nog wat gaan eten met zijn allen. Voor de zekerheid heb ik me vandaag maar weer een slag in de rondte gesport. Ongeveer een uur cardio gedaan. Een half uur gerend! Dat was wel een klein gevechtje voor me maar het is me gelukt dus ben erg voldaan.

De python doet het weer! En morgen gaan we naar de Efteling.
Ik haal S. op in Rotterdam en de rest zien we in de Efteling zelf.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik nog steeds twijfel of ik in de Python ga hoewel ik er best wel op vertrouw dat deze niet zomaar weer vrijgegeven is vind ik het toch een beetje een eng idee.
S. vind het wel een extra dimensie aan de rit geven. Je weet tenslotte nooit of je nu voor of achteruit gaat.
Het weer wordt geweldig dus het ziet er allemaal mooi uit.
Vandaag en gisteren heb ik mezelf in de sportschool als een idioot in het zweet gewerkt en vind dat ik morgen een patatje verdien. Dat hoort toch een beetje bij een dagje Efteling.

Kijken jullie wel eens naar That's the question? Ik wel. Het is een bron van leuke en onnozele wetenswaardigheden.
Zo hoorde ik vandaag dat het hoogst gemeten gekreun op de tennisbaan maar liefst 101,2 decibel was. Dit was niet, zoals je zou verwachten, gekreun van Monica Seles maar van Maria Sharapova. Je vraagt je af wie dat meet, hoe en waarom?
Monica Seles, de eerste kreunster op het tennisveld, overigens bleef steken bij de 93 decibel.
Als je kreunen, tennis en decibel intikt bij Google heb je maar liefst 160 hits en vind je oeverloze discussies over het nut van kreunen bij tennis. Ongelooflijk dat er zoveel gesproken wordt over zo'n onbenullig item.
Bij één van deze discussies meende iemand dat degene die Monica Seles neerstak het niet meer aan kon horen. Heel stiekem moest ik even grinnikken.

Ik kreeg zo'n leuke link van mijn zus toegestuurd. Nametones voor op je telefoon. Helemaal gaaf toch? Je wordt gewoon geroepen door je telefoon. Eigenlijk moet ik zeggen toegezongen, want het is in de vorm van een liedje.
Jammer dat mijn telefoon nog gewoon oude ringtones heeft.

Mijn nachtkastje staat trouwens in elkaar. Ben erg trots op mezelf. Hij staat nog even te pronken in mijn woonkamer totdat ik ook de kast in elkaar heb gezet en dan ga ik ze broederlijk naast elkaar zetten in mijn slaapkamer.

Hennie en ik hebben weer de thrill van het jaar beleefd. Een dagje Ikea! Wat kan een vrouw zich nog meer wensen?
De dag ervoor heb ik me meer dan een uur in het zweet gewerkt om zonder schuldgevoel een punt appeltaart bij de koffie te verorberen. Dat is namelijk de ultieme voorbereiding op een dagje shoppen. Koffie met taart!
Normaliter gaan we pas gillen op de trap naar boven, als we de bak met koopjes zien maar Hennie hield zich niet aan de regels en begon op de parkeerplaats al te gillen bij een poster van een mooie bank.
Om een lang verhaal kort te maken: elke centimeter van de winkel is bekeken en besproken en aan de kassa moest ik deze kast afrekenen.
Deze kast woog meer dan 100 kilo en het leek ons gezien de afmetingen van de 2 pakketten waar deze kast uit bestond raadzaam om hem te laten bezorgen.
Het bijbehorende nachtkastje heb ik gelijk meegenomen en zit al bijna in elkaar. Nog een deurtje en een laatje erin en dan is die klaar!
De kast is intussen ook afgeleverd maar zit nog veilig in de doos. Ik denk dat Hennie of buurman daar maar even mee moet helpen.
Verder heb ik ter plaatse besloten dat limoengroen nu ook in mijn huis geïntroduceerd moest worden. Ik heb een paar accessoires in die kleur meegenomen. Zelfs mijn katten, die erg trendgevoelig zijn, eten nu uit groene bakjes.

