Over een uur moet ik op de sportschool zijn. Eigenlijk helemaal geen zin maar ik heb nu eenmaal afgesproken met A. om 13 uur. Gister na de kaderdag heb ik me ook al in het zweet gewerkt op dezelfde sportschool maar vooruit maar weer Harzing. Is goed voor je.
Om 15 uur hebben we de zonnebank besproken en dat lijkt me op dit moment het meest aanlokkelijk. Ik heb een loopneus en een beetje keelpijn en dichte oren. Ik ga vandaag in stand langzaam heb ik me voorgenomen.



De kaderdag was best leuk maar ook niet zo leerzaam als ik hoopte dat het zou zijn. Ik heb wel wat geleerd hoor. De Ik-methode bijvoorbeeld. Gedrag, gevoel en gevolg benoemen in die volgorde. En daarna natuurlijk de mening vragen van degene die je aanspreekt. Een heleboel van dit soort methodes blijk je in de praktijk al (gedeeltelijk) te gebruiken. Het kan nooit kwaad echter om je hier van bewust te zijn en het te perfectioneren. Ik vind het altijd wel leuk om hier een beetje mee te spelen.

Verder is onze rol als leidinggevende in het commerciële proces aan bod gekomen. Het draaiboek had ik zelf al een beetje in mijn hoofd zitten. Ik zat er niet ver naast.

Later op de avond:
A. is de stoerste vrouw van Alphen aan den Rijn (selfproclaimed). Ze had nog meer keelpijn dan ik en zelfs hoofdpijn en desondanks kwam ze toch opdagen. We moesten onszelf aardig wat moed in moesten spreken maar raakten gaandeweg toch enthousiast en hebben ons flink in het zweet gewerkt.
Morgen moet ik echt op Sinterklaascadeautjesjacht, heel veel boodschappen inslaan. Mijn huisje opruimen en strijken, en , en, en................. pffffff....ik ga naar bed.

Vandaag even voor gaan proeven in Sharm el Sheikh (Sjarm el Sjeig). Heel toevallig vloog ik vandaag met A. die ook op de stop zit. We zaten ons dus al helemaal te verkneukelen.
Niemand werd ziek vandaag. Hoewel veel passagiers wel ter plekke ziek waren geweest.
Ik ga nu snel mijn bedje opzoeken. Ik word morgenmiddag in Brabant verwacht ter ere van de verjaardag van Sinterklaas. Een beetje vroeg, dat wel, maar we zijn allang blij dat de hele familie op één dag kan.

En ja hoor........het was krabben gisterochtend. Maar ik heb echt de meest geweldige auto gekocht. Na een minuut of 2 de aanblazer op hoog te hebben gezet hoef je de voorruit alleen nog maar schoon te vegen en de twee zijruiten grotendeels ook. De achterruit heeft natuurlijk een geweldige achterruitverwarming en ontdoet zichzelf helemaal van ijs.
En joepie de poepie. Als je gaat rijden blijft de binnenkant gewoon schoon. Ik kan gewoon vrij uit ademen zonder dat de binnenkant beslagen raakt.
I love my new car!

Luxor en Hurgada. Het blijft een draak van een vlucht maar als je leuke collega's en niet te vergeten vriendje Gerben bij hebt dan is het eigenlijk best leuk allemaal.
Als je dan met het uitstappen passagiers hebt die je een hand geven dan weet je dat je het goed gedaan hebt en je je target bereikt hebt.

Over handjes geven gesproken:



Overigens hebben we altijd wel de neiging om een beetje teveel van het goede mee te nemen op zo'n lange vlucht. Een kleine greep uit onze noodvoorraad:




De landing op Hurgada bij zonsondergang:



Op Hurgada gaf ik het purserstokje over aan K. voor de inbound vlucht. En dat heeft ze geweten.
Het toilet vóór is constant bezet geweest door een man die alleen maar zieker en zieker werd. Van het toilet afkomen was eigenlijk geen optie. Ik heb dat trouwens nog nooit eerder meegemaakt. 5 uur heeft deze man op het toilet gezeten. Hij werd zieker en zieker en uiteindelijk is dan ook door K. en de captain besloten om op Schiphol de ambulance te laten komen. Via de servicedeur is hij door de ambulancemedewerkers de trap afgeholpen en op de brancard gelegd.
Ongelooflijk hoe iemand ogenschijnlijk gezond aan boord kan komen en vervolgens als één hoopje verzwakt mens na 5 en een half uur vliegen van boord gaat.
Hopelijk gaat het vandaag al een stuk beter met hem.

