Liszha's scrappy world

Vanochtend ben ik bij Alfred en Linda thuis geweest. Onder het genot van een lekker kopje koffie (toebroek) hebben we lekker zitten beppen in de tuin. Hij woont leuk. Zeker voor indonesische begrippen. Er hing een soort doekje boven de deur en dat betekent dat het huis gezegend is. Ook was er natuurlijk het offeraltaartje dat je hier overal ziet. Af en toe komt de verhuurder vragen of hij even mag komen offeren maar liever heeft hij dat zij het regelmatig doen.
Alfred vertelde ook dat het 22 maart dag van de stilte is. Niemand mag dan het huis of hotel uit. Daar wordt echt streng op toegezien door de satpam ("veiligheidsmannetjes", net zoiets als securop ;-).
Toeristen die naar buiten komen worden vriendelijk verzocht het hotel weer in te gaan. Indo's worden blijkbaar wat harder aangepakt want die horen het te weten, is de redenatie.
Er wordt dus ook niet gevlogen. De luchthaven ligt gewoon plat.
's Avonds gaat nergens de verlichting aan zodat de geesten het eiland niet kunnen vinden.
De volgende dag is het eiland dus verschoond van (kwade?) geesten, even lekker clean weer.
De dag ervoor zijn er verschillende processies. Dat wordt leuk!
Hopelijk hebben we dan de 22e mooi weer zodat we ons kunnen vermaken aan het zwembad. Ik ben nog nooit eerder opgesloten geweest in een hotel, vreemd idee hoor. Gelukkig hebben we een leuk hotel en sinds vanochtend kan ik ook de sportschool in het hotel vinden en kan dus ook nog gaan sporten. Ja, jullie horen het goed. Sporten.

Reinder en Barbel gaan om de dag samen trainen en vanochtend mocht ik me onderwerpen aan de lessen van Reinder. Ik zag er tegenop maar vond het eigenlijk best lekker. Eerst even een bergetappe op de fiets gedaan om los te komen, toen aan de apparaten en toen hoefden we "alleen nog maar even" buikspieren te doen. Kanonnuh...............dat viel niet mee. Mijn spieren zijn zich rotgeschrokken. Wat een slavendrijver is die Reinder ;-). Overmorgen gaan we weer. Puf, puf.

Nadat ik terugkwam van Alfred ben ik nog even langs Hardeys geweest voor wat boodschappen. Toen begon het weer te regenen en ben ik een taxi ingestapt. Nog even langs Maarten gelopen en daar was ook Mark.
Vervolgens gingen we met zijn drietjes weer richting Alfred. Dit keer naar zijn restaurant Sudut Senang en hebben we heerlijk spekpannekoek met schenkstroop gegeten. Ik weet het. Ik ben een cultuurbarbaar.

Vanavond gaan we weer tonijn snavelen. Heerlijk.............het water loopt me alweer in de mond. Ik moet over een uurtje al present zijn dus ga ik maar weer richting hotel.