Gisteren mocht ik om half zes des avonds aantreden voor een Rotterdam-Faro-Amsterdam. Hoewel het een charter was hadden we toch nog aardig wat golftassen en tweede-huis-in-Faro bezitters aan boord.
Dat klinkt trouwens ongezelliger dan het was. Erg leuke mensen allemaal.
Terug zijn we ge-entertained door een dronkenlap en hebben we ons bezig gehouden met het opblazen van ballonnen voor een jarige collega.
Om 02.20 raakten de wielen van de onze kist weer het oude vertrouwde asfalt van de luchthaven Schiphol.
Het was 03.40 voordat ik vanaf P12 (sorry, ik kan het niet laten) richting huis reed.

Ik functioneer overigens het beste als ik 8 uur kan slapen en eigenlijk is 10 uur slaap mijn ideaal.
Dat ging ik echter niet halen omdat ik me had voorgenomen om van 12.00 tot 14.00 nog wat te gaan sporten en heb dus de wekker om 11 uur gezet.
Uiteindelijk heb ik "maar" van 12.30 tot 14.00 gesport maar ik ben best tevreden over mezelf.

Toch even snel op internet gekeken hoe AZ het gedaan heeft. Slecht dus. Keihard verloren met 5-3. "Als ik het vanavond niet met eigen ogen had gezien, had ik het niet geloofd" waren de woorden van trainer van Gaal.
Wiendeld en Joost gaan vandaag een bedrukt Heerenveen binnenhalen op Groningen.
Zij verloren met 2-0 van FC Banik Ostrava.
Feyenoord speelde trouwens met 1-1 gelijk tegen Rapid Boekarest. Deze laatstgenoemde middenmoter vierde dit als een overwinning.
En voordat jullie denken "Watskeburt? Heeft ze ineens verstand van voetbal?"
"Nee" is dan mijn antwoord. Alle bovenstaande info heb ik gevonden op nu.nl.
Vanaf nu geen voetbal meer op dit blog!

Heerlijk om weer eens een ouderwets goede service te mogen verlenen.
De heren voetballers gedroegen zich zoals ik het zou verwachten van zulke professionals, dronken netjes appelsap, sliepen wat, keken film of zaten rustig te kletsen.
We hadden nog geen 50 passagiers dus dat was appeltje eitje voor ons.
Bij aankomst op Samara wilden we snel onze passagiers laten uitstappen. Helaas was snel een woord dat de Samariaanse afhandeling niet begreep.
Ten eerste wilde ze een General Declaration. Die hadden we echter niet. Dus snel één ingevuld door onze gezagvoerder.
Vervolgens moest dit Gen Dec voorzien worden van een stempel van iemand van passport control. Heel gewichtig allemaal.
Overigens stond er een heel legertje aan personeel onder aan de trap. Slechts één dame sprak 3 woorden engels en 5 woorden Duits.
Ging allemaal lekker vlot dus maar uiteindelijk konden we onze passagiers uit hun lijden dat wachten heet verlossen en ze loslaten in het Russische.

Het tanken voor de inbound ging op dezelfde vlotte manier. Om ons zelf bezig te houden zijn we russisch gaan praten.
Hoe bestel je bijvoorbeeld een drankje aan de bar?
Je slaat jezelf op de borst en roept hard "Nikita, Vodka!".
Nou ja................je moest erbij zijn zullen we maar zeggen.

Op de terugweg lekker de benen omhoog en een filmpje kijken.

In de crewroom veel te veel bekenden. Ouderwets gezellig! Het werd dus twee uur 's nachts voordat ik richting huis vertrok.
Overigens voor de eerste maal van uit de garage voor de deur. Wat een luxe!

Vroeger waren voetballers oude mannen. Gister realiseerde ik me dat het jonge jongens zijn geworden.