Teruggekomen op Schiphol ging iedereen als eerste zijn/haar schema uit het postvak halen. Iedereen van onze crew had een leuk stopje op zijn/haar rooster. En..........joepie de poepie............Gerben en ik gaan samen vier dagen naar Egypte! Drie daarvan zitten we in Sharm el Sheikh en 1 in Luxor.
Gerben heeft onze culturele tripjes al gepland.
Dit is natuurlijk wel iets om naar uit te kijken. Ik denk dat ik alleen héél erg goed op ga letten op wat ik eet.

Om acht uur vanochtend hoorde ik voor het eerst dit jaar het door mij zo gehate geluid. Krabben! En dan wel het krabben van de auto.
Gatver de winter is echt begonnen. Gelukkig ging ik zelf pas om een uur of 10 de deur uit en waren mijn ramen al ontdooid maar ik vrees met grote vrezen voor morgenochtend. Dan probeer ik toch rond 06.45 weg te rijden op weg naar mijn Luxor-Hurgada.

Ik heb mijn leven weer gebeterd. Ik ben nu zelfs 2 avonden achter elkaar gaan sporten. Erg trots ben ik op mezelf. Nog even en ik krijg spieren! ;-)
Morgenochtend even naar Den Haag en vervolgens doorrijden naar vriendje Gerben in Amsterdam. Even chillen samen.
Overmorgen een draak van een vlucht. Luxor-Hurgada. De hoofdprijs! Gelukkig heb ik een onwijs gezellige crew, allemaal ouwe jongens, krentenbrood. En vriendje G. had ook een Luxor-Hurgada maar dan een uurtje of 3 later. Gelukkig was er iemand van onze crew zo lief te ruilen met G. en staan we samen op één vlucht. Gezellig!
En nu gaat ik slapen, mijn ogen vallen zo'n beetje dicht. Dat krijg je van al dat harde trainen.

Op luchtvaartnieuws las ik dat recent een aanval op de luchthaven Heathrow en een Londense zakenwijk is verijdeld.
Het zou hier om een actie van Al-Qaida gaan die 11 september zou benaderen. Kippevel krijg ik er van. En een ontzettend onveilig gevoel. Dit is geen ver van mijn bed show meer.
Lees hier meer.

Een paar jaar geleden had ik de vader van een ini-genootje aan boord. Even netjes een handje geven dus en me voorstellen. Ik gaf de vrouw die bij hem was ook een hand en zei: "En u bent de moeder?"
"Nee, ik ben de zus!"
Dat zijn van die momenten dat je jezelf wel voor je kop kan slaan.
En daar moest ik weer even aan denken toen gisteren een jongeman en een man gekleed in dezelfde trui binnenkwamen.
"Vader en zoon?" vroeg ik
Je raadt het al, het waren gewoon vrienden.
Ik ga zo naar Barcelona en ben van plan mijn mond dicht te plakken met pleisters.

Vijf voor vijf vanochtend. Terwijl het grote deel van Nederland in diepe slaap is parkeer ik mijn auto en loop naar het gebouw. Het is nog donker. Soms realiseer je je ineens weer wat een raar beroep je eigenlijk toch hebt.
De reis ging vandaag naar Antalya, zowel heen als terug helemaal vol. Veel golfers. Zo'n 83 extra golftassen.
Ik hoorde dat er veel beginners bij zaten en dat ik ook nog wel mee kon. Helaas, ik denk niet dat mijn baas dat had gewaardeerd.

Voor de eerste keer van dit seizoen zat ik weer op een kist die gede-iced moest worden. Een groep leerlingen die er zo'n 25 minuten over gedaan hebben. Daarna zijn we naar de de Polderbaan getaxied. Alles bij elkaar zo'n 50 minuten te laat de lucht ingegaan.
Toch hebben we, ondanks de lange vluchtduur op de inbound vanwege tegenwind, veel tijd in kunnen halen door heel snel om te draaien.

Morgenavond gaat de vlucht naar Barcelona en begint mijn weekend alweer. Lekker!

