Liszha's scrappy world

Nog een paar uur te gaan als het goed is. Gisteren waren er onduidelijkheden en werd ons verteld dat er nog geen flying permits waren voor Indonesie en Iran. Vandaag schijnt dat toch weer opgelost te zijn en gaan we gewoon op tijd weg.
Gelukkig maar want Jan heeft zijn afspraken erop afgestemd, Mo heeft 's middags geen klanten aangenomen en dat zou dan toch heel vervelend zijn.
Bovendien wil ik iedereen die ik gemist heb graag zo snel mogelijk weer zien. Als je de stal eenmaal geroken hebt ben je niet meer te houden, toch? De koffer is grotendeels al gepakt maar nog niet helemaal. Nog wat laatste dingetjes en dan ben ik zover. Op een of andere manier zijn altijd die laatste dingetjes het vervelendste en moeilijkste om te pakken en laat ik die tot het aller, allerlaatst wachten.
Bovendien ga ik tot aan Teheran werkend terug dus moet ik ook nog een tas met kleding die ik daarna aan kan doen inpakken. Ook zo vervelend, wat moet ik nu aan? Wat is nog schoon en toch netjes? En terwijl ik hier zit bedenk ik me dat ik ook nog vuile was in de mand heb liggen. Hopelijk gaat dat nog passen..................

Aan Frank van Duivenvoorden de "eer" om ons vanaf Teheran naar huis te begeleiden.

Ome Frans en Maris, nog bedankt voor jullie laatste commentjes en bedankt voor het compliment. Volgens mijn moeder (die verder helemaal niet bevooroordeeld is) heb ik ooit op school een 20 gekregen voor een opstel maar ik moet eerlijk zeggen dat er collega's met een betere schrijfstijl zijn. Klik hier maar eens.

Vanmiddag om 16.00 krijgen we nog een High Tea aangeboden van het hotel. Leuk van ze!

Gisteren met Nyepi day waren we (noodgedwongen) allemaal bij elkaar bij het zwembad. En hoewel ik me soms wel een beetje opgesloten voelde was het toch wel leuk om een van de laatste dagen hier gezamenlijk door te brengen. Bovendien ben ik ook al weer aardig wit aan het worden omdat ik al een tijdje de zon niet heb aanbeden. Nu is er toch weer een klein beetje een kleurtje opgekomen.
's Avonds had Bhanu, de vrouw van Charlie, een Tandori Chicken en een Curry Lamb gekookt voor ons allemaal en hebben we gezamenlijk in het Komodo Cafe gegeten. Uiteraard werd er nog gespeecht. Dit keer door Lubee. Iedereen is bedankt, Greg, Maureen, Captains, Co-piloten, Cabine en (last but certaintly not least) de TD.
Ik heb nog even een applausje voor Bhanu gevraagd die zo heerlijk had gekookt.
Ondertussen is ook al bekend dat Pak Kadek (de grote baas) ons in Oktober graag terug wil zien. Goed nieuws denk ik voor diegenen in Nederland die dit jaar door omstandigheden niet konden.
Ik gun het ze van harte want het is een ervaring om nooit meer te vergeten en hoewel ik nu blij ben om weer naar huis te gaan heb ik Bali en Air Paradise toch in mijn hart gesloten.