Liszha's scrappy world

En ja hoor, hier is dan mijn eerste blog vanuit Bali. Ondanks dat het hier nu half acht 's avonds is is het nog bloedheet.
Maar laat ik bij het begin beginnen.
Uitgezwaaid door Ma, Wim en Jan begon ik aan een comfortabele reis naar Singapore op het upperdeck bij de KLM. Al voor de maaltijd heb ik snel een Temazepammetje ingenomen en ik had mijn toetje nog niet op of ik was al onder zeil. Ik werd 5 uur later wakker en toen hoefden we nog maar een uur of 3. Met ontbijt als afleiding gingen ook die uren vrij snel om.
In Singapore moesten we overstappen op een Garuda vlucht maar aangezien we een uur of 3 moesten wachten zijn we naar de business class lounge gegaan.
Hoewel we ook het stuk Singapore-Denpassar business zaten en een heerlijke maaltijd kregen begon toen de vermoeidheid toch toe te slaan.
Ik zat naast Willem Driessen en samen hebben we geprobeerd indonesische woorden van de purser te leren. Met zijn drietjes lagen we in een stuip. Ik mocht gelijk een Garuda peper en zoutstel van hem meenemen en oh ja.......Wim........ook lepeltjes natuurlijk!
Toen we uiteindelijk in het hotel aankwamen zat er al een groot gedeelte van de daar aanwezige crew op ons te wachten. Allemaal lekker bruin natuurlijk. Was even een gezellige bijeenkomst.
Aangezien ik niet kon sms-en (mijn T-mobile werkt hier niet) ben ik eerst even een mailtje naar thuis gaan sturen.
Daarna naar mijn kamer gegaan met de intentie om te gaan slapen maar na een heerlijke douche besloot ik toch nog even in de lobby te gaan kijken en daar zaten nog een paar van mijn crewleden aan de Bintang.
Toen iedereen ging slapen ben ik even meegelopen met Charlie die ging pinnen, ik had zo'n zin om even over de straten te zwalken. Uiteindelijk zijn we beland in de Jazzclub waar een indonesische band speelde. Er kwam een verbazingwekkend mooi en sterk geluid uit de kelen van de twee kleine, hele tengere zangeressen. Een van de twee had wel hollandse knieen volgens Charlie en dat klopte ook eigenlijk wel. Niet zo gek eigenlijk als je nagaat dat wij hier vanaf volgens mij 1600 tot na WOII de scepter hebben gezwaaid.
Na een biertje zijn we toch maar wijs naar het hotel teruggegaan.
Helaas kon ik niet slapen want mijn kamer heeft een deur die grenst aan de volgende kamer en ze waren naast mij een aardig feestje aan het vieren. Na een paar keer kloppen ging het dan uiteindelijk toch over maar de hier aanwezig unitcoach gaat toch een andere kamer voor me regelen.