Via Rotterdam naar Kopenhagen met 77 passagiers heen en 84 passagiers terug. Uurtje vliegen heen, 1 uur 10 vliegen terug. Het soort publiek zou ik omschrijven als beschaafd en dat bedoel ik positief. Vrij relaxed dus allemaal.
Teruggekomen op Amsterdam zat er één andere crew die het al erg gezellig had en waar we ons nog eventjes bijgevoegd hadden.
Onder andere Loppies was van de partij. Zij "behoort" tot de uniformcommissie en heeft ons één van de nieuwe uniformonderdelen geshowed.
Gezien de sfeer in de crewroom had het nog erg laat kunnen worden maar ik besloot verstandig te zijn en na het drinken van mijn drankje in mijn nieuwe bolide richting huis te rijden.
Zo, nu nog even een uurtje fitnessen met A., zonnebankje en dan weer richting Almere om zus te helpen met decoratie van de zaak.
Morgen richting Breda om de nieuwe Xenos daar samen met mijn moeder leeg te halen. Twee verdiepingen schijnen ze daar te hebben. Ja, Hennie, je hoort het goed. Twee verdiepingen!!!!!! XENOS RULES!

Druk, druk, druk, druk...................en amper tijd om mijn blog bij te houden. Gisteren zwager even dreamweaver uitgelegd. Nou is zwager wel erg computerhandig en had al snel door hoe het werkte en vond zelf al dingen uit waarvan ik dacht......."verdomd handig".
Daarna foto's van mijn zus haar zaak gemaakt. Ik wil de website binnenkort iets kerstmisachtigs geven maar ben er nog niet uit. Vorig jaar had ik haar zaak aan de buitenkant gefotografeerd en het met psp laten sneeuwen. Maar wat zal ik dit jaar eens doen?
Gelijk ook wat produkten op de site gezet, beetje vernieuwen enz.



En toen moest ik echt heel snel gaan slapen want om 03.30 ging het wekkertje (telefoon die ik gebruik als....) al weer.
En wat een geluk had ik weer. Er stond nog een purser op de vlucht en na veel vleierijtjes als "Had ik je al eerder verteld hoe mooi je bent" was hij bereid het purserschap op zich te nemen en mocht ik achterin als nummer 2 fungeren.
Heerlijk vind ik dat op zijn tijd. Even geen vluchtrapporten, cockpit, omdraaiperikelen, passagiers tellen etc.
Funchal was grijs en regenachtig. Toch waren de passagiers opgewekt en vriendelijk. Zelfs de mevrouw die ik mijnheer noemde bleef aardig. Wat een blunder weer!

Toen ik vanavond thuiskwam viel ik op de bank in slaap.
Morgen wil ik nog even sporten. Dat heb ik de laatste tijd niet veel gedaan en wil mijn leven weer beteren.
Om 17.00 mag ik weer melden voor een Taxi Rotterdam - Kopenhagen.
En dan heb ik weer vrij en heb weekend waarvan ik de eerste 2 dagen al helemaal volgepland heb staan.
Binnenkort toch maar weer eens een joggingbroek dagje houden.


00.40
Nog snel even op mijn broertje zijn weblog gekeken en daar vond ik deze open brief van vrienden van Theo van Gogh. Overgenomen uit het parool. Ik kon het niet laten om deze met jullie te delen.
Beste Mohammed en vrienden,

Wat vervelend dat het zo gelopen is. We hadden geen idee dat het allemaal zo gevoelig lag. We hebben ons lesje wel geleerd!
Gaat het een beetje met je been?
Laten we vooral proberen de boel bij elkaar te houden, maar met een beetje respect naar elkaar toe lukt dat vast wel, anders wordt het weer zo'n kliederboel.
Zou je ons wat strakke richtlijnen kunnen geven over wat we wel en niet mogen zeggen?
Dat dit nou potverdorie net tijdens de ramadan moet gebeuren. We zullen ons uiterste best doen ons meer te verdiepen in jullie geloofsovertuiging om verdere misverstanden te voorkomen.
We schamen ons allemaal kapot, Mohammed. Dat we jou in dit lastige parket hebben gebracht, valt ons zeer zeker aan te rekenen. Dit keer zijn we toch echt te ver gegaan! We steken de hand in eigen boezem.
Probeer in godsnaam niet je gevoel voor humor te verliezen, want dat zul je hard nodig hebben de komende tijd.
We hopen dat in deze open brief geen dingen staan die jou of je geloofsgenoten eventueel kunnen kwetsen. Vergeef ons dat dan, wij zijn ook een beetje in de war.
Nou gozer, kop op, probeer het van je af te zetten, morgen is er weer een dag... En denk er maar aan, wat er ook gebeurt: altijd blijven lachen! Sterkte!

Tot schrijfs,

De vrienden van Theo van Gogh

Nog even snel wat make-up smeren en dan snel naar tapas restaurant Proto. Veel van de meiden zijn geveld door de buikgriep en het groepje is afgeslankt tot een stuk of 6.
Ik ben een beetje hypochondrisch aangelegd en ben als de dood dat ik ook buikgriep krijg. Ik heb zo'n ontzettende hekel aan overgeven!
Heel hard duimen maar.