Ik zit nu standby te zitten tot vanavond 6 uur.
Net nog even gebeld of ik morgen een vrije dag op kan nemen om naar de fysiotherapeut te gaan. Morgen sta ik namelijk ook standby.
Ik stond morgen echter al op een vlucht ingedeeld. Ik kon wel mijn snipperdag opnemen maar die heb ik nodig voor zondag a.s. Dan ga ik namelijk een Reiki I cursus volgen.
Ik ben dus bang dat ik deze week de fysio over moet slaan. Als ik niet opgeroepen word ga ik maar snel naar de sportschool om mijn oefeningen te doen, wie weet helpt dat.
De vlucht voor morgen is wel een leuke. Ik ga AZ '67 naar KUF brengen. Dat ligt ergens in de Oekraïne volgens crewcoördinatie.
Wacht..........even opzoeken hoor..........
Oh, het vliegveld heet Samara, dat verklaart gelijk de code KUF ;-), en ligt in de Rusland.

Ik heb helemaal geen verstand van voetbal dus misschien zeg ik nu iets heel doms maar AZ staat toch niet zo hoog in de ladder?
Maar goed, zo als ik al zei; ik heb er geen verstand van.
Ik ken Ajax en Feyenoord en daar houdt het wel zo'n beetje mee op. Oh ja, F.C. Den Haag, heb ik ook wel eens van gehoord.
Stiekem wil ik altijd wel dat Feyenoord wint maar dat heeft toch nog een beetje met mijn Rotterdamse achtergrond te maken plus het feit dat ik nogal eens met stiefpappa meeging naar Varkenoord waar hij jeugdleider was samen met de vader van Wijnstekers, ondertussen natuurlijk ook iemand uit een ver grijs verleden, die Bennie, maar toenderijd een topper.
En dat weet ik natuurlijk ook alleen maar via de Varkenoordconnectie.
Gelukkig heb ik wel verstand van cabinezaken en zie ik er naar uit om weer eens een ouderwets goeie service te mogen verlenen.

Toch voor de zekerheid maar even naar de website van AZ gegaan. Kom ik nog een klein beetje beslagen ten ijs.
Ik weet nu in ieder geval dat ze uit Alkmaar komen, de sportiefste ploeg van het seizoen 2003/2004 zijn en dat ze morgen om 10.00 uur trainen (voor de vlucht nog? over sportief gesproken) en woensdag staat er inderdaad Rusland op de agenda.

Allergisch voor wespen? Klik dan vooral niet hier!
Geintje van Marcel.

Gistermiddag dodelijk vermoeid thuisgekomen. Het seizoen hakt erin, de recovery gaat niet meer zo snel.
Ik ging heel vroeg naar bed met een kopje zoethoutthee en het boek van Anne Frank. Twaalf uur later gaat mijn wekker af. Ik wilde in alle vroegte nog wat gaan lopen omdat ik deze week maar twee keer naar de sportschool ben geweest.
Ik werd echter nog even moe wakker als ik erin ging? Zou ik ziek worden ofzo? Het is toch niet normaal, 12 uur slapen en je nog gebroken voelen.
Ik blijf lekker nog een uurtje liggen en neem dan koffie in de hoop wat op te knappen. Het helpt niet erg. Nog maar eentje dan.........oh wacht even..........ik heb caffeïnevrij gezet. Ja, duh! Dat is niet echt opwekkend natuurlijk!
Met lood in de schoenen ga ik naar mijn werk. Niet echt een lange vlucht maar wel eentje met een hoog nouveau-rich gehalte.
Gelukkig staat er nog een purser op en mag ik achter nummer 2 spelen.

Ik heb trouwens nog even bij een passagier op schoot gezeten. Het was nogal erg turbulent op het laatste stukje. Tot twee keer toe pakte ik toch weer mijn waist om afval op te gaan halen maar toen ik bij de laatste poging op schoot van een mannelijke passagier belandde hield ik het voor gezien. Ik had wel weer genoeg voor lul gestaan. De passagiers vond het erg grappig.

