Liszha's scrappy world

Vrouw: Op de heenweg kregen we een kinderriempje voor onze dochter.
Ik: Is uw dochter al 2 geweest?
Vrouw: Ja, 2 en een half
Ik: Sorry, dan moet ze echt op haar eigen stoel blijven zitten met start en landing.
Man: Jij geeft me gewoon een riempje en mijn dochter gaat bij mij op schoot.
Ik: Nee mijnheer, dat is niet veilig meer en als er wat gebeurt betaalt de verzekering niet uit.
Man: Dan betaal ik zelf toch, geef mij nou maar een riempje, ze gaat bij mij op schoot.
Ik: Nee mijnheer, ik kan u echt geen riempje geven.
Man: Jij geeft me een riempje, schiet nou maar op.
Vrouw: Doe niet moeilijk man (tegen man, niet tegen mij)
Man: Ze is bang
Vrouw: Ze is helemaal niet bang.

Mooi moment om door te lopen.

Verderop in de vlucht. Eén rij verder:

Man: Wilt u dit flesje voor de baby even opwarmen?
Ik: Natuurlijk, maar zou u de baby niet op tafel willen leggen, daar zijn ze niet tegen bestand.
Een paar minuten later kom ik terug met de fles.
Ik: Zou u de baby van tafel willen halen?
Man: Op de heenweg mocht het ook, kregen we er zelfs nog een kussentje bij.
Ik: Maar het is nu niet de heenweg en ik vraag u wat respect voor de eigendommen van mijn maatschappij te hebben.
Man: Mijn baby blijft lekker liggen. Je moet maar niet zo moeilijk doen.
Ik: Mijnheer, die tafeltjes gaan stuk zo!
Man: Dan betaal ik ze wel!
Ik: Mag ik dan even uw naam en adres voor de rekening.
Man: *geeft naam en adres op*

Nu gaan we weer terug naar man 1, die er een rij voor zit en het waarschijnlijk nog steeds niet kan verkroppen dat hij geen riem van me heeft gekrgen.
Man: Zo, dan ga ik uw naam ook maar eens opschrijven.
Ik: Momentje mijnheer, kijk, hier heeft u een antwoordbrief met het juiste adres.
Man: Dank u wel, dat is nog eens service.

Even later wil Man 2 ook een brief. Hij vraagt het alleen aan een collega van mij.
Dat worden dus 2 klachtenbrieven op één vlucht.

Wat is hier aan de hand? Ik weet het niet. Voor de rest, heb ik zowel heen als terug ontzettend leuke passagiers waar het lekker mee klikt.
Misschien is het weer die tijd dat de blaadjes van de bomen vallen, misschien was de vakantie niet zo leuk? Problemen thuis?

In het eerste geval denk ik toch aan de veiligheid van het kind en ook nog aan zijn portomonnee.
In het tweede geval vind ik het gewoon een kwestie van fatsoen om de spullen van een ander met de nodige zorg te behandelen.
Iedereen die me kent weet dat ik altijd alles eerst vriendelijk vraag en glimlach. En bijna altijd werkt dat ook goed. Vandaag niet dus. En hoewel je dan 180 passagiers overhoudt waar het wel goed mee gaat, die vriendelijk lachend en grotendeels ook nog bedankend voor de leuke vlucht van boord gaan, toch blijft dit voorval nog even hangen. Waarom moet het nou zo?