Vrouw: Op de heenweg kregen we een kinderriempje voor onze dochter.
Ik: Is uw dochter al 2 geweest?
Vrouw: Ja, 2 en een half
Ik: Sorry, dan moet ze echt op haar eigen stoel blijven zitten met start en landing.
Man: Jij geeft me gewoon een riempje en mijn dochter gaat bij mij op schoot.
Ik: Nee mijnheer, dat is niet veilig meer en als er wat gebeurt betaalt de verzekering niet uit.
Man: Dan betaal ik zelf toch, geef mij nou maar een riempje, ze gaat bij mij op schoot.
Ik: Nee mijnheer, ik kan u echt geen riempje geven.
Man: Jij geeft me een riempje, schiet nou maar op.
Vrouw: Doe niet moeilijk man (tegen man, niet tegen mij)
Man: Ze is bang
Vrouw: Ze is helemaal niet bang.

Mooi moment om door te lopen.

Verderop in de vlucht. Eén rij verder:

Man: Wilt u dit flesje voor de baby even opwarmen?
Ik: Natuurlijk, maar zou u de baby niet op tafel willen leggen, daar zijn ze niet tegen bestand.
Een paar minuten later kom ik terug met de fles.
Ik: Zou u de baby van tafel willen halen?
Man: Op de heenweg mocht het ook, kregen we er zelfs nog een kussentje bij.
Ik: Maar het is nu niet de heenweg en ik vraag u wat respect voor de eigendommen van mijn maatschappij te hebben.
Man: Mijn baby blijft lekker liggen. Je moet maar niet zo moeilijk doen.
Ik: Mijnheer, die tafeltjes gaan stuk zo!
Man: Dan betaal ik ze wel!
Ik: Mag ik dan even uw naam en adres voor de rekening.
Man: *geeft naam en adres op*

Nu gaan we weer terug naar man 1, die er een rij voor zit en het waarschijnlijk nog steeds niet kan verkroppen dat hij geen riem van me heeft gekrgen.
Man: Zo, dan ga ik uw naam ook maar eens opschrijven.
Ik: Momentje mijnheer, kijk, hier heeft u een antwoordbrief met het juiste adres.
Man: Dank u wel, dat is nog eens service.

Even later wil Man 2 ook een brief. Hij vraagt het alleen aan een collega van mij.
Dat worden dus 2 klachtenbrieven op één vlucht.

Wat is hier aan de hand? Ik weet het niet. Voor de rest, heb ik zowel heen als terug ontzettend leuke passagiers waar het lekker mee klikt.
Misschien is het weer die tijd dat de blaadjes van de bomen vallen, misschien was de vakantie niet zo leuk? Problemen thuis?

In het eerste geval denk ik toch aan de veiligheid van het kind en ook nog aan zijn portomonnee.
In het tweede geval vind ik het gewoon een kwestie van fatsoen om de spullen van een ander met de nodige zorg te behandelen.
Iedereen die me kent weet dat ik altijd alles eerst vriendelijk vraag en glimlach. En bijna altijd werkt dat ook goed. Vandaag niet dus. En hoewel je dan 180 passagiers overhoudt waar het wel goed mee gaat, die vriendelijk lachend en grotendeels ook nog bedankend voor de leuke vlucht van boord gaan, toch blijft dit voorval nog even hangen. Waarom moet het nou zo?

Tekeningen ergens op een stoep

Eindelijk voelde ik me gisteren weer fit! Wat een mazzel voor die 32 passagiers die we richting Antalya vervoerden!
Gelukkig hadden we een volle bak terug. Dan schiet de tijd wat meer op. Helaas maakten ze niet echt superveel gebruik van onze service. Toch nog heel hoopvol een 2e keer er in gegaan maar ook de 2e keer waren we er zoweer uit.
Ach, lekker de Libelle lezen is ook niet verkeerd hoor. En mijn collega voorin kan nu een scoubidou werkstuk van mij de hare noemen.
Ruim voor tijd geland wat weer teniet zou worden gedaan door de Polderbaan. Gelukkig waren de luchtvaartgoden ons goed gestemd en kregen we alsnog de Kaagbaan. Zo, dat scheelt weer. En laat nou ook de dame voor de rolstoelpassagiers al in de gate staan. Wat een mazzel allemaal!
Morgenochtend om 03.30 melden voor een Tenerife. Mijn collega voorin staat er ook op. Als ze zich tenminste goed genoeg voelt want ze vertoonde nogal wat kwaaltjes als een verstopte neus, dichtklappende oren etc. Goh, waar ken ik dat van?

