Liszha's scrappy world

Nou, dat was wel een heel speciaal karaoke avondje. Ik had gedacht dat we in een of andere karaoke kroeg zouden belanden. We kwamen echter terecht in een heel groot gebouw (Musro genaamd, Kartiki Plaza voor de Balikenners)We werden via een lobby, waarop dat moment nog niemand was en die voorzien was van prachtig rode banken naar een kamertje gebracht, wederom met rode banken. Voor ons neus een t.v. en op tafel twee microfoons. Maarten, Melanie en ik waren wel enigszins verbaasd. Dit hadden we niet verwacht.
Diane begint in de microfoon te praten en vervolgens worden de door haar aangevraagde nummers gespeeld. Tot mijn eigen grote verbazing zit ik al bij nummer drie hard mee te bleren.
Melanie komt ook al snel los maar die heeft dan ook een iets betere stem dan ik. Maarten doet er even over maar begint toch ook mee te doen en zit fanatiek nummers te zoeken die hij wil horen.
Langzamerhand komen er nog een paar Api's bij, het wordt gezellig!
Ik zie op mijn telefoon dat Maureen en Greg me hebben geprobeerd te bellen. Ik ga ze in de lobby bellen en vertel ze waar wij zitten. De lobby zit nu vol mooie dames. Ik lach maar naar ze en ze lachen vriendelijk terug. In mijn naieviteit denk ik dat ze zitten te wachten tot er een kamertje vrijkomt. Oh nee, die kamertjes heten hier suites. Nog heb ik niks door.
Pas als Greg en Maureen samen met Marc en zijn uit Nederland overgekomen vriend Mischa binnenkomen en lachend de opmerking maken dat die dames zo vriendelijk zijn begint er iets bij mij te dagen.
Het wordt in ieder geval gezelliger en gezelliger, helemaal als Greg zijn disc-jockey talenten met ons deelt. We hebben zelfs nog met zijn allen staan dansen. En ondertussen maar bleren.
Na drie uur in de "suite" te hebben doorgebracht vragen we maar om de rekening. De zaal waar we eerder die avond doorheen zijn gekomen is nu veranderd in een nachtclub.
De lobby zit nog steeds vol met van die erg vriendelijke dames. Onze Api-collega's schijnen het heel normaal te vinden.
Het was een bijzondere avond en ik vraag me nog steeds af wat die dames dan met die mannen in die suites doen. Zingen? Of iets anders.............het blijft een rare combinatie.
Vanochtend aan het ontbijt werd ik al begroet met de vraag hoe het was in het bordeel. De tamtam gaat ook hier (of juist hier) snel.

Vandaag weer even met Louis en Marco naar de kleermaker om Marco zijn pak door te passen. Het was een ontzettend mooi pak geworden maar er moet toch nog wel het een en ander aan veranderd worden.
Daarna met Louis even naar de haven gelopen om uit te vinden hoe laat we de boot naar Lembongan kunnen nemen morgen. Dat is om 10.30 maar hoe laat we dan vrijdag terug kunnen is me geheel onduidelijk. We kwamen niet verder dan "the same time". Hoe we ook probeerden uit te leggen dat we wilden weten hoe laat de boot vertrok vanuit Lembongan er was maar 1 antwoord mogelijk. The same time. Nou ja, we zien het wel weer.

Ik zag nu 5 commentjes staan. Gezellig hoor.
Richard, bij deze wordt je even vermeld. Is het nu goed?
Rowan, het betekent, hai meisje, goedendag, hoe is het met je? Nee, ik ben nog niet bruin, een kleurtje is een beter woord.
Dank je wel ome Frans voor uw commentje.
Enneh Jan..............ik ga je nu eerst even mailen.