Liszha's scrappy world

Daar stonden we dan, in de rij voor het Anne Frank Huis. Nog druk aan het lachen en kletsen.
In het huis zelf gaat dat snel over. Niet dat het deprimerend is zoals ik me van te voren had voorgesteld. Dat valt eigenlijk best wel mee. Toch loop je door een stukje geschiedenis en dat wil je in je opnemen.
Al lopende door het huis vraag je je af hoe zoveel mensen in godsnaam op zo'n klein stukje hebben kunnen samenleven zonder elkaar wat aan te doen.
Je ziet overal citaten en op verschillende videoschermen vertellen mensen zoals Miep Gies.
Wat ik zelf erg indrukwekkend vond was de video van Miep Gies waarin ze zittend aan haar oude bureau vertelt over het moment dat Otto Frank de brief ontvangt waarin de dood van zijn dochters bevestigd wordt. Ze haalt de dagboeken van Anne Frank uit haar la en legt dat neer bij Otto Frank.
"Dit is uw dochters erfenis" zegt ze.

Of de video van haar beste vriendin die vanwege haar Boliviaanse paspoort in een beter gedeelte van het kamp zit en over het prikkeldraad heen met Anne communiceert. Ze vertelt dat Anne na de dood van haar zus Margot de moed opgeeft. Ze ging ervan uit dat haar vader overleden was. Had ze geweten dat haar vader nog leefde.........

Anne Franks grootste droom was om na de oorlog journalist of schrijver te worden. Ze hoopte haar boek uit te kunnen geven en deze "Het Achterhuis" te noemen.
Gerben wist te vertellen dat ze haar dagboek al op verschillende punten aan het herschrijven was zodat het geschikt zou zijn voor publikatie.
Ze heeft het zelf helaas niet mee mogen maken maar "Het Achterhuis" is er gekomen en een bestseller geworden. Een boek dat blijft verkopen door de jaren heen.
Ik heb hem in de winkel van het museum dan ook gekocht.
Als klein meisje had ik het al eens uit de bieb geleend en gelezen maar dit is toch een boek om te hebben. Ook kocht ik het boekje "Herinneringen aan Anne Frank" door Miep Gies.
Gerben leende me het boek "Anne Frank 1929-1945" door Carol Ann Lee en vroeg zich af of ik zo geen overdosis Anne Frank kreeg.
Foto's maken in het huis mocht niet. Daarvoor moet je even naar de website gaan.
Of ga het huis zelf bezoeken. Zeker de moeite waard en heel indrukwekkend!


Hierboven zie je het voorhuis.


En na een drankje op het terras zijn we al weer vergeten hoe rustig en onder de indruk we waren. Tijd voor een groepsfoto.