Liszha's scrappy world

Veel te lang niet wezen sporten. Vanwege rugpijn in eerste instantie. Maar de terugkeer is dan iets waar je huizenhoog tegen op gaat zien. Moet ik alles weer opbouwen of valt het wel mee? Gisteren had ik het me stellig voorgenomen dat het er deze ochtend van moest komen. Met lood in mijn schoenen ging ik er naar toe. Op het ergste voorbereid maar wat viel het weer mee. En wat is het toch eigenlijk lekker jezelf in het zweet werken. Natuurlijk wel rustig aan gedaan zo'n eerste keer. Ik wil eerst even kijken hoe het mijn rug vergaat maar eerlijk gezegd kan ik niet wachten om weer te gaan. Lekker zweten en ondertussen een beetje programma's als Het Huwelijk kijken. Perfecte manier van het doorbrengen van je ochtend.

Nog even een smeekbede aan alle mannen in Nederland die wel eens de sportschool bezoeken. Draag ALSTUBLIEFT geen strakke lycra broekjes. Dit is uit heren! Al heel lang! Het staat verschrikkelijk lelijk en het laat bepaalde details van het lichaam op een heel onsmakelijke manier in het oog springen. En nee...........dat is niet, ik herhaal NIET, sexy.

Na de sportschool nog even snel de supermarkt ingerend. Ik kan nog net even een bloemkool kopen en op tijd thuis zijn om me te prepareren voor het standby zitten.
"Kannonuh! Wat een rijen. Geven ze het hier gratis weg?" denk ik "ach, al die mensen met hun propvolle karretjes laten mij vast wel voor als ze zien dat ik alleen maar een bloemkool heb."
Ik ga netjes in de rij staan en achter mij sluit nog een dame met een vol karretje aan. Als ik gedachteloos een zak chips uit een schap dat daar heel strategisch is opgesteld pak en verveeld lees wat de ingrediënten zijn neemt de vrouw achter mij haar kansen waar en piept voor. Ik kan mijn ogen niet geloven. Voorpiepen op iemand die één lullige bloemkool moet afrekenen. Wat een stom mens! Eigenlijk dacht ik iets heel anders maar ik denk dat ik hier maar even censuur op mezelf toe moet passen.
Nog vriendelijk lachend zeg ik dat ik ook in de rij stond. Grommend zegt ze:"Jij je zin dan. Weet je wat, ik ga daar wel in de rij staan." Met een chagrijnig gezicht loopt ze naar een andere (kortere) rij.
Nou ja zeg. How low can you go?
Ach, ik laat mijn goede humeur toch niet door zo'n zielig mens verpesten. Ik haal mijn schouders op en blijf in de rij staan.
De vrouw voor me kijkt om en ziet dat ik maar één artikel heb. Spontaan laat ze me voorgaan. De man voor haar in de rij volgt haar voorbeeld en laat mij ook voor gaan. Nog maar 2 barstensvolle karretjes voor me. Wat een geluk!
Nee, die laatste twee hebben mij niet voor laten gaan maar ik ben allang blij dat er toch nog zulke aardige mensen bestaan.

En nu ga ik even lekker mijn bloemkoolschotel in de oven schuiven en hopen dat ik de resterende 4 uur en 3 kwartier standby tijd niet opgeroepen wordt.

Foto is gejat van de website van mijn sportschool, Jawi.