Nog meer foto's van Gambia

In de taxi naar het hotel begon de schemer al in te vallen.


Na een douche gingen we het hotel verkennen en werden we verrast met een optreden van een Afrikaanse dansgroep. Het zingen was meer een soort schreeuwen en klonk ons vals in de westerse oren. Maar we genoten toch van het spektakel.


Vol vuur en temperament werd er gedanst. En dat met die hitte!


Zelfs een steltloper ontbrak niet.


En ook de vuurspuwer niet!

Na het optreden werd ons een cd te koop aangeboden. Heel duidelijk zelf gebrand. Met viltstift was er in een slordig handschrift wat opgeschreven. We bedankten maar hebben later wel in de cocosnoot waarmee ze langs gingen een leuke tip achter gelaten.
Terug in mijn kamer trachtte ik te slapen. Ik hoorde de zee die hemelsbreed 100 meter van mijn kamer op het strand landde ruisen. Toch heb ik het nog 2 uur zien worden. Waarschijnlijk ben ik ergens daarna in slaap gevallen om weer wakker te worden van een gigantische regen en onweersbui. Wat een klappen!


De volgende ochtend zagen we het hotel voor het eerst bij daglicht.


Niet slecht.


Om 06.55 lokale tijd (en tevens GMT) kwam de taxi ons weer ophalen en gingen we weer richting luchthaven.


Waar zou je liever wonen? Hier?


Of hier?


Ik heb in nog geen één land zoveel onafgebouwde huizen gezien als hier.


Op de luchthaven werden we weer geholpen met onze bagage door onze bagagemijnheer. Ik heb zijn adres gekregen om zijn foto's naar toe te sturen. Nou, dat zal ik dan maar doen.

Onze avond in Banjul (meer dan een avond en nacht was het eigenlijk niet) was gezellig. Ik had het niet willen missen maar hoef niet persé nog een keer.
Als ik vanavond meer tijd heb zal ik nog wat meer foto's plaatsen. Ben eigenlijk aan mijn crew vergeten te vragen of ze wel met hun hoofd op mijn weblog wilden dus heb ik ze maar vervaagd.

Het is druk! Het seizoen komt echt op gang. Ik ben ondertussen flink verkouden en moe. Gisteren opgeroepen voor een vlucht met als aankomsttijd op Amsterdam 02.30. Daarmee ben ik vandaag niet indeelbaar en vervalt mijn tweede standby dag en eerlijk gezegd ben ik daar wel blij mee. Vandaag hou ik lekker een kwakkeldagje!

Vandaag op weg naar de luchthaven Rotterdam even snel bij mijn jarige broertje langsgegaan voor een bakkie. Gefeliciteerd Menno!


Hij en vriendin wonen maar een minuut of 5 à 10 van de luchthaven vandaan. Ik ging dus een kwartier voor meldingstijd weg en ging me stiekem toch een beetje haasten terwijl ik de klok in de gaten hield. Precies op tijd stapte ik de crewroom in. Helemaal leeg!
Hé? Waar zijn mijn collega's? Er staat geen kist van ons op het platform.
Ja hoor, het was weer zover. Een uur te vroeg gemeld. Gewoon verkeerd in mijn agenda geschreven.
Ach, het is pas de eerste keer dit jaar, dus dat valt wel mee, toch?

Je ziet trouwens wat teksten op t-shirts. Wat dacht je van een passagiere die een t-shirt droeg met op haar borsten de tekst "Not everything is flat in Holland"?
Ik kon er wel om lachen.

Ik kreeg vandaag post van www.mylenses.nl. Met je grappigste anekdote over het contactlens dragen kun je een jaar lang gratis contactlenzen winnen.
Laat ik nou ook best wel een grappig verhaal hebben.
Het was nog in de tijd dat we regelmatig op stop gingen. Tijdens een stopje Thessaloniki hadden we 's avonds met de crew lekker zitten pimpelen aan het zwembad. Het werd erg gezellig en de drank vloeide rijkelijk.
Ergens ver na middernacht verdwenen we naar onze respectievelijke kamers. In de badkamer wilde ik mijn lenzen uitdoen maar kwam er achter dat ik het potje en de vloeistof vergeten was.
Geen probleem. Ik pakte een glas, vulde die met water en legde mijn lenzen erin.
's Ochtends werd ik wakker met een kleine kater en de bijbehorende dorst. Ik strompelde slaapdronken naar de badkamer en pakte een glas waar al wat water inzat, deed er nog wat water bij en dronk dit gulzig op.
Getver, er gleed iets glibberigs door mijn keel. Nou ja, niet te veel bij na denken maar, het kwaad was al geschied. Ik ging weer lekker op bed liggen en sliep nog een uurtje door.
Later werd ik wakker en ging douchen. Na het douchen wilde ik mijn lenzen indoen. Waar waren die ook alweer?
En op dat moment drong het tot me door. Die zaten in dat glas dat ik diezelfde ochtend leeg had gedronken. Ik had mijn lenzen opgedronken! Gelukkig gingen we de volgende ochtend alweer naar huis maar in de tussentijd heb ik de wereld in een waas bekeken.
Wat denken jullie? Zou ik hiermee een jaar lang gratis lenzen kunnen winnen?