Twee dagen duurde mijn weekend. Twee dagen heb ik grotendeels doorgebracht op bed, me realiserende dat ik me te snel heb beter gemeld.
Na veel stomen in de hoop dat alles los kwam en mijn hoofdpijn weg zou gaan deed ik gistermiddag een dutje en werd zonder hoofdpijn wakker.
Net op tijd weer enigszins fit om vanmiddag de vlucht naar Antalya te doen. Ik verwacht heel veel kinderen. Het is volgens mij nog steeds herfstvakantie.

Antalya werd al in de 2e eeuw voor Christus gesticht. Ongelooflijk hé, je kan je niet eens voorstellen hoelang dat geleden is. Ene koning Atallos was de stichter en noemde de stad naar zichzelf, Attaleia.

"Is het nog gelukt met de kerstman?"
"Ja, die ligt plat"
De passagiers keken een beetje raar op toen ik dit gesprek met mijn collega voerde. Ik moest dus even uitleggen dat er een echtpaar aan boord was gekomen met een ontzettend grote kerstman die ze in Dublin hadden gekocht. En natuurlijk moesten we eerst even zoeken of we hier nog ergens ruimte voor hadden. En toen heeft mijn collega hem plat neergelegd in het hatrack.



Ze zullen ook wel raar opgekeken hebben toen ik de cockpit belde en "Apekop" zei. Dat was namelijk het wachtwoord vandaag.
De sfeer aan boord was weer toppie. Ieren vind ik over het algemeen toch wel hele makkelijke en beleefde passagiers. Terug was het overgrote deel Nederlands en allemaal in een goede bui. Heel gezellig!
Terwijl ik aan het tellen was zei ik "En een baby" terwijl ik een streepje op mijn PDC (Passenger Distribution Card) zette.
"Ja", zei een jongen/man aan de andere kant van de rij "dat is nu een baby"
"Niet zo bijdehand doen, hé" zei ik.
Hij ging nog net niet huilen "Ik zal het nooit meer doen"
"Goed zo" antwoordde ik "zo hoor ik het graag".
Zoals ik al zei, een leuke sfeer aan boord.

Kleine kinderen ingechecked op rij 14, een zogenaamde restricted area bij de nooduitgang waar alleen mensen ouder dan 12 jaar mogen zitten die gezond van lijf en leden zijn.
Een moeder en haar zoontje zitten een paar rijen van elkaar verwijderd. Een kind onder de 12 mag helemaal niet alleen zitten.
Stoel 24a twee maal uitgegeven.
Een mijnheer met claustrofobie is speciaal een uur vroeger op de luchthaven gekomen om een overwingplaats (ruimere plaats bij nooduitgang) te krijgen. En ze hebben hem nog zo verzekerd dat hij die had gekregen. Aan boord gekomen blijkt hij echter een rij achter overwing te zitten. Hij zit ook nog eens aan het raam. Aan het gangpad trekt hij het nog wel maar als hij aan het raam zit zitten er twee mensen tussen hem en het gangpad in en krijgt hij het benauwd.
Een mevrouw komt met haar buggy naar binnen. Eén van de beladers zei dat dat wel mocht. We zagen al snel waarom. Er zat geen label aan en ze hadden natuurlijk helemaal geen zin om die te gaan halen.
En zo ging het maar door! Dit is maar een kleine greep uit het assortiment van fouten van de luchthaven Madrid.
Een wonder dat we uiteindelijk toch nog vertrokken zijn.
Het afschuifsysteem eindigt altijd bij ons, wij (het cabinepersoneel) kunnen het aan niemand meer doorgeven dus wij lossen het wel weer op. Gelukkig kunnen wij dat goed! Maar toch is het soms wel eens vermoeiend.