Nog even een Barcelonaatje doen, denk je dan. Even? Niet dus. Boven Parijs houdt de weerradar ermee op. Resetten helpt niet. We keren terug naar Schiphol.
Ik ben niet erg technisch en geloof alles wat ze me vertellen. De technische dienst zegt nog nooit zoiets te hebben gezien. Okay, dat belooft dan lang werk te worden.
Wisten jullie dat de neus van een Boeing naar beneden opengeklapt kan worden? Ik had het nog nooit gezien.
Anyway.........om een lang verhaal kort te maken. We kregen een kistwissel. Er stond er gelukkig nog eentje in de schuur. Dit was wel een iets groter toestel en dus moest er nog een steward uit standby worden opgeroepen. De arme jongen had nog maar 55 minuten te gaan. Die zat al bijna aan de rosé.
Al met al is het dus een uurtje of 2 later geworden. Viel uiteindelijk wel mee maar toch vermoeiend.

Dit had zo'n leuke dag moeten zijn. Vanochtend ben ik mijn auto op gaan halen. Natuurlijk was ik blij en in een tophumeur! Mijn eerste echt nieuwe auto. Geweldig toch?
Waarom ben ik nu dan uit mijn hum? Nee, ik ben niet uit mijn hum.........ik ben boos. En niet zo'n beetje ook.
Een uurtje of wat geleden hoorde ik dat ik verplicht moet gaan melden in Rotterdam. Op de laatste vakbondsvergadering is er vóór gestemd.
Er is een willekeurige lijn getrokken. Mijn woonplaats valt er net in. De woonplaats die ik overig gekozen heb om dichtbij Schiphol te wonen. De woonplaats waar ik ondertussen een huis heb gekocht.
En ben ik nu in 20 minuten op Schiphol, in het vervolg mag ik een stuk langer gaan rijden en ook nog eens lekker lang in de file gaan staan.
Mijn lidmaatschap van de vakbond heb ik opgezegd. Er is geen enkel alternatief bedacht, er is niet over deze lijn gesproken.......of deze wel reeël is. Ik baal!

En nu ga ik in mijn nieuwe auto naar Schiphol. Ik moet een vlucht Barcelona doen. Waar haal ik in godsnaam nog de motivatie vandaan.

Wat een heerlijk rustig vluchtje vandaag weer. Niet dat we niks te doen of weinig passagiers hadden. Nee, dat niet. Maar ik was vandaag nummer 2. Bij andere maatschappijen heet dat ook wel assistent purser. Er was een purser opgeroepen uit standby die seniorder was dan ik.
Toch wel eens lekker hoor, wat minder verantwoording. Alleen al bij het instappen. Ik hoef niet te tellen, geen problemen op te lossen, niet voor de cockpit te zorgen en niet in de gaten te houden of we ons slot wel gaan halen.
Ik lach vriendelijk naar de passagiers, neem nog een slokje thee en kijk eens om me heen.
Wat een rust!

Morgen vertrek ik om 15.30 met de taxi richting Maastricht en leggen we 's nachts ons hoofd te ruste op een kussen van het NH Hotel. Wat een verwennerij weer! De volgende dag echter hebben we een lange en zware dag voor de boeg met een Sharm el Sheikh en Hurgada driehoek.


Daarna weer lekker naar dat mooie NH Hotel. Woensdag hoeven we ons pas aan het einde van de middag te melden om een vluchtje Maastricht-Rotterdam te doen. Daarna met de taxi naar Amsterdam. Debriefen en naar huis!
Dan nog een Barcelonaatje en mijn weekend is begonnen.
Met een heleboel meiden uit Alphen gaan we tapas eten en dan Alphen onveilig maken. We gaan uit voorzorg maar met de fiets. Ik hoop dat het een leuke avond wordt. Ik zal zeker wat foto's plaatsen hier!

Vandaag vanaf Rotterdam naar Skavsta Airport ten zuiden van Stockholm gevlogen. Het was koud daar! Heel koud.
De passagiers waren rustig en beschaafd. De passagiersaantallen waren niet hoog. Heen 112, terug 64. Ook hier dus weinig drukte voor ons. Heerlijk zo'n makkelijk dagje tussendoor.
Morgen Barcelona.

DIT WORDT HEM

Mijn nieuwe bolide. Ik ben apetrots. Mijn allereerste nieuwe auto. De verschepingsformulieren zitten er nog op. Nog een weekje ofzo.......en dan staat die echt voor mijn deur.