Sieraden en Banjul

Gisteren even wat sieraden bij mijn zus afgegeven. Het blijft toch mijn grote hobby/passie. Sieraden maken. Gezellig even een bakkie met zus gedaan voordat ze weer aan het werk moest.
Vandaag zou ik met Mo naar het strand gaan ware het niet dat het weer niet meewerkt en Mo met 15 uur vertraging nu op haar bedje ligt uit te slapen. Ach.......volgende keer beter. Ik heb maandag alweer weekend. Ik zal eens lief lachen naar de weergoden want dat heb ik volgens mij de laatste tijd te weinig gedaan.
Op mijn nieuwe rooster staat een stopje Banjul. Heeft iemand deze al gedaan? En was het leuk? Tips?

Wacko Jacko is vrijgesproken. Of hij schuldig is of niet blijft desondanks een groot vraagteken. Over grote vraagtekens gesproken. Welke idioot laat zijn kind bij zo'n randfiguur, die al eerder in opspraak is geweest inzake kindermisbruik, slapen? Duh!

De gister tijdens een schietincident gewond geraakte politie agente heeft waarschijnlijk gewoon zichzelf met haar dienstpistool verwond. Duh!

In Luxemburg kost een liter loodvrij slechts 0,99 euro, in Spanje 0,95 en in Griekenland zelfs 0,89 euro. Bij ons in Nederland 1,32. Duh!

Mijn weekend is begonnen en duurt tot en met donderdag. Vrijdag, zaterdag en zondag stijgt volgens de verwachting het kwik naar tropische hoogten. Duh!

Wat heerlijk om weer vanaf Amsterdam te vliegen! Zoveel minder haastig allemaal.
Morgen nog een Berlijn vanaf Rotterdam en dan 3 dagen weekend! Mijn ogen willen niet echt lekker open blijven dus ik ga mijn bedje opzoeken.

Treviso was de vlucht van vandaag. Een vlucht als alle anderen. Dacht ik! Halverwege de terugweg begon dat beeldte veranderen door twee vervelende heren, duidelijk onder invloed van de drugs. Het gedrag varieerde van denigrerend tot agressief.
Het denigrerende gedrag mocht ik aan den lijve ondervinden maar deed me niet erg veel.
Ik ben ook niet op hun opmerkingen ingegaan. Ze leefden volgens mij in een totaal andere wereld waar ik toch niet tot zou doordringen.
Later hoorde ik wel van passagiers dat ze agressief waren geweest tegen de buschauffeur die hun naar het vliegtuig reed en ook naar één van de passagiers toe. Ik heb de passagiers gevraagd voortaan dit gedrag al tijdens het instappen te melden. Nu hoorde ik het pas bij het uitstappen.
Waarschijnlijk waren ze overdonderd en hebben verder niet nagedacht maar agressie is natuurlijk het laatste wat je in een ijzeren buis op een kilometer of 12 hoogte kan gebruiken.

KLM Huisjes

Eén van mijn collega's heeft huisje 4 dubbel en zou deze graag willen ruilen. Ik heb nummer 82 dubbel maar deze had hij al.
Als iemand dus één van de twee nummers graag wil ruilen mail me dan.

Klik hier om me te mailen

Gerona was vandaag de bestemming. Niks bijzonders meegemaakt. Voor je het weet sta je weer op Rotterdam. Voordeel van Rotterdam is dat je auto lekker dicht bij geparkeerd staat.
Op de snelweg even de afslag naar paps en vriendin genomen. Lekker bakkie gedronken en bijgeklept.
Morgen een Nice. Lekker weer vanaf Amsterdam. Even rust in de tent.