Morgen nog een Rotterdam-Dublin en dan eindelijk 2 dagen vrij! Twee hele dagen om uit te rusten. Op een filmpje pakken na, niks afgesproken en dat ga ik lekker zo houden. En uitslapen dat ik ga doen!!!!!!!!!!!!!

Vandaag nog een vluchtje Malaga gemaakt. Niks spectaculairs. Gewoon een leuk vluchtje met hele leuke collega's en leuke passagiers. Niks te roddelen dus!

Hieronder nog wat foto's van de flight safety dagen.
Tot mijn grote vreugde was mijn dochter Laura er ook. Dochter? Ja, bij ons heb je er zo een paar kinderen bij. Vanaf je tweede seizoen mag je nieuwe collega's in gaan vliegen. Heel erg vermoeiend maar ook zo ontzettend leuk. Dat wordt dan gelijk je kind. Zo vond niemand op de cursus het gek dat ik sta te vertellen dat Laura mijn dochter is of dat zij vertelt dat zij mijn moeder is. Iedereen weet gelijk wat we daarmee bedoelen. Ondertussen is Laura allang zelf purser dus ik heb het nu echt over way back!


Laura en ik bij fire fighting. In een container achtig gebouwtje is een vliegtuig nagebootst en worden brandjes aangestoken die wij uiteraard moeten bestrijden.


Een gangpadbrandje (mooi scrabblewoord weer!).


En dan moet je natuurlijk ook nog checken of er nergens een passagier is achtergebleven. Dit is zo'n passagier. Hij heet Lowieke.


Bij het blussen van een brand hoor je de zogenaamde smokehood te dragen.

Uiteraard hebben we in die 2 dagen nog veel meer gedaan zoals in de mock-up (een nagebootste cabine) een evacuatie geoefend. Deuren en noodluiken geopend volgens de JAR-Ops regels etc. Ook zijn we weer eens van de slide gesprongen. Warme billen krijg je daar van zeg!

Flight Safety ging okay, ondanks een korte nachtrust. Ik lag n.l. om 1 uur 's nachts nog klaarwakker! Ken je dat? Gruwelijk! (met dank aan de nieuwe DE reclame).
Ben net wel even op de bank in slaap gevallen en heerlijk gedroomd dat ik 99 procent gehaald heb op het flight safety examen.
Het was een leuke dag maar daar over morgen meer. Ik ga nu de wekker voor morgenochtend zetten. Malaga staat op het programma. Het is herfstvakantie dus het zal wel een drukke vlucht worden.
Oh ja, nog even vermelden dat ik een proefritje met de ATOS gemaakt heb. Leuke auto ook, zit lekker hoog dus veel overzicht maar van binnen vind ik de Picanto toch meer auto. De buitenkant komt wel een beetje overeen! Wat moet ik nu doen? En zal ik nog een proefrit in de FIAT maken en is het echt waar dat FIAT snel wat mankeert?

Flight Safety en de Atos
Vandaag de eerste dag van Flight Safety gehad. Weer even de normal en non-normal procedures doorgenomen en de touch-drill gedaan. Zoals elk jaar moesten we ook vandaag weer even alle flight safety items in handen hebben gehad en aan of op hebben gedaan.
En ook zoals elk jaar een bewusteloze piloot uit zijn stoel gehaald. Toch weer fijn om alles weer even te oefenen en elk jaar komen er toch weer wat vraagjes bij je boven.
Ook weer heerlijk bij de koffiemachine rondgehangen. Beetje bijkleppen met collega's die je al ik weet niet hoe lang niet gezien hebt.
's Middags EHBO. Dit keer met een Lotus-medewerker erbij. Dat maakte het wat smeuïger dan voorgaande jaren. Hele mooie wonden enzo en een prachtig acteerspel van deze man.
Om 10 voor 4 zat ik al weer in de auto richting huis en ben nog even naar de Hyundai Atos wezen kijken. Ook een kek karretje zeg! En ongeveer dezelfde prijs als de KIA maar dan zit er geen ABS in, bij de KIA wel. Wel weer een mooi zonnedakje.
Maar iets als ABS is natuurlijk wel een veiligheidsitem! Niet geheel onbelangrijk dus.
Morgenmiddag heb ik een afspraak voor een testritje.
Van lezer Peter kreeg ik de url van een test van de KIA en deze komt er echt heel mooi uit. Nog een lezer heeft er zelf ééntje en is erg tevreden. Mijn moeder die er ook al enkele maanden een heeft is ook dik tevreden. Rijd ik straks nog in dezelfde auto als mijn moeder.


