Er wordt tegenwoordig weer veel over Bali gesproken. Sommigen weten zelfs al met zekerheid te melden dat we van de winter weer gaan. Anderen weten te melden dat er alleen kisten gaan en geen cabinepersoneel.
Er wordt ook gesuggereerd dat als we gaan er weer op senioriteit zal worden ingedeeld.
Persoonlijk schaar ik alles nog onder wishful thinking. Het enige wat ik zeker weet is dat ik van onze chef de mission te horen kreeg dat we teruggevraagd zijn voor oktober. Dat was een dag of twee voor ons vertrek uit Bali.
Afwachten en duimen! En in de tussentijd even wat fotootjes van Bali.


Het hotel.

Dreambeach, geloof ik. Ik ben er zelf nooit geweest. Ik denk dan ook dat deze foto van Barbel komt.

BBC 1 en BBC 2, samen aan het raften.

Kustlijn van Bali. Toendertijd een vertrouwd gezicht.

We hadden er zin in! Naar Faro met maar 25 passagiers en terug een kist vol supporters. Akke had al oranje speldjes in haar haar dus konden wij niet achterblijven en hebben bij de taxi free voor heeeeeeeeeeel veel euri een sjaal en schmink gescoord.
Bij de Heinekenhoek (hoe heet dat barretje toch, vlak voor de splitsing van de C-pier) hebben we gesmeekt of we alsjeblieft een van hun oranje boa's mee mochten nemen en Linda heeft er "vakkundig" eentje verwijderd.
Even later kwam de cockpit aan boord. Ook zij hadden er zin in en hadden een oranje vlag gekocht. Met behulp van zo'n beetje alle mannen die op het platform werkten is er een vlaggestok aan boord gekomen. Ze zouden allemaal met verrekijkers gaan kijken dus waren we het wel aan hun verplicht de vlag met uittaxiën al te laten wapperen.

Gezellig vluchtje heen. Aardige passagiers. We kregen zelfs nog een extra setje schmink van één van de heren.

Tijdens het taxiën naar de gate hebben we duidelijk laten weten wie we op kwamen halen.


Het grondpersoneel tipte elkaar met hun "walky talkys" en zo werden we onder veel bekijks binnen geleid.
Nadat alle passagiers van boord waren hebben we de afhandelaar even op een concert van oranje liedjes getrakteerd. Hij leerde ons het lied "Allee Portugal". Prachtig lied met een hoog songfestival gehalte. Sjaaltjes werden geruild. Verbroedering alom. Wie zegt dat voetbal oorlog is?



En toen kwam de domper op de feestvreugde. Technisch oponthoud heet dat.



En natuurlijk had FAO niet de juiste onderdelen en werd er TD vanuit Nederland ingevlogen.
Ondertussen hadden we ons onder de passagiers begeven om ze, na een uitleg van Captain Chris, de gelegenheid te geven hun vragen te stellen.
Gelukkig namen ze het heel sportief op.
Wij (cabine) mochten heel eventjes onze ogen sluiten in Hotel Mónaco terwijl TD en cockpit aan de slag ging om zo snel mogelijk onze reis te kunnen vervolgen.

Om een lang verhaal kort te maken. Zo rond kwart over 6 's ochtends landden we met een kist vol vermoeide en slaperige supporters op Schiphol. Het feestje dat wij er van hadden willen maken was een beetje in het niet gevallen maar de hollandse supporters hebben zich weer van hun beste kant laten zien. Bijna niemand klaagde. Top!
Ook wij waren natuurlijk zwaar vermoeid maar hadden desondanks wel een voldaan gevoel. Weer een vlucht die we niet snel zullen vergeten.

Vanochtend moest ik om 3 uur opstaan voor een Malaga. Heel hoopvol ging ik gisteren dan ook vroeg naar bed. Slapen heb ik echter niet veel gedaan.
Boven me werd gezongen, geschreeuwd en vreugdedansjes uitgevoerd. En elke keer als ik dat hoorde rende ik mijn bed uit en zette even snel de t.v. aan om te zien wie er gescoord had. Ik had dus net zo goed kunnen kijken.
Daarna in slaap gevallen? Welnee, buiten ging het feest gewoon door. Toeterende auto's, zingende mensen en ga zo maar door.
Het was dus een kort nachtje maar het was voor het goede doel!

Het zal zo rond kwart over 5 geweest zijn dat we richting de kist liepen en passagiers uit Portugal zagen terugkomen. Moe maar voldaan!



Saillant detail. Ze vlogen met een duitse maatschappij. Je zou toch maar als duitse steward(ess) op zo'n vlucht staan. Dat doet pijn!

