Liszha's scrappy world

Vanochtend om kwart over vijf in de auto gestapt richting Rotterdam Airport. Ik begin aan deze airport te wennen. Het heeft zijn charme, zo'n kleine luchthaven. Het blijft wel een kleine 47 kilometer meer rijden per dag, dat is heel erg jammer!
Alvorens een vlucht naar Oslo te doen eerst nog even een Londen Stansted met niet al te veel passagiers.
Ook de Oslo zat niet vol en eerlijk gezegd vond ik dat niet supererg.
Het is een lange dag wanneer je vier stretches doet en dan is het wel lekker als je niet al te veel hoeft te haasten en ook nog wat tijd aan passagiers kunt besteden.

Elke passagier heeft een verhaal! Daar zouden ze nu eens een filmprogramma aan moeten wijden.
Vandaag had ik een echtpaar waarvan de man in een rolstoel zat maar korte stukjes best nog kon lopen. Hun zoon was in Zweden een postorderbedrijf voor dierbenodigdheden begonnen en ze gingen hun nieuwe kleinkind bekijken.
De man had in Nijmegen in het ziekenhuis gelegen alwaar hem op een botte manier werd verteld dat zijn been vanaf net onder zijn knie geamputeerd zou moeten worden.
Hij was helemaal van streek vertelde zijn vrouw. Daar kan ik me nu zomaar wat bij voorstellen.
Uiteindelijk heeft een kennis ze geholpen en is hij opgenomen in een ander ziekenhuis, ik meen in de buurt van Nieuwegein maar dat doet er eigenlijk niet toe.
Mijnheer is nu één teen kwijt en toch genezen!

Tja, je hoort af en toe nog eens wat.