Deze is dan wel geel maar mijn voorkeur zou uitgaan naar zilvergrijs metallic, net als ................ juist ja...................mijn moeder.
Maar goed, misschien ga ik ook nog wel even naar de Panda kijken, zit ook in dezelfde prijsklasse maar komt toch iets slechter uit de test en volgens mijn vader moet ik geen italiaanse rotzooi kopen.
Zo heeft iedereen een mening en wordt mijn keuze er niet makkelijker op maar ik vind het wel leuk om overal te gaan kijken.

Ik ga maar weer eens slapen. Morgenochten beginnen we gelijk met het examen. Ik heb vandavond alleen nog even de lay-outs geoefend. Twee keer foutloos maar morgen zal ik best wel weer een foutje maken. Doe ik altijd!
Ik hou jullie op de hoogte!

De keelpijn gaat al wat beter maar wat een koppijn heb ik nog. En geen Advil 400 die daar aan helpt. Ook regelmatig warmte aanvallen. Ik heb me toch wel een beetje te vroeg beter gemeld.
Desondanks toch nog wel het één en ander kunnen leren hoewel niet zo intensief als anders.
Morgen de eerste dag dus ik hoop dat ik mezelf er een beetje door heen kan slaan.

21.44
Oh ja, ik heb ook nog een proefrit gemaakt gisteren in de Kia Picanto. Leuk karretje, overweeg er een te kopen maar wil niet over één nacht ijs gaan. Had vandaag nog andere auto's willen zien maar voel me te belabberd.
Iemand ervaring met Kia? Goede auto's?

Hennie en Bas, veel plezier in Canada en geef ze daar een hug van mij.
Ik probeer met mijn zieke hoofd mijn flight safety te leren. Puf!

Vandaag dan toch doodziek wakker geworden. Gisteravond in bed had ik het al beurtelings warm en koud en dat had niks met Klaas te maken. Weinig beleefd dus! Of jullie moeten het spannend vinden om te horen over keelpijntjes, zakdoekjes, neusdruppels en vitaminepillen. Nee? Dacht ik al.
Gisteren kreeg ik vriendin Monique op visite die een uur later bij "onze" tandarts moest zijn dan ik. Ik heb meerdere vriendinnen die Monique heten maar deze woont (niet meer) in de buurt dus als ze er toevallig is moet er koffie gedronken worden natuurlijk.
Ze was enige tijd terug jarig en kreeg daarom deze armband van me. Even een fotootje van gemaakt voordat ze wegging.

Vanavond voelde ik mezelf wat beter en heb nog een armband gemaakt maar deze hou ik lekker zelf.

Ik zie mijn tandarts onderhand vaker dan sommige van mijn vrienden. Nu krijg ik weer een kroon! Fijn!
En dan heb ik ook nog eens een hele vervelende keelpijn en heb ik het hartstikke warm. Ben ik zielig of niet?
Ik ga maar gauw met een kopje thee en mijn keelpastilles naar bed. Beetje lezen in mijn nieuwe boek. De dominee. Ik ben gek op misdaadboeken! Vooral de waargebeurde.
Misschien dat een paar aspirines me op de been houden. Ik heb morgenochtend nog een Napels te doen. Snel onder de wol met Klaas dus.
Trusten!