In ieder geval zit dag 2 van een 7 daagse werkdag er weer op. Vanmiddag op de bank in slaap gevallen, dat wel.
Morgen naar Napels. Overmorgen Rimini en voor de overige standby's zal ik vast ook wel wat leuke bestemmingen krijgen.

Ik had op mijn nieuwe rooster een correctie van 4 uur 's ochtends tot 10 uur 's avonds. Wow, dan moet ik toch wel aardig wat uurtjes gedraaid hebben.

Nog even de beloofde foto van Rob Stenders en Henk Jan Smits. Heb mezelf maar even weg gefotoshopt. Ik stond er niet echt geweldig op.
De heren eigenlijk ook niet, haha. Hoewel Rob Stenders best wel een lekker ding is in het echt. Ik val niet op blond, maar toch........niet verkeerd vonden de dames aan boord.


Ik ga maar eens slapen. Morgen weer werk aan de winkel.

Vandaag zijn we maar weer eens met het taxibusje richting Rotterdam Airport gegaan. Vervolgens de wel heel erg lange vlucht naar Maastricht (29 minuten vliegen) gedaan. Vrij turbulent. In Maastricht kwam een nieuwe crew die heerlijk in het hotel in Maastricht had geslapen onze passagiers overnemen om ze naar Las Palmas te brengen.
Wij hadden 1 uur en 40 minuten voor dat we met KLM Exel weer terug naar AMS vlogen. Dus daar lekker een bakkie koffie gedronken, broodje gegeten en er achter gekomen dat ze daar een hele leuke nieuwe bestemming hebben.


Enfin, met een ATR-etje terug richting Schiphol gevlogen. Hier nog wat foto's die ik genomen heb van onder andere de gadget store.


Nogmaals Bubbles maar dit keer met andere kleuren. Oranje en onze nationale driekleur. Hopelijk durven ze na vanavond deze kleuren ook nog te vertonen. Duimen maar.


Morgen om 04.45 melden voor een Malaga, vrijdag een Napoli en zaterdag had ik een standby maar heb nu al een schemawijziging gekregen. Ik ga naar Rimini. Dan nog maar 3 standby's. 7 dagen werken dus deze week. Ik had toch ook nog een sociaal leven? Mmmmmm....... Toch maar een dagje vrij vragen tussendoor.

Vandaag (of eigenlijk gisteren, de 19e) ben ik opgeroepen voor een PMI-tje. Heel Schiphol was oranje. Tussen de C- en D-pier stonden ze, de ondertussen bij iedereen wel bekende Heineken toeters, uit te delen. Je kent ze wel, die van die reclame. "Mijnheer, is dat nu een Duitse Herder?".
Crews van alle maatschappijen droegen ze bij zich of op hun hoofd. Passagiers van alle nationaliteiten deden hier aan mee. Japanners gingen er mee op de foto. Kortom een heel speciaal sfeertje vandaag.
Ik had er twee losgepeuterd dus toen één van de schoonmakers er één aan me vroeg kreeg hij die natuurlijk. Zij kunnen tenslotte niet op de pieren komen.
Hij maakte gelijk, zomaar uit het niets, een opmerking. "Schoonmakers kunnen nooit een stewardess regelen"
Ha,ha, om zo'n opmerking kan je toch alleen maar lachen.
"Tsja", zei ik "daar ga je al de mist in. Je woordkeus is niet bepaald geweldig"
Hij legde uit dat zijn "vocabulaire niet erg stabiel" is omdat hij uit Suriname komt.
Ik ga voor hem duimen dat hij een keer een stewardess kan regelen.

De uitslag is natuurlijk teleurstellend. What more can I say?

CELLULITUS
Onderstaand stukje kwam ik ergens op het net tegen:

"anticellulitis jeans
een spijkerbroek gemaakt van een speciale stof, op basis van een retinol (familie van de vitamine a), een werkzame stof die tegen cellulitis zou helpen. al lopende wrijft je huid langs de stof. daar waar de huid het het meeste nodig heeft, wordt de retinol opgenomen. de retinol-spijkerbroek is zelfs na 40 wasjes nog werkzaam. de spijkerbroek is een idee van het trendy merk miss sixty"

Doe mij er 10!

Aphrodite/Eros


?? Which Of The Greek Gods Are You ??
brought to you by Quizilla
Klik op de link hierboven om uit te vinden met welke griekse god jij overeenkomt. Grappig.

