30 april, Koninginnedag. Ik had gehoopt op een vroege vlucht zodat ik mijn stuk nog even kon zien. Afgelopen week begaf hij zich in Birmingham. Op dit tijdstip vermoed ik dat hij zich in "de tunnel" bevindt. En ik ga me om 13.05 netjes melden voor een SPC en land vannacht om 00.25.
Geen hollandse kinderspelen voor mij dit jaar dus............snik.
Gisteren was mijn standby omgezet in een Rhodos. Gezellig! Leuke collega's.
Op de terugweg wel 20 passagiers.
Iedereen die vandaag wel de verjaardag van Juliana mag vieren wens ik heeeeeeeel veel plezier.
Vandaag en morgen wordt trouwens het Empire State Building in New York oranje verlicht ter ere van Juultje. Toch bijzonder.

11.24 Tijdens het strijken van mijn uniform blouse, de t.v. aangezet om nog even de tonen van plaatselijke muziekband Euforia te mogen horen. Daar stapt het koninklijk gezelschap op de trein naar Groningen. Huh? Zie ik dat goed? Maxima in een spijkerjasje? Met een superhippe rode pet op? Nee, dat kan ik toch niet goed gezien hebben? Indien ik dit wel goed zag. Petje af Maxima. Of nee, hou maar op. Staat wel zo gezellig.
Hoewel ik het totaal niet eens kan zijn met de daden die haar vader in het verleden heeft begaan blijf ik haar toch een stukje pit geven aan dat soms wat brave koningshuis van ons.
En nu moet ik me echt in mijn uniform gaan hijsen en mijn gezicht op gaan plakken. Moet om 12.05 weg.

Veel te lang niet geschreven. Ik heb het me zo vaak voorgenomen maar het kwam er maar niet van. Wat moet je ook schrijven nu je weer in het oude vertrouwde Nederland zit?
Soms komt er wel ineens iets in me op. Zoals toen ik in een ellenlange rij bij de kassa stond en er naast mij een kassa openging.
De mensen achter in de rij struikelen nog net niet over elkaar om als eerste bij die kassa te zijn. Het komt niet in ze op om de mensen voorin die al het langst wachten voor te laten gaan. Ik erger me groen en geel. Nederlanders kunnen best wel eens bot zijn.
Of de eerste keer na bijna 4 maanden dat ik weer de trappen van Triport bestijg om mijn eerste HV vlucht na Bali te doen. Het is nog donker. Binnen brandt licht. In de verschillende briefingrooms zie ik van veraf al de groene uniformen. Dichterbij gekomen ook nog wat bekende gezichten. Wat een vertrouwd beeld nog steeds.
Verder stik ik van de kiespijn maar heb "gelukkig" morgen een afspraak bij de tandarts.
Zo, ik vind dit wel weer een mooi beginnetje.