Jammer dat hij in zo'n lelijke omgeving staat, dat doet hem geen recht. Of is een auto vrouwelijk? Volgens mannen wel, toch?
Mijn ouwe Fiat is op sterven na dood en ging van de week zoveel enge geluiden maken die zouden leiden tot dure reparaties dat haast geboden was.
Eergisteren dus nog even flink gaan onderhandelen met hulp van vriendje Gerben. We hebben ontzettend gelachen. De verkoper ook! Of zou hij net alsof gedaan hebben ("Wat een lieve kinderen")?
Gisteren ben ik hem dan gaan bestellen samen met mijn moeder en haar man. Nu wordt dus de nummerplaat aangevraagd en de auto rijklaar gemaakt. Ik kan niet wachten!
De Fiat is vanwege standaard veiligheidsvoorschriften maar bij de garage achtergelaten en een huurauto staat deze week tot mijn beschikking!
Ik neem hem (of haar?) vanavond mee naar een verjaardag in Dordrecht.

Theo van Gogh is dood! Dat kan niemand ontgaan zijn. Ik had niet veel met de man. Vond hem een beetje viezig en vadsig.
Toch grijpt zijn dood me aan. In eerste instantie natuurlijk omdat niemand het recht heeft om het leven van een ander te beëindigen.
Maar ook omdat wij leven in een democratie waar vrijheid van meningsuiting een normaal verschijnsel zou moeten zijn.
Je durft dus bijna niet meer je kop boven het gras uit te steken.
Ik hoop dat dit niet tot discriminatie gaat leiden maar ook niet tot angst voor de islam of islamieten.
Wat een gevolgen kan deze moord hebben?

Sommige passagiers blijven hangen in je gedachten en zul je je over jaren waarschijnlijk nog herinneren.
Gisteren kwam er een echtpaar aan boord met een zwaar lichamelijk gehandicapt dochtertje. Gezond geboren en met de jaren steeds verder achteruit gegaan. Nu is ze 14 en kan nog erg weinig.
Bij alles moet ze door haar ouders worden geholpen. Haar rolstoel is paars en opgefleurd met dolfijnen. Ze heeft twee hele lieve ouders die ontzettend veel van haar houden en alles voor haar doen.
Haar hoofd hangt een beetje naar beneden, één van haar voetjes staat in een onnatuurlijke houding. Wat ze mankeert weten de artsen niet echt goed.
We bieden de ouders aan om een gordijn voor de ingang van de pantry te hangen als ze naar het toilet moet. Maar ze houdt het wel op tot thuis zegt ze. Ja logisch, ik zou ook niet willen dat 184 mensen toekijken hoe ik door mijn vader uit mijn stoel wordt gehesen en begeleid door mamma naar het toilet moet. En dan staat er ook nog een stewardess een gordijn tegen de pantrymuur te houden en dat trekt natuurlijk alle aandacht. Dat wil een 14 jarig meisje niet.
Maar helaas, de natuur laat zich niet dwingen en bovenstaand scenario speelt zich toch af.
Ze zitten op rij 3 en pappa moet haar dus weer tussen de rijen inzetten en dat doet pijn want ze heeft stalen pinnen in haar rug en haar vader heeft niet genoeg ruimte om haar wat voorzichtiger neer te zetten.
Waarom zitten ze niet op rij 1 dan vraag je je af?
Omdat een mevrouw aan de incheckbalie zegt dat de laatste 4 stoelen die vrij zijn op rij 1 al gereserveerd zijn. Er zitten inderdaad ook mensen met een rolstoel maar die hadden wat mij betreft wel op rij 3 kunnen zitten, ze kunnen tenslotte nog een stukje lopen maar misschien vergis ik me hierin. Moeilijk te beoordelen.
Ik bied ook aan om te gaan verzetten maar haar vader zegt dat het nu wel goed is zo. Hij heeft met veel moeite zijn dochter op rij 3 neergezet en is nog kwaad op de dame aan de incheckbalie. Hij ziet het denk ik even niet zitten om zijn dochter weer te moeten tillen.
Hij legt zijn hoofd even tegen die van zijn dochter en zegt iets liefs tegen haar. Ik praat nog even met haar moeder en dat is zo'n lief en opgewekt mens.
Eigenlijk gun je deze mensen een probleemloze vakantie. Dat verdienen ze! Helaas blijken ze constant tegen onbegrip op te lopen.
Pffff.......ik zal ze niet snel vergeten.

3 hele dagen weekend! Wat een genot!