Hoofd- en keelpijn, ik ben ziekkies. En natuurlijk net in mijn "weekend". Ik denk dat de zwaardere schema's zijn tol gaan eisen. Morgen standby. Hopelijk voel ik me dan weer wat beter.
Het goede nieuws van vandaag is dat ik eindelijk mijn foto's heb kunnen uploaden dus hier volgen een paar foto's van het nieuwe stuk tussen de C en D pier. Er zit nog veel verscholen achter houten schotten dus er wachten ons waarschijnlijk nog aardig wat verrassingen.


Een gebouw in een gebouw. Van binnen ziet het er ook echt geweldig uit. Met een verrijdbare houten trap naar boven waar zich de drankvoorraad bevindt. Het doet denken aan die ouderwetse bibliotheken.




Holland Casino. Heel mooi gedaan. Ik heb echter nog nooit gegokt en denk dat ik me er ook maar niet aan ga wagen. Veel te gevaarlijk.

En dan laat ik nog niet eens zien hoeveel gigantisch leuke winkels er nog zijn. Zoals bijvoorbeeld de gadget store. I love gadgets!
Nou alleen nog tijd vinden om er een keer te snuffelen. We moeten altijd linea recta naar de kist om deze in orde te maken voor onze visite.
Maar één ding is zeker. De passagiers hoeven zich niet te vervelen.

Gisteravond Engeland-Frankrijk gekeken. Meegekeken moet ik zeggen want uit mezelf zou ik de tv niet op dit kanaal hebben gezet maar ik vond het toch wel spannend. En dat sensationele einde. Super onverwacht. Ik als voetbalonwetende ken Zidane nu ook.
Wel zielig voor die engelsen. Toch?

03.45 vanochtend, mijn wekker gaat. Ik weet dat ik nog tien minuten kan dutten voordat wekker nummer 2 gaat. Dan zal ik echt op moeten staan. Neeeeeeeeeee, ik wil niet.
Op het kussen naast me rekt een grijs harig monster zich nog eens tevreden uit. Hij kan blijven slapen zolang hij wil. Oh, wat ben ik jaloers!
Wat hoor ik? Gaat mijn wekker nu al weer? Nee, een sms-je van mijn stuk. Hij gaat slapen. Hij wel!
03.55, de tweede wekker, tactisch opgesteld in mijn keuken gaat. Ik loop naar de keuken en druk op snooze. Ik ga nog heel ffies terug hiermee het doel van de tactische opstelling totaal negerend.
04.15 ga ik onder de douche en 04.55 stap ik nog enigzins suf in de auto.
Het is weekend dus ik kan straffeloos in de omgeving van Triport parkeren. Helaas weten steeds meer mensen dit. Hopelijk is er nog ergens een plekje vrij. Ik heb geluk! Het laatste parkeerplekje is voor mij. Mijn humeur stijgt. Straks word ik nog vrolijk!

07.25, we stijgen op richting Faro. Zowel cockpit als cabine is een gezellig zooitje vandaag. De passagiers werken ook mee, hoewel dat in het begin niet zo lijkt te zijn. Als ik flyers uitdeel kijkt een groot aantal mensen me niet eens aan en schud alleen nee. Vast niet persoonlijk bedoeld, denk ik dan maar. Toch wel een onverwoestbaar humeur zo voor de vroege ochtend.
Toch blijken ze later echt wel gezellig te zijn. De cabine vertoont hier en daar een oranje accentje.
Op rij 3 zit Ivo Niehe, rustig zich zelf te wezen. Helemaal achterin op rij 26 zitten Henk Jan Smits, Rob Stenders en een reisgenote.
Zal ik dat vanavond op mijn weblog gaan vermelden? Nee, dan gaat het teveel op het log van Marjolein lijken, dat zou flauw zijn.
De first-officer attendeert mij op het feit dat er een commentje voor mijnheer Smits op de PIL (Passenger Information List) staat. Hij krijgt de groetjes van alle finalisten. Tja, zal ik er toch even naar toe moeten. Het zijn eigenlijk wel aardige kerels, beetje quasi grappig, lekker flauw. En voordat ik het weet slijm ik me rot en ga met ze op de foto. Tja, sorry Marjolein, nu ga ik het toch echt op mijn log vermelden.
En als ik dan toch bezig ben. Terug hebben we Ben Cramer en Frank Boeijen met zijn hele crew aan boord.
Frank Boeijen, nou daar heb ik nog aardig wat jeugdherinneringen aan. Heb ooit met zijn manager gezoend en stond vaak op de gastenlijst. Super interessant vond ik dat natuurlijk.
Hij kijkt uit het raam of naar de film. Deze serieuze mijnheer wil duidelijk niet de ster uithangen en dat kan ik waarderen.
Voor de rest van de vlucht zit het liedje "Hij was maar een clown" in mijn hoofd. Hoezo irritant. Mijn collega gaat nog voor me zingen: "Denk niet wit, denk niet zwart......." maar het mag niet helpen. "Hij was maar een clown" blijft hangen. Grrrrrrrrr.