En zo werd er dan toch nog gelachen vandaag. Een dag die leek op elke andere werkdag. Maar toch werd vier jaar geleden de wereld opgeschrikt door een ramp die uit een science fiction boek leek te komen. Daarna is het niet veel beter geworden. De ene ramp na de ander. Het is allang geen ver van mijn bed show meer.

Yes, yes, yes, ik heb mijn felbegeerde parkeer-voor-de-deur-pas (bijna) in de pocket. Vandag lag er een formulier in de bus waarmee ik dat allemaal kan gaan bewerkstelligen.
Ga er gelijk maandag achteraan.
Nu snel het bedje in, om 01.45 gaat de wekker. Hoop dat ik kan slapen, kwam vanochtend pas om 4 uur thuis..............zucht.

Jippie! Ik sta nummer 3 op de lijst. Welke lijst? De lijst der lijsten voor mij en mijn collega's. Je moet er heel lang opstaan, ik sta er al sinds 1997 op (!), maar dan krijg je ook een hoofdprijs waar de tranen je van in de ogen schieten. Schiet je nummer 1 voorbij dan mag je namelijk op de parkeerplaats voor de deur parkeren.
Maandenlang stond ik op nummer 6.
En belde ik voorheen nog elke maand wel een keer hoopvol om te vragen of ik al op nummer 5 stond, de laatste tijd had ik de hoop al een beetje opgegeven en had mijn telefoonterreur gestaakt.
Vanochtend vroeg werd ik wakker, pakte in een opwelling de telefoon en belde spontaan maar weer eens een keertje, kreeg een leuke, vrolijke meid aan de telefoon met ontzettend goed nieuws. Nummer 3! Jippie-a-joo, jippie-a-jee, ik sta al op het ereschavot.
"En"......voegde ze er aan toe........."er zijn een paar mensen weggegaan en ik moet de lijst weer bijwerken dus je zou zomaar eind deze week, begin volgende week gebeld kunnen worden met goed nieuws." Jippieajoo, Jippieajee zou het echt gaan gebeuren........zou ik echt bij die gelukkigen gaan horen die hun auto straffeloos voor de deur mogen parkeren?
Het enige nadeel eraan is dat ik dan weer een kenmerk van de cabinosaurus op mijn conto kan schrijven. Maar dat mag de pret echt niet drukken.
Duimen jullie voor me dat ik de zo populaire pas snel krijg?


Tijdens het typen van bovenstaande loop ik even naar de keuken voor een lekker bakkie leut en wat hoor ik op het journaal?
Minister Donner moet zich weer eens verantwoorden over de veiligheid op Schiphol. Blijkbaar mogen veel passagiers doorlopen zelfs als het detectiepoortje afgaat.
Ik moet nu echt de neiging onderdrukken om niet met mijn hoofd op het aanrecht te beuken. Het is dat ik net een Advil liquid tegen de hoofdpijn geslikt heb anders had ik het misschien nog wel gedaan ook.

Waarom maak ik me hier zo druk over? Mijn collega's hoef ik hier geen woord over uit te leggen maar voor mijn niet-collega's zal ik proberen het uit te leggen.
Eigenlijk zouden jullie gewoon zelf eens in de rij moeten gaan staan voor de detectiepoortjes waar wij als vliegend personeel door heen moeten.
Aan de kant staan meestal zo'n 5,6 veiligheidsfunctionarissen.
De detectiepoortjes staan vaak zo scherp afgesteld dat je bij het minste of geringste afgaat. Je krijgt dan een herkansing en mag in één van de prachtig gekleurde bakjes al je ringen gooien, je armbanden, je schoenen (ja, ook daar zit blijkbaar metaal in) en het nogmaals proberen. Het is dat je je vullingen er niet uit kan halen.
Ga je dan alsnog af dan ben je de pineut! Big time. Je wordt dan gefouilleerd. En dat houdt in dat elke centimeter van je lichaam wordt betast, niks wordt overgeslagen, de rand van je bh wordt van je lijf getrokken en daar wordt onder gevoeld. De handen van de functionaris gaan onder de taileband van je rok en maken een rondje om je taille, zelfs je intieme delen (hoe netjes zeg ik dat toch) worden niet ongemoeid gelaten. Als laatste gaat de functionaris nog eens op haar knieën voor je om tot aan je voeten toe te voelen of er niks in je schoen, die net door de scan is gegaan, zit.

