Liszha's scrappy world

Zo, dat was me wel even een eindje rijden naar Airport Rotterdam. Dat ben ik niet echt gewend. Ik ben binnen 20 minuten op P30 en deed er toch zo'n 40,50 minuten over naar Rotterdam.
Aangekomen in the brand new crewroom bleek na inloggen dat ik naar Schönefeld moest en niet naar Gerona. Schönefeld was pas 50 minuten later melden. Foutje in de regie! Ik heb de tijd dus maar even benut om de nieuwe omgeving te verkennen. Eigenlijk weinig over te melden. Het zal nog moeten gaan leven. Het is nu nog allemaal nieuw en onwennig.
Enfin, de vlucht naar SXF. Ik was geen purser maar nummer 2. Dat is voor mijn gevoel eeuwen geleden. Heerlijk om de verantwoording weer eens uit handen te kunnen geven.
Terwijl de purser het aantal passagiers aan het tellen is bestelt een man al cognac, bier en nootjes bij haar. Onverstoord telt ze verder.
"58, 22, 36" probeert hij haar van haar stuk te brengen.
"Mijnheer, dat is wel heel flauw" zeg ik.
"Een beetje stewardess telt gewoon door" antwoordt hij.
Het juiste antwoord zou zijn geweest: "Een beetje man verzint een originele grap" maar het blijft natuurlijk een klant.
Even later zeg ik dan ook heel luid: "Ja, nou weten we het aantal passagiers niet. Dat wordt een flinke vertraging dankzij de mijnheer op 16B"
De groep mannen waar hij mee is kan er hard om lachen.
Overigens ging dit allemaal in een hele vriendschappelijke sfeer hoor. C'est le ton qui fait le music.
De nadering op SXF is vrij turbulent en ik word misselijk. Ineens is achterin zitten minder leuk.


Het weer op SXF is prachtig, type strandweer. De cabine wordt al snel een oventje en dat vermengd met de lucht van een kind dat overgegeven heeft op rij 8 houdt mij ver van de cabine. Ik ga even op de achtertrap staan genieten van het mooie weer.
Bij terugkomst op RTM verkleed ik me snel in mijn sportschoolkleren hoewel ik me nog niet helemaal tof voel.
Op de trap naar beneden word ik aangesproken.
"Ben jij Lisette?"
"Ja" zeg ik en probeer te bedenken waar ik deze jongen van ken.
"En jij nu maar denken wie ik ben natuurlijk"
"Ja, eigenlijk wel"
Gelukkig blijkt dat ik hem nog nooit eerder gezien heb. Het is Michel, een weblog kennis. Bijna hadden we eens afgesproken in Maastricht waar ik een stopje had en hij in opleiding voor piloot was maar een trouwerij gooide roet in het eten.
En nu kom je elkaar dus tegen op de trap. Leuk!
Michel is 21 en nu al klaar met zijn opleiding. Petje af hoor!

En nu ben ik opgeroepen voor Gerona. Dit keer echt, dus ik moet rennen. Ciao!