Morgen nog een kort vluchtje Napels en dan 2 hele dagen vrij! Lekker.



P.S. Nog steeds serverproblemen. De foto houden jullie te goed.

Na een taxi naar Rotterdam Airport zijn we aan onze vlucht naar Dublin begonnen. Veel Ieren aan boord. Leuke mensen. Weinig verkocht qua basiq dus zelfs nog tijd over voor de verkoop van luxe artikelen. En dat op 1 uur 10.
Terug hadden we voorin een groepje van een man of 9 die zo'n beetje de gehele biervoorraad er door heen heeft gejaagd. Mooi zo, altijd goed voor de barbox!
Eén van hun zat met hele grote watten in zijn oren en dacht dat hij zo pijn bij de daling kon voorkomen. Hoe aandoenlijk!Ik moest helemaal niet lachen.

In de taxi terug naar Schiphol zagen we een man joggen op de vluchtstrook. Verdwaald?

Vandaag kwam mij de roddel ter ore dat onze nieuwe uniform een KLM uniform met een groen randje wordt a lá KLC. Waar rook is is vuur?
Ik verwacht hierover nog een email met een link naar de bewuste website waar deze "roddel" vandaan komt.

Vandaag vertrokken vanaf G9. Wat een eind lopen zeg. Een nadeel van het doen van Martinair vluchten maar de service aan boord is wel weer erg leuk. Weer eens ouderwets happen uitdelen. Heerlijk vond ik het. Voelde me weer helemaal in mijn element achter mijn barretje.

Op de inbound hadden we een groepje van 4 geestelijk en lichamelijk gehandicapten die samen met twee begeleidsters een weekje vakantie hadden gehouden. Wat een respect had ik voor die twee meiden. Zo jong nog en zo'n verantwoordelijkheid al.
Het viel me op hoe vrolijk en lief ze met deze mensen omgingen terwijl deze toch echt wel de nodige aandacht en zorg behoefden.
Eéntje met een lijf dat amper wat anders kon dan tegen het grote speciaal voor hem gemaakte kussen kon liggen. Praten deed hij niet.
Nog een jongen was nerveus en heeft alleen maar boos en verkrampt met zijn gezicht tussen zijn handen gezeten. Behalve als je in zijn buurt wat neer wilde zetten dan probeerde hij dat weg te duwen.
Nummer 3 en 4 waren twee hele vrolijke mannen. Eéntje had constant een microfoon in zijn hand. Ik vroeg hem of hij op ging treden maar dat was volgens de begeleidster niet de bedoeling maar het zou wel zo maar kunnen dat ik later nog geïntervieuwd zou worden.
Hoe gezellig deze twee mannen ook waren. Het was toch een hele klus voor die twee vrolijke meiden.
En klagen kwam niet in hun woordenboek voor. Toen ik mijn bewondering voor hun uitsprak was hun antwoord dat ze er zelf ook veel plezier aan beleefden. Wat een topmeiden!

Gelukkig kwamen we in Amsterdam op onze oude vertrouwde D-pier aan en hoefde we niet ver te lopen.
Tussen de C en D pier is trouwens een heel nieuw stukje Schiphol ontstaan dat werkelijk een winkel- annex eet en drinkparadijs is geworden. Op een prachtige stenen vloer vind je de meest mooie zaken. Als ik daar loop ben ik stiekem hartstikke trots op onze nationale luchthaven.
Ik had hier een paar hele mooie foto's gepland maar mijn server werkt niet erg mee dus die moeten jullie maar even tegoed houden.

Thuisgekomen kon ik niet meer vechten tegen de slaap. Wat wil je ook. Om half vier 's ochtends beginnen. Eigenlijk een aanslag op je lijf. Ik ben dan ook lekker in mijn bedje gaan liggen en kan me niet herinneren dat ik ook maar 1 minuut wakker heb gelegen.

Wow, wat is het lekker weer de laatste dagen. Gisteravond zijn we naar Bloemendaal geweest. Lekker mensjes kijken en heerlijk gegeten in het Lido Lekkere rosé hebben ze daar dus wij kwamen onze tijd wel door.
Schuin aflopende rokken en rokken met randjes aan de onderkant zijn geloof ik helemaal hot. Ik loop toch een beetje achter met mijn Ralph Lauren polo uit Bali. Maar ach, als je haar maar goed zit.
Morgen om 03.30 melden voor een vlucht die wij voor Martinair uitvoeren naar Malaga. Full-service. Dat wordt weer eens hard werken. Ik hoop dat ik een beetje een ervaren crew meekrijg.
En nu duik ik lekker mijn nestje in dan kan ik nog een uurtje of 5 slapen! Gaap!!!