Vandaag had ik standby van 2 uur 's nachts tot 10 uur 's ochtends. Om een uur of 7 werd ik wakker en draaide me nog eens heerlijk om. Om 9 uur werd ik wederom met een gelukzalig gevoel wakker. Nog maar een uur te gaan. Weer draaide ik me om en tot mijn grote schande moet ik bekennen dat ik pas om 12 uur weer wakker werd. En eindelijk voel ik me weer eens fit. Ik had het blijkbaar nodig.
Ik ben gelijk maar begonnen aan het updaten van de website van mijn zus haar zaak. Was hoognodig!
Morgen onverwacht naar de tandarts. Ben niet blij!
Ik moet hoognodig eens beginnen aan de foto's van de laatste flightcase party. Eens kijken of ik er morgen nog wat tijd voor overhou.

Ik heb even een tijdje niks geschreven en ik kreeg al op mijn kop van Meertje, mijn beste vriendin. Dus ik ga het nu alsnog maar snel goed maken want inderdaad heb ik al heel lang niks geschreven (getypt eigenlijk).
Ik heb zelf het idee dat ik in de tussentijd alleen maar gevlogen en geslapen heb. De vermoeidheid gaat me parten spelen. After season dipje ofzo, denk ik. Had dus erg weinig puf en toen mijn zo zeer verdiende weekend zich aandiende heb ik de grote fout begaan om ook nog eens een sociaal leven te willen hebben met als gevolg dat ik vandaag, de eerste dag na mijn weekend, nog steeds in de zombie-mode functioneerde.
Gelukkig heeft mijn digitale camera mijn herinneringen voor mij vastgelegd en kan ik aan de hand van onderstaande foto's en mijn agende mijn belevenissen weer terughalen.
Zo, was er een vluchtje Gerona vanuit Rotterdam maar helaas.........geen foto's gemaakt.
De volgende dag, weer vanuit Rotterdam, naar Oslo geweest.



Hierboven een foto van de nadering op Oslo.

De 8e had ik een zogenaamde adhoc vlucht. Dit keer was het vliegtuig ingehuurd door een bekende verzekeringsmaatschappij die zijn relaties op een klein feestje trakteerde en wij mochten ze ophalen.
We gingen leeg heen dus en vertrokken vanaf D57. Ff kiekje maken.




En de speciaal voor deze gelegenheid gemaakte headrestcovers aanbrengen op de stoelen. Onderweg ben ik alvast begonnen met het leren van mijn flight safety, ik heb namelijk binnenkort examen en zo werd mijn tijd weer nuttig besteed.

Mooie huisjes wel............daar in Sevilla......


Maar hoe dichter bij de luchthaven hoe dorder het wordt.
De terugweg was één groot feest. 101 passagiers, voornamelijk heren die een geweldige tijd hebben gehad en zeer goed gemutst zijn. Bovendien mochten we weer eens een heerlijk ouderwetse maaltijd uitdelen. Met alles erop en eraan, salade, prachtig dessertje (toetje dus) etc. Alleen jammer dat het toetje zich overal aan vastplakte en we gewapend met natte lappen de maaltijden uitdeelden en ophaalden maar dat mocht de pret niet drukken.

Zaterdag de 9e ging ik naar Izmir en gezien de vermoeidheid hoopte ik op een leuke crew en weinig passagiers.
Volle bak natuurlijk en zowel heen als terug iets van 40 (!) kinderen en 18 baby's. Kinderen zijn hartstikke leuk natuurlijk maar kunnen moeilijk stilzitten en verstoren daarmee een snelle doorgang door het pad waardoor natuurlijk ook de service wat langer duurt. Maar goed, dat geeft niet, we hadden tijd zat en hebben de tweede service laten vervallen. Uiteraard wel omgeroepen dat iedereen van harte welkom is in onze pantry's.
Met de crew zat het ook wel goed! Wat heb ik gelachen met ze, vooral met mijn collega voorin. Precies zoals een stess zijn moest. Ontzettend leuk voor de passagiers en de kinderen en achter de schermen (het gordijn) lekker gek. Wat heb ik gelachen.
Het was ook nog eens haar laatste vlucht van het seizoen. Helaas! Samen met onze cockpit heb ik ballonnen opgeblazen waar we een mooie grote bos van hebben gemaakt en deze haar in het midden van het gangpad overhandigd.
Bij het uitstappen op Amsterdam kreeg ze van alle 186 passagiers een handje. Daar had ik niks mee te maken natuurlijk.
Boven in de gate aangekomen bleken alle deuren al dicht te zijn gevallen. Maar geen nood. Ik heb een pas met gate permissie. Grrrrrrrrrr........ze gaan niet open! Hoe kan dat nou.
Dan nog maar even de afscheid nemende collega op de foto zetten.


