Liszha's scrappy world

Zo, dat was weer een hele zware werkdag. Je staat tenslotte toch al om 4 uur op om je om 5 voor 6 te melden. Als je daarna dan wordt verteld dat je vlucht is gecancelled en je weer naar huis mag. Pfffffffff, dat valt niet mee.
Dan nog maar even gezellig een bakkie koffie doen met Jansje. Je moet wel weer even bijkomen. Het valt tenslotte niet mee, zo'n lange werkdag.
Collega Mark zit er ook nog. Zijn vlucht van gisteravond was 6 uur vertraagd en hij is nog even aan het napuffen. Lollig als wij zijn geworden door ons onverwacht meevallertje vinden wij dat hij niet mag klagen. Zo erg is 6 uur vertraging toch ook weer niet.
Als ik op de stoep nog even sta na te kletsen met Jansje zie ik een autoraam langzaam een beetje naar beneden gaan. Volgens mij is het Mark die mij quasi boos aankijkt en ik lach een beetje gemeen terug.
Ik zeg Jansje gedag en wil het zebrapad oversteken op weg naar mijn auto. De auto van Mark komt er aan rijden en komt gevaarlijk dichtbij. Geintje van Mark, natuurlijk. Lachend steek ik een vermanend vingertje op. Het raam gaat weer open en een voor mij totaal vreemd gezicht kijkt me aan. "Zal ik je even naar je auto brengen?" Getver, jakkes, heb ik dit?
"Nee, nee.....eh....nee........ik dacht dat je iemand anders was......eh.......nee.......dus.........."
Okay, ik heb mijn blunder van de dag weer gemaakt. Hebben we dat maar vast gehad.
Ik ga nog even een uurtje slapen, toedeledoki.