Liszha's scrappy world

Gister moest ik me om 16.00 melden voor een vluchtje Alicante. Ik had alleen niet goed in mijn agenda gekeken en stond in Amsterdam terwijl ik in Rotterdam moest zijn. Dat werd een race tegen de klok dus. File in, file uit en ondertussen crewco op de hoogte houden vanwaar ik zat.
Gelukkig stond er nog een purser op de vlucht en waren ze gewoon al begonnen met alle voorbereidingen en het instappen.
Toen ik kwam was het vliegtuig al helemaal klaar om te gaan. Alleen de voortrap stond er nog aan om mij binnen te laten. Instappen en wegwezen. Puf, puf, hijg, hijg. Gelukkig had ik zo'n ontzettend aardige crew. Alles stond al klaar om met de service te beginnen.
Tijdens de start zat ik nog vol adrenaline en klotsende oksels uit te hijgen.
De captain ken ik al wat langer en ik verwachtte niet dat hij boos zou zijn. Integendeel zelfs, ik werd nog getrakteerd op brusselse wafels ook. Meestal heeft hij stroopwafels bij zich maar misschien is hij nu een beetje aan het varieren.
Leuk detail was dat de co-piloot een belg is uit.......................juist ja, Brussel.
Leuke passagiers op de heenweg, geen volle bak, dus even een rustige service om wat bij te komen.
Op de terugweg was het chaos alom. Iedereen zat al behalve 4 passagiers, die waren nog niet bij de gate. Eerstvolgende vraag is dan altijd gelijk, hoeveel bagage hebben ze en vooral, waar is de bagage?
Het zoeken ernaar neemt meestal meer tijd in beslag dan wachten op de laatkomers. Altijd weer een afweging of je begint met zoeken of niet.
Al snel kwam er een bus met één man er in aan. Ik vroeg hem wat maar dacht dat hij russisch sprak. Helemaal toen ik een id kreeg te zien met volgens mij een slavische taal erop.
Dat hij dronken was had ik al gauw door maar hij was niet aggressief, hoogstens een beetje nors.
Van de dienstdoende purser hoorde ik later dat hij gewoon nederlands spreekt.
Hij zette nog wat kwaad bloed bij passagiers die de maxi cosy van hun kind daar al mooi hadden neergezet. Mijnheer staat op zijn strepen en wil persé daar zitten terwijl er genoeg andere stoelen over zijn.
De vader wordt zo boos dat het maar goed is dat we ze uiteindelijk ver uit elkaar hebben gezet.

Op en achter overwing zit een vriendenclubje. Jonge knullen van ik schat een jaar of 20.
"Mevrouw, wilt u met mij op de foto?". Twee paar onschuldige ogen kijken me aan. Vooruit dan maar. Eigenlijk heb ik er een hekel aan maar dit kan ik niet weigeren.

Nu nog wachten op een moeder met haar drie kinderen. Klein probleempje alleen, de kinderen zijn nog niet oud genoeg om alleen te zitten en ze zijn verspreid over de cabine ingechecked.
Aangezien ik toch al vriendjes ben met het vriendenclubje vraag ik aan twee van hun of ze willen gaan verzitten.
Moeilijke vraag wel vind ik, in ogenschouw nemende dat mevrouw veel te laat is. Ze heeft toch al mazzel dat ze mee mag want eigenlijk was er al besloten dat ze niet meer mee mocht maar de captain liet uiteindelijk toch zijn goede hart spreken.
Gelukkig namen deze jongens het heel sportief op. Zeker nadat ik ze een biertje beloofde.

De service was een gekkenhuis. Mensen bleven maar kopen. Zelfs terwijl ik mijn trolley stond op te ruimen verkocht ik tussendoor nog Marsen, biertjes en chips. Het ging maar door. Goeie zaken gedaan dus!

Ik voelde wel mijn rug. Ik was dezelfde ochtend nog onder handen genomen bij de fysio.
Daarna even lekker gesport. Jammer genoeg geen 20 minuten gerend. Ik moest dit van de fysiotherapeute verminderen en wat langzamer opbouwen.
Ik deed nu 10 minuten, 5 minuten pauze en daarna weer 10 minuten.
In ieder geval had dit alles toch wel een aanslag op mijn rug gepleegd, het trok zelfs door naar mijn billen. Ik vertelde dit ook aan mijn collega purser maar wilde niet gelijk naar mijn billen grijpen waar passagiers bij waren dus pakte ik mijn heup.
"Oh" zegt een jongen "mijn vader heeft een nieuwe heup".
Een andere passagier die er ook bij staat ziet mijn verbouwereerde gezicht en moet hard lachen.
"Hallo jongeman, ik ben pas 39 hoor!"
"Oh, mijn vader 58."
"Leuke zoon heeft u" zeg ik later tegen zijn vader.
"Hij is nog vrijgezel hoor meid, ik trouwens ook."
Je hoort het al, de sfeer was goed.

Aan het einde van de vlucht stond de TD op de trap en vertelde ik ze hoe dom ik was geweest om in Amsterdam aan te melden. Zij wisten mij te vertellen dat ik echt niet de eerste was. Nu wist ik dat al van een goeie vriendin. Die heeft deze stunt een paar weken geleden ook uitgehaald.
Ik zei toen nog: "Dat zou ook iets voor mij zijn". Heb de weken daarna ook heel goed opgelet waar ik moest zijn. Maar ja, als je midden in het seizoen zit en best een beetje moe bent van al die ochtendvluchten dan kan het blijkbaar toch een keertje fout gaan. Stom, stom, stom!

Plannen voor vandaag: Een beetje trainen, niet te zwaar. Zonnebankje en een kopje koffie bij Hennie.
Goh, ik zou een goede voetbalvrouw zijn.


Vrijdag ga ik naar Mo, waar E. ook naar toe komt en dan ontmoeten we Gerben en S. in de stad (Amsterdam).
Mo en ik hadden besloten dat het een schande was dat we nog nooit in het Anne Frank Huis geweest zijn. Vrijdag komt daar dus verandering in. En zoals wel vaker gebeurt als we wat plannen breidt de groep zich steeds verder uit.
Erna willen we picknicken in het Vondelpark. Hoewel Gerben het geloof ik een beter idee vond om bij het Blauwe Theehuis te gaan zitten. Ach, we zien wel hoe het loopt.