Liszha's scrappy world

Foto van uitzicht op een gletsjer onderweg naar Calvy (Corsica)

Killing zijn ze! Driehoeken! Ik ben moe. Het zuigt zoveel energie.
Een start en een landing schijnen al op je lijf in te werken. Bij een normale vlucht heb je 2 starts en landingen. Nu zijn het er vier.
Maar het instapproces heb je ook een keer extra. En op een driehoek is het tussenstuk altijd free seating omdat de verschillende luchthavens de stoelnummers niet op elkaar afgestemd krijgen. Dat vraagt extra inzet van ons. Passagiers met kinderen die niet bij elkaar zitten, rolstoelpassagiers die op rij 1 moeten, Mensen met lange benen die niet in een gewone rij passen, etc, etc.
Nou doen we dat natuurlijke met groot plezier, het is tenslotte ons werk maar het kan wel eens vermoeiend zijn hoor.
Hoe vaak ik dan ook nog eens mag tellen als purser zijnde heb ik hier ook al eens verteld dus daar zal ik verder niks meer over vertellen.

Vandaag was het erg vermoeiend. Vooral bij het instappen op bestemming 2.
Twee passagiers te veel met tellen, ouders niet bij hun kinderen, rij 13 uitgegeven als lange benen plaats (dat zijn de rijen 14 en 15) etc, etc.
Gelukkig had ik nog "lange benen plaatsen" over maar een mevrouw van misschien nét 1 meter 80 begon te verkondigen dat zij er wel ging zitten, ze was erg lang en erg belangrijk.
Het werd een grote kluwen mensen bij elkaar, die niet wisten waar ze moesten gaan zitten of al iemand op hun stoel aantroffen. De meesten waren heel schappelijk, behalve die belangrijke mevrouw dan.
Ik vertel het nu allemaal nog heel beknopt maar het was een grote chaos.
Tot Lisette besloot dat zij nu ging vertellen wie waar ging zitten.
Uiteraard met een hele vriendelijke glimlach op mijn gezicht. Zo..........ook weer geregeld!

Veel lieve kinderen aan boord vandaag maar eentje zal ik niet snel vergeten. Zo'n kleine dreumes die nog maar net kon lopen.
"Ciao bella" zei ik tegen haar. Ik zat op mijn crewseat.
Ze lacht heel lief, komt naar me toe lopen, gaat tegen me aanleunen en legt haar hoofd op mijn been.
Ik smolt ter plekke, wat een moppie!

Ook erg leuk! Vanochtend zat collega blogger Lucienne in een andere briefingroom en ik spotte haar toen ik voorbij liep. Ik herkende haar van haar foto want we hebben elkaar nog nooit in real life gezien maar schrijven regelmatig een commentje bij elkaar.
Ze was net zo spontaan als ik dacht dat ze zou zijn. Leuke meid!

Nog even een paar foto's ter afsluiting. Altijd leuk toch? Plaatjes kijken?



Luchthaven Calvy


Calvy, vlak na de start


Even inzoomen