Liszha's scrappy world

Zo, de twee vliegdagen naar Perth zitten er weer op. De standby die ik in plaats van de Taipei heb gekregen was gisteren al gecancelled vanwege geen produktie dus ben nu vrij. Vervelend hoor.

Ik geniet wel van het vliegen hier. De service is zo leuk om te doen en de Api meiden zijn hartstikke leuk om mee te werken. De Aussies zijn over het algemeen hartstikke leuke passagiers. Ze bellen misschien wat vaker dan de gemiddelde Nederlander maar ze bedanken je altijd zo vriendelijk overal voor dat je ze met plezier van dienst bent.

We beginnen de service "gewoon" met een maaltijd met bar. Keuze tussen beef of canneloni en terug beef of gnocchi (schrijf ik het goed). De gnocchi is niet meer dan een stel aardappelschijfjes met wat kaas en tomatensaus. Beef is dan ook veruit populair.
Dan haal ik alvast het dry-ice van de ijsjes. Als ik het niet vergeet tenminste maar dat gaat steeds beter, zodat de de keiharde ijsjes ondertussen een beetje zachter kunnen worden.
Dan doen we een keertje koffie en thee, waarbij de helft afslaat. Alcoholische dranken gaan er toch stukken beter in. Vervolgens de happen ophalen en daarna gaan de meiden van Api gelijk de ijsjes uitdelen. Ik probeer ze niet te nemen maar weet dat ze best wel lekker zijn :-).
Ondertussen bereid ik dan de moviesnack voor. Dit zijn kleine zakjes chips die we een uur voor de landing uitdelen tijdens de film.
De zakjes gaan door de druk helemaal bol staan en soms staan de (verzegelde) deuren van de container al helemaal bol. Meestal komt Louis er dan gezellig bijzitten en moeten we lachen om de "attack of the moviesnacks". Als je de deuren opendoet heb je namelijk kans dat je aangevallen wordt door een heleboel zakjes chips die naar buiten komen ploppen.
Dan gaan we gezellig samen met tandenstokers de zakjes lek prikken zodat er wat meer in het mandje passen.
Gezien het niet zo grote aantal passagiers op dit moment maken we er gelijk genoeg voor het hele vliegtuig en gelijk voor de terugweg.

Op Perth werken de catering en schoonmaak zich helemaal rot om op tijd klaar te zijn met omdraaien. In de tussentijd zijn ze ook nog vrolijk en blijven lachen. Wow!
Van Clayton, bij veel ex-BBC-ers vast heel erg bekend, heb ik gisteren een fles siroop gekregen die erg goed moet zijn voor mijn maag. Wat een lieverd. Hij vroeg nog of ik nog wat van de vorige crew had gehoord want hij mist ze geloof ik wel een beetje. Ik heb hem verteld dat ik zowel van Ginny als Reinier begrepen heb dat ze Bali best wel missen.
Via Mariette hoorde ik dat Thirza en Gert-Jan ook wel regelmatig met enige weemoed terugdenken aan Bali.

Ik heb enerzijds het gevoel dat ik hier nog maar heel kort zit en anderzijds het gevoel dat ik hier al eeuwen ben. De hotelkamer is mijn kamer geworden. Lekker rommelig ook, dus vertrouwd, hoewel ik wel een beetje probeer op te ruimen voor de schoonmaak komt want ze raken echt geen persoonlijke bezittingen aan, daar maken ze gewoon om heen schoon. Dus om ze de kans te geven hun werk te doen probeer ik iets minder te laten slingeren dan dat ik thuis zou doen.
Ook met de meiden van Api ga ik me vertrouwd voelen. Omdat ik nogal veel zing in de achterpantry hebben ze me vanavond meegevraagd naar een karaoke place. Ik weet niet of ik wel durf te zingen hoor maar volgens hun ga je vanzelf gewoon mee doen. Het gaat om de fun en niet om het mooie zingen. Nou, ik ben benieuwd. Ik hou jullie op de hoogte.

Na onze eerste Perth werden Louis en ik bij Immigrasi geroepen. We hadden geen idee waarom en dat werd ons ook niet verteld. Natuurlijk, mijn visum is verlopen maar dat is het al langer. Niemand van de crew heeft nog een geldig visum en we hebben zelf al een keer of drie om verlenging gevraagd en niet gekregen hoewel er wel voor betaald schijnt te zijn. Zit je daar in zo'n rookhol te wachten en te wachten ......................... Onze captain kwam maar eens kijken, vergezeld door co-piloot Robert. Uiteindelijk kregen Louis en ik ons paspoort terug met 14 dagen verlenging waarop de Captain zei: " here are two more for you". Wij viertjes zijn dus weer gezellig legaal in het land.
Ik heb van andere crew begrepen dat hun visum de volgende dag gewoon weer is gecancelled. Weet iemand nog hoe de regels hier zijn? Wij niet in ieder geval. En ik heb het idee dat ook de mannetjes van immigrasi het zelf niet altijd even goed weten.
Anyway, de volgende dag is ons visum niet gecancelled dus nog steeds legaal. He wat voelt dat lekker...............

Vanochtend om 11 uur hebben we een bijeenkomst van cabine gehad zodat we elkaar allemaal weer eens zagen en werkervaringen uit kunnen wisselen. Unitcoach Maureen gaf ons nog wat info en we zijn dus weer van alles op de hoogte.
De schema's zijn er nog niet maar de verwachting is dat de Adelaide 2 maart van start gaat. Het wordt een nachtvlucht. Tot die tijd blijft het waarschijnlijk bij 2 Perths per week maar je weet maar nooit wat er nog kan gebeuren.

Donderdag gaan Louis en ik samen met Charlie (meestal mijn captain op de vlucht) en Banu (zijn vrouw) met de boot naar het eiland Lembongan. We hebben al een heel leuk onderkomen uitgezocht. Supersjiek, mooi en exotisch. Hopen nu maar dat ze kamers vrij hebben.

Ik ga zo nog maar even wat fruit scoren in de supermarkt bij Hardeys. Bovendein wil de supermarkt van boven naar onder uitpluizen. Daar hadden we de eerste keer geen tijd voor. Dat is een tik van mij. Ik ben gek op lokale supermarkten. Wil weten wat de mensen hier eten en drinken en wat voor rare dingen of juist hele leuke dingen je er kan kopen.
Ook hiervan zal ik jullie wel op de hoogte houden.

Veel liefs van mij weer.