Liszha's scrappy world

03.45 vanochtend, mijn wekker gaat. Ik weet dat ik nog tien minuten kan dutten voordat wekker nummer 2 gaat. Dan zal ik echt op moeten staan. Neeeeeeeeeee, ik wil niet.
Op het kussen naast me rekt een grijs harig monster zich nog eens tevreden uit. Hij kan blijven slapen zolang hij wil. Oh, wat ben ik jaloers!
Wat hoor ik? Gaat mijn wekker nu al weer? Nee, een sms-je van mijn stuk. Hij gaat slapen. Hij wel!
03.55, de tweede wekker, tactisch opgesteld in mijn keuken gaat. Ik loop naar de keuken en druk op snooze. Ik ga nog heel ffies terug hiermee het doel van de tactische opstelling totaal negerend.
04.15 ga ik onder de douche en 04.55 stap ik nog enigzins suf in de auto.
Het is weekend dus ik kan straffeloos in de omgeving van Triport parkeren. Helaas weten steeds meer mensen dit. Hopelijk is er nog ergens een plekje vrij. Ik heb geluk! Het laatste parkeerplekje is voor mij. Mijn humeur stijgt. Straks word ik nog vrolijk!

07.25, we stijgen op richting Faro. Zowel cockpit als cabine is een gezellig zooitje vandaag. De passagiers werken ook mee, hoewel dat in het begin niet zo lijkt te zijn. Als ik flyers uitdeel kijkt een groot aantal mensen me niet eens aan en schud alleen nee. Vast niet persoonlijk bedoeld, denk ik dan maar. Toch wel een onverwoestbaar humeur zo voor de vroege ochtend.
Toch blijken ze later echt wel gezellig te zijn. De cabine vertoont hier en daar een oranje accentje.
Op rij 3 zit Ivo Niehe, rustig zich zelf te wezen. Helemaal achterin op rij 26 zitten Henk Jan Smits, Rob Stenders en een reisgenote.
Zal ik dat vanavond op mijn weblog gaan vermelden? Nee, dan gaat het teveel op het log van Marjolein lijken, dat zou flauw zijn.
De first-officer attendeert mij op het feit dat er een commentje voor mijnheer Smits op de PIL (Passenger Information List) staat. Hij krijgt de groetjes van alle finalisten. Tja, zal ik er toch even naar toe moeten. Het zijn eigenlijk wel aardige kerels, beetje quasi grappig, lekker flauw. En voordat ik het weet slijm ik me rot en ga met ze op de foto. Tja, sorry Marjolein, nu ga ik het toch echt op mijn log vermelden.
En als ik dan toch bezig ben. Terug hebben we Ben Cramer en Frank Boeijen met zijn hele crew aan boord.
Frank Boeijen, nou daar heb ik nog aardig wat jeugdherinneringen aan. Heb ooit met zijn manager gezoend en stond vaak op de gastenlijst. Super interessant vond ik dat natuurlijk.
Hij kijkt uit het raam of naar de film. Deze serieuze mijnheer wil duidelijk niet de ster uithangen en dat kan ik waarderen.
Voor de rest van de vlucht zit het liedje "Hij was maar een clown" in mijn hoofd. Hoezo irritant. Mijn collega gaat nog voor me zingen: "Denk niet wit, denk niet zwart......." maar het mag niet helpen. "Hij was maar een clown" blijft hangen. Grrrrrrrrr.

Morgen nog een kort vluchtje Napels en dan 2 hele dagen vrij! Lekker.



P.S. Nog steeds serverproblemen. De foto houden jullie te goed.