Ik hoop dat ze volgend seizoen weer terugkomt.
Na enige tijd wachten zijn we door een paar schipholmedewerkers bevrijd en konden we onze weg naar de crewroom vervolgen.

En toen was het ineens zondag en was ik vrij! En hoewel nog steeds moe ben ik toch samen met vriendin Elma Amsterdam ingegaan om een oude route af te leggen die we jaren geleden altijd deden. Lang leve de uitvinder van de zelfontspanner.



Leuk hé Meer? In December met zijn drietjes?
De oude route is wel wat korter geworden. Na het eten van een pizzaatje gingen we naar kroeg nummer 1. Het Paladium. Maar nee hoor, geen Paladium meer. Huh........echt lang geleden hé, dat we hier waren.
Dan maar naar de volgende, De Bastille. Nog even staan we wat onwennig met een biertje in de hand maar al snel voelt het weer als vroeger.
En wat een mazzel! Wolter Kroes treedt op! Ik kon wel 2 nummers meezingen, de rest was me eerlijk gezegd onbekend maar gelukkig herhaalt hij de refreinen nogal vaak en zijn de teksten niet al te moeilijk dus af en toe konden we ook een paar zinnen meeblerren. Ondertussen zijn we zijn grootste fans geworden.
Daarna nog de Cooldown aangedaan. Vonden we dat echt leuk? En vervolgens nog even de Surprise. Ach ja.........het werd tijd om naar huis te gaan.
Precies weet ik het niet meer maar volgens mij lag ik rond 3, 4 uur op bed. Helaas werd ik maandag al om half 10 wakker en kon niet meer slapen.
Weer eens lekker een bakkie gedaan bij Hennie en Bas, dat was al veeeeeel te lang geleden. Zo, die schade ook weer ingehaald.
's Avonds nog even wat gedronken met een vriend in het niet al te bruisende Haarlem maar wel lekker zitten kleppen.

Dinsdag kreeg ik visite van mijn hypotheek/verzekeringsman. Gezellig! Kreeg zelfs een plantje van hem. Ik hoop dat het lang blijft leven. Ik heb namelijk geen planten (meer!) in huis. Maar desalniettemin erg aardig van hem.

En vandaag moest ik alweer om 3.35 beginnen. DACHT IK! Ik had de GMT tijd in mijn agenda gezet in plaats van de lokale tijd en was dus twee uur te vroeg.
De 2e keer dit jaar! Ik kon me de vorige keer niet meer herinneren maar mijn Balivriendin, die ook kwam melden, wel. Ze had het zelf gelezen op mijn blog!
Ik heb mezelf gewoon van 2 uur slaap beroofd! Again!

Ik ben vanmiddag dan ook lekker mijn bedje ingedoken en moet er eigenlijk nu snel weer in want over 4 uurtjes (2 uur 's nachts) gaat mijn standby weer in.
Welterusten!

Zo, nog even een vluchtje Izmir en dan heb ik het weer op zitten, mijn werkweek.

Ik heb de twee laatste dagen uit de mooiste stad van Nederland mogen vertrekken. En er ook weer mogen landen. Rotterdam!
Vandaag was Oslo onze bestemming en hoewel de zweden de naam hebben wel wat alcohol naar binnen te kunnen werken weet ik vanaf vandaag dat je ook de Noren niet uit moet vlakken.
Nog aardig wat leuke foto's gemaakt maar die moeten even wachten tot morgen of overmorgen. Ben een beetje moe.
Ook wat langer blijven hangen dan de bedoeling was en niet eens in de crewroom maar op crew support office waar we met een CSO officer en nog twee andere pursers flink herinneringen ophaalden en niet meer bij kwamen van het lachen. Te gezellig om af te breken.
Vriendin Hennie is vandaag weer eens geslaagd met een 10 voor haar flight safety examen. Wat een studie hé. Het is mij nog nooit gelukt. Ik maak altijd wel één domme fout maar meestal wel meer, haha. Ach, zolang de 9 erin zit vind ik het goed.

