Liszha's scrappy world

Arrecife versus Las Palmas
Zoals gezegd gingen we afgelopen zondag om 4 uur 50 melden voor een Arrecife. Twee hele nieuwe collega's, een oudgediende en ik (bijna cabinosaurus) vormden de cabinebemanning. Het was weer eens een ouderwets gezellig vluchtje, niet in het minst door het enthousiasme van de twee nieuwe meiden.
Tijdens de nadering maakte ik nog deze foto's.





Met één ervan wilde ik, in navolging van Loppies en Didimon een plaatsje in het weerbericht van RTL4 veroveren. Maar dat heb ik me al zo vaak voorgenomen en elke keer vergeet ik het ook weer als ik eenmaal lekker thuis ben.


Privé Jet?


Niki is back in business. Wat een gave striping! En wat een mooie kleur ook. Zo'n ouderwetse staalkleur. Top!

Op de terugweg (inbound) roept de captain me. "Vlug! Pak je camera!"
Geen idee waarvoor maar ik pak als de wiedeweerga mijn camera en wordt door hun attent gemaakt op onze collega's die vanuit Las Palmas komen en nu op maar 1000 ft afstand van ons vliegen. Wat een onwijs mooi gezicht.


Dan gaan ze nog even rechts van ons vliegen en maakt de co onderstaande foto.
Ondertussen hebben we radiocontact met elkaar en vraagt de andere crew aan ons of ze er mooi op staan.
Mijn Balimaatje Louis zit in de andere kist en we praten nog even met elkaar. Is dit een gaaf beroep, of wat?


Het viel me mee dat de kist niet naar links helde. Alle passagiers wilde meegenieten van dit prachtige plaatjes en hingen allemaal voor de raampjes links. Rechts zat niemand meer. Grappig gezicht, een half lege kist!


En dit is het zicht vanuit het pantryraampje. Ik heb ook nog foto's van veel dichterbij (flink ingezoemd) maar helaas is daar ons logo erg goed op te zien en dus niet geschikt voor publicatie.
Onderling hebben wij ze natuurlijk allang uitgewisseld.


En aan het einde van een ontzettend leuke en speciale vlucht tref je dit aan. Ik snap dit niet. Ik heb nog heel lang met deze mevrouw staan kletsen. Zo'n leuke vrouw en onwijs lieve kinderen. En dan laten ze het zo achter. De schoonmaak wist niet wat ze zagen en stiekem had ik medelijden met ze. Jammer!