Ik ben mijn standby's eigenlijk wel lekker doorgekomen.
Dag 1 werd ik opgestuurd naar Maastricht met een stel onwijs gezellige collega's in een koffiemolen van KLM Exel.
Aldaar een minuut of 20 op de taxi gewacht maar dat gaf wel een vertrouwd gevoel.



Aangekomen in het hotel viel de crew uiteen in degenen die nog even in de stad wilden eten en diegenen die naar Char, het medium wilden kijken. En dat waren alleen Yvonne en ik. De meegenomen chips voor het dispatch drankje hebben we maar samen opgegeten.
Vroeg gaan slapen en de volgende dag getraind in de kelder van het hotel waar best wel redelijke faciliteiten staan. Nog even een zonnebankje, terug naar de kamer, maskertje op mijn gezicht, maskertje in mijn haar. Heerlijk tutteldagje zo.
Oh nee, we moeten ook nog werken dus snel, snel in het uniform gestapt en mijn gezicht er weer opgeverfd.
Via Rotterdam naar Tenerife. Onderweg de limburgse vlaai waar Patrick ons op trakteerde in plaats van beschuit met muisjes, opgepeuzeld.
Uit ons assortiment met luxe artikelen kochten wij voor deze nieuwe pappa de populaire beer.
Wat toepasselijk. Ook de beer die we aan boord verkopen bleek een kindje gekregen te hebben. Eén dezer dagen moet ik hem toch ook eens voor mezelf gaan kopen.
Aangekomen op Tenerife heb ik mijn plicht als goede purser zijnde niet verzaakt en heb ik de nieuwe dames laten zien waar je goedkoop aan drank, make-up en parfum kunt komen op Tenerife. Natuurlijk zelf ook wat ingeslagen.

Uiteindelijk zijn we om 3 uur 's nachts geland en lag ik tegen de ochtend eens op mijn bedje.
Zondag een Adhocje Wenen dus ook niet echt al te lang weggeweest. Nu ga ik heerlijk genieten van mijn 3 dagen weekend.

Als je lekker met je collega's in de taxi naar Enschede zit. En je collega's achterin zitten relaxed hun krantje te lezen.
Je babbelt lekker met je collega's voorin. Eentje maakt een opmerking dat het toch wel krap gepland is zo'n taxirit naar Enschede. Duurt toch wel erg lang. En vervolgens hoor je de ander zeggen: "Duitsland?"
En je ziet dit soort borden. En je ziet de taxichauffeur nerveus in zijn mobiel praten. Je hoort hem zeggen dat ze tegen hem gezegd hadden gewoon de borden Enschede te volgen en dat hij dan vanzelf wel een bord "Luchthaven" tegen zou komen. Tja, wat doe je dan?


Heel hard lachen en gaan zingen. "We zijn er bijna, we zijn er bijna, maar nog niet helemaal". En vervolgens ga je allemaal heel hard juichen als je deze borden ziet.


Als dan aangekomen op de luchthaven blijkt dat de voorgaande crew zo geweldig is geweest om het instapproces voor ons te beginnen en je vrolijk mee kunt lopen naar het toestel met je eigen passagiers.

En als je onderweg naar Palma de Mallorca ook nog gigantisch veel plezier met je collega's hebt.

Je ook nog eens een heel mooi vliegtuig spot op PMI.


Dan kun je zeggen dat het weer een geweldig leuk dagje uit met de stichting was.

Vanochtend eindelijk weer eens gesport. In 60 minuten toch weer 622 calorietjes verbrand. Hopelijk vind ik deze week nog meer tijd om te gaan. De schema's van dit moment liegen er niet om.
Morgen ga ik weer een rondje Nederland doen. Eerst met de taxi naar Enschede (pluskut, excusez le mot maar hij is te leuk om te negeren, met dank aan een zekere captain) vervolgens naar Palma de Mallorca, terug naar Rotterdam Airport en vervolgens weer een taxi richting Amsterdam. Alles bij elkaar dus best een lange dag.
Daarna 4 dagen standby. Helaas allemaal overdag van 11 tot 7 enzo. Dus dat wordt weer mega huisarrest deze week.
Hopelijk vergeten ze dat ik standby sta bij crewcoördinatie maar ik vrees met grote vrezen. Het is nogal druk en ik begreep dat we momenteel niet genoeg personeel hebben.