Op één of andere manier voel je je altijd een beetje belaagd, hoe goed zo'n functionairs het ook bedoeld. Maar ach, de veiligheid van Schiphol is natuurlijk belangrijker dan mijn korte gevoel van onbehagen.
Nu kan je natuurlijk jezelf elke keer zo ver als mogelijk uitkleden in de hoop dat het poortje niet afgaat maar ook daar is sinds enige tijd wat op gevonden.
Random search. Om de zoveel personen gaat het poortje af en moet je je aan bovenstaande procedure overgeven.
Dit gedeelte Schiphol is voor ons medewerkers een vervelend moment van de dag geworden.

En dan moet je horen dat pasagiers bij bosjes doorgelaten worden terwijl de poortjes afgaan! Ik kan dit werkelijk niet geloven. Ben er eigenlijk best wel een beetje gebelgd over (rare uitdrukking trouwens, gebelgd, waar zou het vandaan komen, zou het iets met belgen te maken hebben?).

Ach, weet je, ieder nadeel heb zijn voordeel. Ik heb weer wat om over te schrijven.

Knallende koppijn en geen schrijfinspiratie. Ik zoek mijn toevlucht maar weer eens bij de "grappige plaatjes"

En opeens weet je het.....................ik word bouwvakker.



Je moet ook niet zo lang achter de computer zitten.



Buiten honger krijgen.......

Na mijn rust van 12 uur en zeker 5 uur slaap ging om 10 over 4 's ochtends mijn wekker weer. Of eigenlijk moet ik zeggen mijn mobiele telefoons, 2 van mijn oude liggen in de keuken, zodat ik mijn bed uitmoet om ze uit te zetten. Toch stap ik dan gerust nog een keertje terug mijn bed in nadat ik eerst op snooze heb gedrukt.
De 3e telefoon is mijn huidige mobiel en die ligt op het kussen naast mij en zodra ik uit bed ga stop ik deze in mijn handtas. Routine!
Enfin, ondanks korte nachtje toch lekker fit in de auto richting Rotterdam om een Malaga te doen.
Na de vlucht pak ik mijn tas met meegenomen spijkerbroek, t-shirt en sneakers, kleed me om en ga richting stad.
Ik had vaders beloofd om nu eindelijk, na al die jaren, eens te komen kijken en luisteren naar zijn zangkunsten.
Mijn vader zingt in een shantikoor. Een koor dat zeemansliederen zingt. Het Rotterdams Shantykoor, waar mijn ouwe vaar bij zingt, en Shantykoor Barend Fox organiseren elk jaar gezamenlijk het Shantifestival Rotterdam.


Rondom de Oude Haven staan op verschillende plekken koren te zingen.
Dat ik het ook echt leuk zou vinden had ik niet verwacht en hoewel de gemiddelde leeftijd van het publiek wat hoger lag dan mijn leeftijd heb ik toch meegezongen, geklapt en denkbeeldig de zeilen gehesen.
Het enthousiasme van deze mannen en hier en daar een enkele vrouw was zo aanstekelijk.
Tussendoor hebben we nog even heerlijk gegeten bij Popocatepetl op het terras.
De afsluiting in de tent was ontzettend gezellig. Ik ben toch wat langer blijven plakken dan ik me had voorgenomen.


De volgende ochtend ging de vlucht naar Pisa. Wat een ontzettend gezellige passagiers weer. Weer eens zo'n vlucht die gewoon lekker loopt, waar de passagiers gezellig zijn en het werk gaat zoals het moet gaan.