Vandaag Rotterdam-Girona gedaan. Twee kleine luchthavens met allebei zo hun charmes.
Passagiers zijn erg tevreden over Rotterdam. Alles gaat lekker snel, voordat ze het weten zitten ze in het vliegtuig zonder eerst een wereldreis te hoeven maken. Zo geldt dat ook voor Girona. Wij waren het enige "grote" vliegtuig op de luchthaven. Verder een privéjet (volgens mij) en een heleboel helicopters.
Kortom een rustig werkdagje. Het meest schokkende van de dag is dat ik weer een nagel gebroken heb. Deze keer tot diep in het vlees. Au!
Morgen weer vanaf Rotterdam, dan naar Oslo.

Hoorde nog een leuk rijmpje waar ik zelf erg om moest lachen.

Mary had a little lamb,
Her father shot it dead.
Now it goes to school with her,
between two chunks of bread.

NIEUWSGIERIG!
Een vriend van mij mocht vanochtend zijn mening komen geven over verschillende ontwerpen voor ons nieuwe uniform. Nou dacht ik toch dat hij me alles in geuren en kleuren zou gaan vertellen maar nee hoor. Hij mag niks zeggen! En hij houdt zich er nog aan ook. Grrrr!
Vanavond eet hij hier. Ik denk dat ik het met geweld uit hem ga persen.
Ik ben nu eenmaal een vrouw. genetisch is bepaald dat wij nieuwsgierig van aard zijn. Dus het kan mij niet aangerekend worden. Toch?

Vandaag naar de verjaardag van mijn (stief)broer in Brabant geweest.
Dat was weer een vruchtbare dag want de lampen van mijn auto zijn nu gerepareerd. Ik hoefde dus niet meer met groot licht de snelweg op.
Ook heb ik weer licht in de auto! Wel zo makkelijk als je iets zoekt.

Gisteren was zwaar. Ik werd al snel na het ingaan van mijn standby uit bed gebeld om een zwaar vertraagde Catania - Napels te doen.
Dan ben je altijd een beetje op je hoede voor boze passagiers. Hoera, hoera, wij hadden weer het geluk geweldig leuke passagiers te hebben die het maar een beetje over hun heen lieten komen en vrolijk en fruitig binnen kwamen.
Op 2 passagiers na dan. Die waren spoorloos verdwenen. Die kwamen gelukkig ook nog aanrennen en voelde zich erg bezwaard.
Ach, kan gebeuren, ga maar lekker zitten. Het is al erg genoeg dat de andere passagiers voor je gaan klappen als je binnenkomt.