Vanochtend om kwart over vijf in de auto gestapt richting Rotterdam Airport. Ik begin aan deze airport te wennen. Het heeft zijn charme, zo'n kleine luchthaven. Het blijft wel een kleine 47 kilometer meer rijden per dag, dat is heel erg jammer!
Alvorens een vlucht naar Oslo te doen eerst nog even een Londen Stansted met niet al te veel passagiers.
Ook de Oslo zat niet vol en eerlijk gezegd vond ik dat niet supererg.
Het is een lange dag wanneer je vier stretches doet en dan is het wel lekker als je niet al te veel hoeft te haasten en ook nog wat tijd aan passagiers kunt besteden.

Elke passagier heeft een verhaal! Daar zouden ze nu eens een filmprogramma aan moeten wijden.
Vandaag had ik een echtpaar waarvan de man in een rolstoel zat maar korte stukjes best nog kon lopen. Hun zoon was in Zweden een postorderbedrijf voor dierbenodigdheden begonnen en ze gingen hun nieuwe kleinkind bekijken.
De man had in Nijmegen in het ziekenhuis gelegen alwaar hem op een botte manier werd verteld dat zijn been vanaf net onder zijn knie geamputeerd zou moeten worden.
Hij was helemaal van streek vertelde zijn vrouw. Daar kan ik me nu zomaar wat bij voorstellen.
Uiteindelijk heeft een kennis ze geholpen en is hij opgenomen in een ander ziekenhuis, ik meen in de buurt van Nieuwegein maar dat doet er eigenlijk niet toe.
Mijnheer is nu één teen kwijt en toch genezen!

Tja, je hoort af en toe nog eens wat.

Gisteren heb ik mijn heg geknipt en dat was hoognodig ook. Gevolg: vandaag spierpijn in de armen. Nou ja, die spieren kunnen best wat oefening gebruiken dus zo erg is het niet.
Vandaag heb ik de beenspieren geoefend. Ik heb namelijk heel veel gelopen. En veel gezien. Bagagebanden om precies te zijn. Bagagebanden, bagagebanden en nog eens bagagebanden. Op uitnodiging van Peter mocht ik daar een kijkje nemen.
De uitnodiging was maanden geleden al gedaan maar met onze drukke schema's kwam het er maar niet van. In augustus verandert Peter van werkplek dus haast was nu geboden. Vandaar onze afspraak vandaag.

Ik had een kleine vertraging van de parkeerplaats naar de terminal vanwege een vrachtwagen die zijn container verloor maar gelukkig was ik mooi op de afgesproken tijd op de juiste plaats.




Ik heb altijd al gezegd dat ik een kijkje wilde nemen in de bagagekelder. Ik had echter geen enkel idee van de enorme omvang en ontzettend ingewikkelde logistiek hierachter.
We begonnen in de wat oudere bagagekelder (jaren 60) ergens ter hoogte van centrum.
Daarna naar het nieuwere gedeelte.

Leuk was dat er een robot die de koffers op de karretjes laadde getest werd. Echt een primeur! Ongelooflijk knap hoe zo'n apparaat zo netjes de karretjes kan beladen.
Door de grappige geluiden en bewegingen leek het net een buitenaards wezen.

Via allerlei andere banden en systemen, en na een kop koffie gingen we op weg naar de D-pier waar ook een heel offload systeem (ik verzin het woord ter plekke) ligt. We kwamen hier via een tunnel waar via een high tech systeem de koffers naar de offloaders op de D-pier bracht.
Hier kon je eigenlijk niet meer over banden spreken. Maar meer over karretjes die via magnetische velden (of zoiets, maar Peter verbetert me vast wel daar waar nodig, zie comments) over banen voorbij suizen. Het deed me denken aan achtbanen. Zowel de banen als de bijbehorende geluiden.
Hieronder zie je Peter aan het begin van "de tunnel" die naar de D-pier leidt.


Eerst zijn we nog langs de buffer gegaan waar koffers die lang van te voren zijn ingecheckt of koffers van transferpassagiers die een paar uur op Schiphol verblijven zolang worden opgeslagen. Wat een systeem en wat een ruimte!




Ik had geen idee dat er zo'n doolhof onder onze vliegtuigen doorloopt. Ik zag door de bomen, of moet ik zeggen banden, het bos niet meer.

Ik vond het echt superinterresant en ben blij dat Peter de tijd en moeite heeft willen nemen. Hartstikke bedankt bij deze!