Helaas ging vanochtend op mijn eerste vrije dag van mijn tweedaagse weekend (beetje kort hoor) weer op tijd om richting fysio te gaan.
Ik stond op met pijn in mijn nek en rug. En de fysiotherapeute heeft dat weer goed te pakken gehad. AU! Zou me zelf bijna op een ontspanningsmassage gaan trakteren want bij haar is het lijden met hoofdletter L.
Ik heb ook nog nieuwe oefeningen gekregen en mijn programmaatje is nu helemaal klaar en erop gericht mijn buik en rugspieren te verbeteren.
Gelukkig mag ik het rennen op de loopband weer wat op gaan voeren en na een paar cardiotoestellen ben ik weer losgegaan op de band.
12 1/2 minuut rennen, 5 minuten rustig wandelen en weer 12,5 minuut rennen en hoewel ik niet superfit was ging het lekker! Alleen balen dat je zo gaat zweten!

Vandaag met 2 1/2 uur vertraging naar Londen gegaan. Gisteravond bleek onze kist naar Amsterdam te zijn uitgeweken omdat ze te laat binnenkwamen voor Rotterdam.
Dan zou hij dus 's ochtends wel even snel naar Rotterdam kunnen vliegen maar Rotterdam zat potdicht door de mist.
Dus crew en passagiers in de bus naar Amsterdam en op weg naar hun bestemming. Gelukkig konden ze 's middags wel weer landen op RTM maar uiteraard met een fikse vertraging.
We hebben op Londen zo'n beetje het record omdraaien verbeterd. De gezagvoerder zijn zoontje was jarig en ik moet om 06.10 weer melden in Rotterdam dus we hebben ons best gedaan en er de sokken ingezet.
Om 06.10 liep ik het luchthavengebouw van Rotterdam Airport uit. Precies 12 uur over om naar huis te rijden, eten te koken, eten en nog een paar uur slaap te trekken.
Oh ja, moest ook nog even snel langs de supermarkt, racen langs de rekken. Gauw wat boterhammetjes gesmeerd voor morgen, salade gemaakt. Gezond, gezond, gezond!
Toch moeten ze de minimale rust van 11 uur echt eens verhogen naar 14 uur. Op zich is het wel te doen als je geen zwaar rooster hebt maar het einde-seizoen dipje wordt al bij velen gesignaleerd.
Over 6 uur gaat mijn wekker. Ik ga jullie welterusten wensen.

Jullie weten dat ik gek op katten ben. Bijna alle katten! Sommigen mogen wel eens op hun nummer gezet worden. Kijk naar dit geweldige filmpje!
Ik heb hem trouwens gevonden via het bijzondere blog van Jaggle, die ik weer vond via superspeurneus Peter.

Ik kon trouwens mijn ogen gisteren niet geloven bij de benzinepomp. De benzine is al vet over de 1.40 heen (euro loodvrij). Huilen met de pet op! Tja, dan gaan mensen dit soort dingen doen.

Ik kan ze bijna niet meer aanzien, de beelden van New Orleans. Een meisje wordt in een helicopter getakeld en begint te huilen: "I want my mummy." Alleen weet niemand waar haar mummy is.
Wat een omvang heeft deze ramp aangenomen. Ongelooflijk!
En van overal in de wereld wordt hulp aangeboden. Maar wordt het aangenomen? Tot nu toe werd nog nergens ja op gezegd. En dat vind ik zo ongelooflijk.
En als ik dan Bush de kalmte zelf zie zijn, glimlachend als één of andere aap die zijn kunstjes vertoont, dan snap ik er helemaal niks meer van.

Ik ben niet opgeroepen! Lekker zeg! Ik ga maar even sporten en mijn oefeningen van de fysio doen. Geen tijd om te schrijven dus.
Hieronder een paar foto's om jullie toch bezig te houden.





Hier een foto speciaal voor de dames en andere liefhebbers van mannelijk bloot.

Niet verkeerd toch?

Okay, okay, ook eentje voor de heren.