Geen enkel onvertogen woord over het eten. Eten schoon hun bordje leeg en geven een heel net opdekje terug. Niks verschoven, niks opgestapeld, geen plakken kauwgom onder het traytje vastgeplakt. Gewoon netjes. Geweldig gewoon.
Ik heb nog nooit zo snel een bar gedaan. Ze weten wat er is, bestellen zonder aarzelen, zeggen netjes dank u wel, klaar!
Klinkt allemaal wel braaf hé. Maar gelukkig zo braaf waren ze nou ook weer niet.
Ook op deze vlucht gold weer het schoolreisjesprincipe. Achter in de bus (lees: vliegtuig) zitten de gangmakers.
En niets is zo leuk natuurlijk als de purser die driftig aan het tellen is van slag te brengen.
Maar ik ben gelijk gaan dreigen met 100 keer opdrukken en toen was het snel over. Volgende keer eens kijken of dat ook met "gewone" passagiers helpt.
"Wilt u koffie mijnheer?" helpt niet om de aandacht van een uit het raam starende militair te trekken.
"BRUINSMA! KOFFIE?" bulderde één van zijn collega's. Dat hielp wel.
"Komt door dat mijnheer hé. Is die niet gewend."
Nou was het uitzicht ook wel erg mooi. Hier een foto vlak voor de landing op de luchthaven Evenes (in de buurt van Harstadt), Noorwegen.
Maar de allergrootste verrassing kwam nog!
Nadat alle militairen waren uitgestapt.
Drie militairen kwamen terug. "Zijn jullie wat vergeten?" vroeg ik nog.
"Nee, even kijken of we geen troep hebben achtergelaten" Wow, ik viel bijna om. "Jullie zijn de ideale passagiers".
Hoewel ik het vliegtuig na een vlucht nog nooit zo schoon en netjes heb gezien kwamen ze toch nog met wat afval. Of we een prullenbak of zakje voor ze hadden. De tranen sprongen bijna in mijn ogen. Wat een mannen!
En dan ook nog zelf de bagage uitladen. De mannen van stavast!
Daar gaan ze. Ik hoop dat ze een leerzame maar ook leuke tijd zullen hebben want even alle gekheid op een stokje. Ik denk dat heel wat mensen uit onze maatschappij een voorbeeld aan deze stoere mannen mogen nemen.
Evenes was koud en regenachtig maar wel erg mooi!
Foto vlak na de start van Evenes.
Op weg naar Berlijn alwaar we het vliegtuig achter zullen laten voor onze collega's en zelf een vluchtje met de City Hopper richting Amsterdam nemen.
Berlijn, het lijkt wel de Bijlmer maar dan erger.
Maar ook dit is Berlijn. Ik weet wel waar ik het liefst zou wonen.
Zo'n 12 uur na meldingstijd landen we moe maar voldaan op Schiphol. Wederom was het een geweldig dagje uit met de stichting.
N.B. Ik heb met toestemming van de man in charge foto's van de militairen gemaakt. Ik zou dit niet zomaar uit eigen initiatief doen.
Posts
No comments:
Post a Comment