Een kwart minder Nederlanders zal dit jaar op vakantie gaan. Simpelweg omdat ze het geld niet hebben.
De politiek gooit de NEE die wij op het referendum massaal gaven op het feit dat het ons te snel gaat.
Volgens mij was het meer een proteststem. Wij hebben geen vertrouwen meer in onze regering. En de belofte van Zalm dat de euro ons niet in de portomonnee zou treffen ligt ook iedereen nog vers in het geheugen. Dat heeft het vertrouwen van de Nederlander in de beloftes van de regering een flinke knauw gegeven.
Maar goed, dat is mijn mening. Ik kan het fout hebben.

We ergeren er ons als vliegend personeel groen en geel aan. De soms wel wat vergaande fouilleerpraktijken van het security personeel op Schiphol. We gaan niet iedereen over één kam scheren natuurlijk maar er zitten er wel een stel tussen hoor.
Zelf sta ik er altijd op dat deze vertoning achter het daarvoor bestemde gordijn gebeurd. Soms wordt daar door het security personeel de wenkbrauwen over opgehaald. Ze doen maar!
Deze week wordt er een "klaaglijn" ingesteld, zo meldt luchvaartnieuws.nl. Kent iemand dit nummer al?

Ik heb de hoofdprijs overleefd. Wat een killer weer. Zeker als je zo laat landt. Half 3 's nachts. Dat was wel 20 minuten voor schema overigens.
En als er niet een presidentieel vliegtuig vanaf Hurgada was vertrokken waren we nog eerder geland maar goed. Onze laatste bus met passagiers mocht niet vertrekken voordat één van de Mubarraks in het vliegtuig was gearriveerd. Het platform moest helemaal leeg zijn tijdens de rit van zwaargepantserde auto's van de terminal naar één van de twee presidentiële vliegtuigen.
Het was niet bekend wie het was. Misschien wel de vrouw van Mubarrak maar in ieder geval niet Mubarrak zelf want, zo vertelde één van de afhandelaren, dan had er aan beide kanten van het vliegtuig een mannetje met de Egyptische vlag gestaan.
Er stond trouwens nog een leuk jetje. Dat was eigendom van de zoon van Mubarrak.
Allemaal wel grappig om te zien maar het gooide wel roet in het eten van ons plannetje om ver voor schema te landen.

Eén van de collega's werd om 12 uur 24 jaar. Die hebben we met een verjaardagsmuts op een een grote bos ballonnen door het gangpad laten lopen.
Helaas weigerde hij hem ook in de crewroom op te zetten. Desondanks hebben we hem toch nog het reisscheerapparaat kado gedaan.



Van de week had ik ook nog Aart Langenberg aan boord. De stem achter de reportages Peter R. de Vries en de nieuwslezer van Sky Radio.
Ik had hem al eerder aan boord gehad en deze keer maakten we even een praatje.
Ik vond het een aardige man en leuk om wat over zijn werk te horen. Atijd interessant om een blik in andermans keuken te werpen.Ik ben gek op waargebeurde misdaadverhalen en vond het wel grappig om het één en ander over Peter R. de Vries te horen.

Hieronder nog een paar foto's waar ik nog niet aan toegekomen was om te plaatsen.

Op weg van A naar B, ik weet bij god niet meer welke vlucht het hier betreft, werden we ingehaald door Malaysia Airlines.


Feestje! Rechts de jarige Mo!


Gerben en ikke.


Gerben en Wietske.





En nu verwacht ik van een zeker iemand toch echt een commentje ;-).

Gister werd ik opgeroepen voor een Schönefeld en een Kopenhagen vanuit Rotterdam. Dubbele vlucht dus! Helaas kan dat vanaf Rotterdam. Erg vermoeiend.
Vandaag een London Stansted. Vanwege het noodweer was het verkeer een drama. Heb op weg naar Rotterdam anderhalf uur in de file gestaan. Weer puf! Ik haat file!
Vlucht wel okay. Heen en terug rond de 35 minuten gevlogen. Ik heb vandaag dus anger in de auto dan in het vliegtuig gezeten.
Morgen is mijn standby ook al ingedeeld met een Sharmh el Sheikh-Hurgada driehoek. Deze vlucht is toch wel weer een hoofdprijs maar daarmee vervalt dan wel weer mijn standby van zondag en begint mijn weekend dus lekker vroeg.
En ga me nu vast mentaal voorbereiden met een uurtje of 8 slaap.