Helaas waren de passagiers die we in Catania en Napels op gingen halen niet zo vrolijk. Ze hadden ook al unaniem besloten dat wij ze aan boord wel van een lunch zouden voorzien. Hoewel ik het ze met alle liefde zou hebben gegeven is dit gewoon geen optie met ons service concept.
En als ik heel eerlijk mag zijn vind ik dat als je een uur of 4, 5 op de luchthaven rond moet hangen je jezelf geen groter plezier zou doen dan ergens lekker te gaan lunchen.
Maar goed, ik weet natuurlijk niet of de mogelijkheid er was en de eerlijkheid gebiedt ook te zeggen dat ze alleen maar een drankje aangeboden hadden gekregen vanwege de vertraging. Voor zover ik weet hadden ze ook recht op een snack zoals bijvoorbeeld een sandwich. Puntje voor het vluchtrapport!
Anyway, ik had er wel voor gezorgd dat ik lekker had geluncht en was dan eens flink gaan klagen, hihi.
Ook waren de passagiers het niet eens met het feit dat er nog schoongemaakt werd in Napels. Ze wilden gewoon weg, lekker naar huis.
Dat was voor mij dus een mooie kans om tijd en geld te besparen voor de baas en de passagiers inspraak te laten hebben. Dat zijn dus 3 vliegen in één klap.
Ik ben dus in het gangpad gaan staan en heb ze meegedeeld dat we aan hun wens tegemoet kwamen als iedereen het er mee eens was. Geen tegenstand, alleen maar goedkeurende blikken en instemmende knikjes.
In ieder geval hadden we op het laatste stuk Napels-Amsterdam een stuk betere sfeer aan boord. Niet in de laatste plaats door mijn crew. Dat waren echt toppertjes die rustig en beleefd bleven maar zich ook niet onder lieten sneeuwen. Precies de goede houding mijns inziens.
Alleen zo jammer dat na de vlucht een doodzieke mevrouw zo lang op haar rolstoel moest wachten. Daarmee werd al onze moeite om het weer een beetje goed te maken te niet gedaan. Alleen bij deze mevrouw en haar man, maar toch. Daar baal ik dan van! Dat externe factoren het weer zo kunnen verpesten.
Maar het allerergste vond ik het nog voor die mevrouw. Zo ziek en dan zolang in het toestel moeten blijven tot er eindelijk iemand komt. Dan hoor je gewoon zo snel mogelijk naar je eigen bedje te gaan. Ik had zo met haar te doen!

Na een uurtje of twaalf te hebben gewerkt heb kwam ik rond half negen thuis. Even lekker douchen.
De avond ervoor had ik thais gehaald en ik had nog voldoende over voor nog een maaltijd. Leve de magnetron en leve de thai! Wat een koningsmaaltijd was dat.

Mijn bedje riep me en samen met mijn katten was ik al heel snel in dromenland. Totdat de volgende dag de telefoon ging. Oh, ik word opgeroepen. Snel opnemen.
"Hallo, met Lisette" (denk hier een schorre afwezige stem bij)
"Oh, ik bel je wakker" (denk hier een vrolijke wakkere stem bij). Dat was mijn moeder. Ik heb helemaal geen standby. Argh! Ik word een beroepsidioot.

Okay, ik ben het weer kwijt! Mijn ritme. Vannacht om 00.10 op Amsterdam gearriveerd en omdat 12 uur later alweer mijn standby inging heb ik de crewroom vermeden. De crewroom verpest namelijk altijd je voornemen om gelijk naar huis te gaan omdat je daar veel te veel leuke mensen tegenkomt die je veel te lang niet gesproken hebt en je nog even dit aan moet vertellen en dat aan moet vragen. Voordat je het weet is er weer een uurtje voorbij. Ik ben dus na het legen van mijn postvak gelijk in mijn auto naar huis gesprongen alwaar ik snel mijn bedje indook.
En daar lig je dan! Je ogen dicht, in de hoop dat je lichaam dan gaat denken dat je slaapt en de daarbij behorende slaaptoestand in werking zet. Nee hoor, no such luck. Zo wakker als ik weet niet wat.
De wekker stond op half 12 want ik moest nog een blouse strijken voor het geval ik opgeroepen zou worden om 12 uur precies. En oh, wat had ik het moeilijk.
Uiteindelijk om 10 voor 12 mijn bed uitgegaan en snel een blouse gestreken. Nu (13.38) ben ik wel redelijk fit. Zo nog maar een kopje koffie om het zo te houden. En nu maar tot 20 uur wachten op dat ene telefoontje! "Lisette, we hebben je nodig voor een vluchtje..........."

Gister een vluchtje Berlijn gedaan, vanaf Rotterdam. Een uurtje vliegen dus als een gek dat gangpad in met je trolley en dan nog niet iedereen kunnen helpen. Niemand klaagde dus zullen ze het wel niet erg hebben gevonden.
Heel gezellig, ik vloog met Didimon, medeblogger en eigenaar van www.atcbox.com.
Dat moest op de digitale plaat worden vastgelegd. Uuuuuuh, we mogen toch niet in uniform op de foto? Hoe lossen we dat op? Zo, dus.

Hieronder Berlin Airport by night. Wie is toch die man op het staartstuk van deze kist van Norwegian Airlines? Enig idee?