Ergens vaag in je achterhoofd vraag je je af of je het eerst zal kopiëren (intuïtie?) alvorens op de Publish knop te klikken maar tegen de tijd dat het zover is ben je dat allang weer vergeten. Je klikt.............
.............en dan gebeurt het! Oh, wat is dat toch superirritant. In plaats van dat je blog geplaatst is ben je hem kwijt! Grrrrrrr......... Blogspot is weer eens van de leg.
En dan heb je ineens geen zin meer en laat je het bloggen zomaar een week voor wat het is.
Maar hier ben ik weer.
Wat ik in het verloren blog geschreven had ben ik allang vergeten maar hier nog even de foto's.
Doorkijkje op de weg naar Sorobon Beach.
De ruige natuur van Bonaire, een bloemetjeseiland is het niet!
Regelmatig kom je ze tegen, de wilde ezels.
Sorobon Beach
Sorobon Beach
Creatieve mensen, die Bonarianen.
Put Bronswinkel in het Washington Slagbaai Park. Hier vond je ook grote en kleine Iguana's. Gelukkig zijn de groten sloom want ben nog nooit zo dicht bij zo'n grote geweest zonder dat er veilig glas tussen zat.
Washington Slagbaai Park, één van de vele mooie plekjes.
Het huis van de broeders Ferrera waarvan dit gebied is geweest tot aan de dood van de laatste telg. Ze dreven hier onder onder een Aloëplantage.
En ja hoor, ook hier zie je ze weer. Het grote aantal bij elkaar en de korte afstand tussen de flamingo's en de mens is echter wel uniek.
Ik schreef er al eerder over. Een gele kokokosnoot kappen, ijsblokjes en Bacardi toevoegen aan de melk en je hebt een heerlijke cocktail!
De gele hebben klaarblijkelijk de lekkerste kokosmelk, de groenen het lekkerste vruchtvlees.
Maar goed, dit lijkt alweer in een ver verleden plaats gevonden te hebben. Ondertussen doe ik mee weer mee aan de Nederlandse ratrace en heb ik vannacht veel te weinig geslapen. Ik had vandaag om een latere vlucht gevraagd in verband met een familiereünie gisteren maar helaas kreeg ik er eentje om half zes 's ochtends, dus toch om half vier opstaan. Weer een typisch gevalletje van GAAAAAAAAAP.
Maar wel weer een goede vlucht gehad met hele leuke crew en collega's. Het instorten begint pas als je thuis komt en je even gaat zitten. Niet gaan zitten is het sleutelwoord als je wakker wilt blijven. Maar ja, je moet toch eens een keer gaan zitten. In ieder geval toch weer een klein uurtje slaap gepakt vanmiddag.
En nu ga ik ook maar eens mijn warme nestje opzoeken want morgen word ik geacht fris en fruitig op een cursus verschijnen. De modules mochten we zelf kiezen. Ik weet nog dat ik gekozen had voor o.a. produktkennis maar de andere module(s) zullen zich morgen vanzelf wel aandienen.
Welterusten!
Posts
No comments:
Post a Comment